Laat de wijn vloeien!

Candas is de herberg die toegang biedt naar Semering voor Eranezen uit Roudan. De herberg wordt gerund door een familie Dwergen, die er gebruik van hebben gemaakt dat de herberg heerlijk knus tussen de bergen gebouwd is. Zij hebben de herberg uitgebreid de bergen in, waardoor ze meer gasten kunnen huisvesten en zo nu en dan extra verdienen door de grondstoffen te verkopen die zij in de bergen
Fern van Roudan
Posts: 97
Joined: 11 Jul 2016 17:39

Re: Laat de wijn vloeien!

Post by Fern van Roudan »

Nog voor de Koninklijke billen aan de nieuwe harde ondergrond kon wennen kwam er een man in Ferns gezichtsveld. Blijkbaar voelde de man zich genoodzaakt zich in Ferns omgeving te verkeren. Met een lichtelijk geïrriteerder blik keek Fern de man aan. Hij had geen tijd voor dit geneuzel. Hij was maar voor een reden in deze tavern en dat was om degene te ontmoeten die zou zorgen dat hij het schoolterrein weer zou kunnen betreden. Het was al erg genoeg dat de school een koning van hun grond gebied kon weren en dat hij! Koning van de vruchtbare landen! was weggezet als een van het voetvolk.

Ok, blijkbaar was het een ding dat de jongeren op de school gronden geen uitbundige drankfeesten mochten houden. Maar Fern was in de tijd hier niet van op de hoogte geweest. Ze hadden hem minimaal een waarschuwing kunnen geven in plaats van een verbieding. ‘Koning Fern van Roudan, heerser van de vruchtbare landen, mag ik u welkom heten in Candas en tevens mijn excuses maken voor mijn late aankomst.’ Ferns gedachten werden onderbroken door de voorstelling van de man. De koning focuste zich opnieuw op de man en trok een lichte wenkbrauw op. Blijkbaar was dit de man waarmee hij had afgesproken.

‘Is zoveel tijd al voorbij gegaan ……’Fern keek weg van de man voor hij de zin kon afmaken. Het was niet handig om te zeggen wat hij net had gedacht. Een kuchje ontsnapte de koning zijn lippen en hij kwam overeind van de bank af. De drank die hij eerder had gepakt van de bediening vergeten op het bankje. Als hij zaken wilde afhandelen had hij sterkere drank nodig om te kunnen functioneren. Ondanks de belofte die hij Syrna had gemaakt, had hij het in sommige gevallen nodig.

‘Als we zaken gaan bespreken neem ik eerst sterkere drank mee. De zo gezegde drank die ze momenteel schenken zal niet volstaan voor wat ik wens te drinken.’ Zover verder erop in te wijden draaide Fern zich weg en liep naar de waard. ‘Beste man ik zou graag jullie sterkste wijn willen hebben. Één kruik zal voor nu voldoen.’ Eigenlijk zou het niet voldoen maar er moesten wat offers worden gebracht. Het zou het ongemak wat hij momenteel verzachten. Terwijl de waard de koning zijn opdracht uitvoerde liet Fern zijn blik weer door de taverne glijden. Veel scholieren leken zich goed te vermaken met de lichte wijn die eigenlijk zo niet mocht worden genoemd.

Zijn blik bleef even hangen op een jongen die zich naar de bar aan het begeven was. De ogen van de koning versmalde zich tot spleetjes, maar hij wist snel zijn gezicht in de plooi te werken. Het had geen nut aandacht te trekken om de jeugd in de taverne. Fern wende de jongen zijn rug toe en keek naar Tom. Als de man slim was geweest had hij de koning gevolgd naar de bar. Fern leunde tegen het hout aan en wreef over zijn voorhoofd. ‘Laten we maar meteen tot zaken komen. Ik moet weer op het school terrein komen. Er zijn wat zaken die moeten worden geregeld en dat zal helaas op neutraal gebied moeten gebeuren.’

Af en toe was het handig dat de koningen zich aan de regels van neutraliteit moeten houden die de scholen hanteerde. Maar momenteel was het meer een last. Zeker nu Kredic om toestemming had gevraagd om zijn dochter het hof te maken. Met een ontmoeting.

Image
Huward
Posts: 69
Joined: 10 Aug 2016 22:31

Re: Laat de wijn vloeien!

