Caine zette een kom met één of andere stoofpot voor Kinda neer en ging naast haar zitten terwijl hij een tweede kom voor voor zijn eigen neus neerzette. ‘Eet.’
Het was veel te vroeg om wakker te zijn. Hij wreef over zijn gezicht en zuchtte. Naast hem krulde Kinda een arm om de kom heen en begon voorzichtig te eten. Het irriteerde Caine dat ze zo voorzichtig was. Het irriteerde hem nog meer dat, wat er ook gebeurd was tijdens haar bezoek aan hun vader, ze nu op het punt aan waren beland dat ze niets meer zonder aansporing leek te doen. Het was verleidelijk om zijn vader binnenste buiten te gaan keren om te ontdekken wat er allemaal speelde, maar zijn prioriteit lag momenteel bij het beschermen van zijn perinda. Reizen was niet één van de dingen die hij zich momenteel niet kon veroorloven. Kinda steunen was het enige dat hij momenteel wel kon doen, zelfs al was dat ook halfbakken omdat ze weigerde te vertellen wat er precies speelde. Nee, hij was niet van plan om haar te dwingen te delen wat er speelde. Zo werkte het niet voor hem. Dat was iets dat hun vader zou doen.
Hij nam zelf ook een hap van de stoofpot en kauwde er langzaam op. Zijn knie raakte die van Kinda en hij hoopte haar op die manier genoeg steun te geven dat ze in ieder geval zeker genoeg zou zijn om te eten. Als Alfa was het aan hem om de lager geplaatste leden van zijn roedel te steunen met raad en daad. Zo nu en dan was aanwezig zijn genoeg en het was één van zijn favoriete methodes om te gebruiken. Minimale inzet, maximaal resultaat.
Misschien dat Kinda op dit moment juist liever wilde dat hij haar met rust zou laten, maar dat was iets dat hij niet kon doen. Ze mocht dan wel niet officieel zijn opgenomen in zijn roedel,m aar ze verbleef wel op zijn land en in zijn roedel. Het was zijn taak om voor haar te zorgen totdat ze weer naar huis zou gaan. Pas op het moment dat Skylos haar weer had opgenomen in zijn roedel zou Caine niet langer verantwoordelijk voor haar zijn. Waar hij Kinda in de tussentijd mee kon helpen zou hij niet weigeren, maar het zou makkelijker zijn wanneer ze daadwerkelijk met hem in gesprek zou gaan over wat er speelde. Voor iemand die zo open stond om anderen te helpen had ze er veel moeite mee om zelf hulp van anderen te vragen en accepteren.
‘Ik heb gehoord dat je naar de Kom ben geweest met Caleb,’ zei Caine uiteindelijk en kon voelen hoe Kinda iets in elkaar dook. Het was gewoon een gesprek! Hij stond niet op het punt om haar bij haar nekvel te grijpen om niets. Caine probeerde zijn irritatie niet te laten merken en bracht zijn lepel opnieuw omhoog. Vlak voordat hij de hap in zijn mond stopte besloot hij om nog een poging te wagen en vroeg: ‘Was het een marktdag?’
Steun?
Re: Steun?
Kinda probeerde niet in elkaar te duiken op het moment dat Caine een kom stoofpot voor haar neerzette en zelf naast haar ging zitten. Ze kon verschillende soorten groentes ruiken, gecombineerd met gekruid vlees. Haar maag trok zich samen en het idee dat ze moest eten stond haar onmiddellijk tegen. Als Caine daar al iets van merkte trok hij zich er niets van aan, want hij zei: ‘Eet.’
De blondine ademde langzaam uit en krulde een beschermende arm om de kom terwijl ze met haar vrije hand de lepel pakte. Caine leek te wachten tot ze een hap in haar mond had gestopt voordat hij ook begon te eten en daarom stopte ze een stuk wortel in haar mond. In de roedel van haar vader werd er met niets op haar gewacht, alles moest gedaan worden in het tempo dat iemand anders van haar verwachtte. Het was ironisch dat juist Caine haar de ruimte gaf om op haar eigen tempo iets te doen en zelfs op haar wachtte. Hij probeerde haar zonder woorden te steunen, maar Kinda zou toegeven dat ze zich niet helemaal op haar gemak voelde.
Zijn been raakte die van haar en ze wist beter dan afstand te nemen. Ze kon zo nu en dan de irritatie al van Caine af voelen komen en wist dat als ze op zou schuiven, de kans groot zou zijn dat hij zou exploderen. Ze stopte nog een hap in haar mond en kauwde er langzaam op. Op het moment voelde ze zich nog niet misselijk en Kinda hoopte het zo te houden. Naast haar begon Caine ook te eten en het had er alle schijn van dat ze in stilte een maaltijd zouden delen. Het was een illusie die haar broer al snel verbrak. ‘Ik heb gehoord dat je naar de Kom ben geweest met Caleb.’
Kinda bevroor en maakte zich iets kleiner. Dat had niet als een vraag geklonken. Niet dat ze niet had verwacht dat Caine op één of andere manier zou horen dat ze in de Kom was geweest met Daitas haar Beta. Het was een gegeven