Post by Huward »

Het sprak boekdelen dat de blonde Weerwolf hem daadwerkelijk voorstelde met zijn gegeven naam. Het was makkelijk geweest voor de ander om hem gewoon de bastaard te noemen, maar blijkbaar was het voor Garion niet noemenswaardig. Daar kon hij respect voor opbrengen, zeker aangezien een overgroot gedeelte van de Eranezen in zowel Semering als Roudan leken te denken dat “bastaard” zijn gegeven naam was.
Ze moesten eens weten…
Zonder er echt over na te denken ging Huward’s hand naar de ketting om zijn nek en hij trok aan het verwarmde metaal. Zijn blik bleef heel even op Alarn, de prins, hangen en gleden vervolgens naar de man hun beide verwekt had. Slechts één van hen had een bestaansrecht in de gemeenschap en Huward kon met enige zekerheid zeggen dat hij het niet was. Natuurlijk zou Fern er op elk willekeurig moment voor kunnen kiezen om hem dat recht wel te geven, maar naarmate hij ouder werd moest de tiener toegeven dat de kans dat hij de koning hem zou erkennen niet groter werd.
Huward keek naar Alarn, niet de prins en liet zijn hoofd iets zakken. Het was een klein gebaar van respect, veel meer zou de ander niet uit hem krijgen. ‘Neemt u alstublieft plaatst. Ik zal er zorg voor dragen dat uw aanwezigheid meetelt in mijn bestelling van de kaasplank. Garion is reeds voorzien en ik denk dat hij er zorg voor wil dragen zijn maaltijd warm binnen te krijgen. Dat gezegd hebbende betwijfel ik dat u veel van hem zal horen gedurende de conversatie.’
Nu was hij er absoluut van op de hoogte dat Garion heel goed in staat was om met een volle mond deel uit te maken van de conversatie, maar hij hoopte dat de ander het tot een minimum zou beperken. Het huidige gezelschap dat zich in de herberg bevond zou toch een zekere mate van decorum moeten bewerkstelligen, zelfs al was de koning van Roudan zelf ook onbehouwen te noemen.
Met die gedachte in zijn achterhoofd keerde Huward zich toch van zijn kleurrijke gezelschap af en begon richting de bar te lopen. Hij droeg er zorg voor zijn hoofd iets te laten zakken, maar helaas voorkwam dat niet dat hij kon zien hoe Fern van Roudan zijn ogen zich vernauwden toen hij hem in het oog kreeg. Blijkbaar hoefde hij niet eens actief iets te doen om de oudere man te irriteren. Fijn om te weten, maar op dit punt geen informatie waar hij iets mee kon.
Wel zou hij toegeven dat hij nieuwsgierig was waarom de koning naar Candas afgereisd was, daar het een publiek geheim was dat de koning geweerd werd uit de scholenprovincie. Door aan de bar te hangen terwijl hij wachtte op zijn bestelling zou hij misschien kop kunnen vangen wat er speelde. Informatie had hem nog nooit kwaad gedaan, slechts het delen ervan.
‘Als we zaken gaan bespreken neem ik eerst sterkere drank mee. De zo gezegde drank die ze momenteel schenken zal niet volstaan voor wat ik wens te drinken.’
Huward grinnikte, maar dwong zichzelf om een paar passen opzij te doen toen de koning zich op zijn hielen omdraaide en naar de bar stapte. Hij was realistisch genoeg dat het een hoop problemen op zou leveren wanneer hij het lef had om de oudere man publiekelijk voor de voeten te lopen. Een bastaard die een koning uitdaagde? Ongehoord! Het zou hem ook in het geheel niets verbazen dat Fern hem gewoon onder de voet zou lopen wanneer hij ook maar overwoog om te blijven staan.
Fern sloot zijn handen om de bar en leunde iets naar de waard toe. ‘Beste man ik zou graag jullie sterkste wijn willen hebben. Één kruik zal voor nu voldoen.’
Eén kruik? Was hij ziek?
Vanuit zijn ooghoeken nam hij Fern iets beter op, maar kon niet ontdekken of de ander iets onder de leden had. De ietwat wankele aanwezigheid waarmee de koning zich onder normale omstandigheden staande leek te houden leek wel te ontbreken. Sterker nog, op het moment dat de man zich omdraaide naar het schoolhoofd van Valena en met zijn rug tegen de bar leunde had het er alle schijn van dat hij zelfs niet geneigd was om te vallen. De oudere man wreef met een hand over zijn voorhoofd terwijl hij diep zuchtte en leek in dat kleine moment een beslissing te nemen. Blijkbaar had hij niet de energie om zich te voorzien van enigszins prettige onderwerpen voordat hij bij de crux van het verhaal aan zou komen.
‘Laten we maar meteen tot zaken komen. Ik moet weer op het school terrein komen. Er zijn wat zaken die moeten worden geregeld en dat zal helaas op neutraal gebied moeten gebeuren.’
Zaken? Op neutraal terrein? Spannend…
Huward kon alleen maar hopen dat het gesprek zich voort zou zetten binnen gehoorsafstand, zeker wanneer hij de snelheid in acht nam waarmee zijn bestelling bereid werd aan de andere kant van de bar. Het zou hem in het geheel niets verbazen wanneer Daitas Tom de koning zo snel mogelijk naar een privékamer zou escorteren om daar het gesprek voort te zetten. Was het een enthousiaste aanname wanneer hij hoopte dat de koning ook nuchter, want dat leek hij momenteel te zijn, geen filter had en gewoon over Daitas Tom heen zou praten?
Image
Post Reply

Return to “Candas - Roudan”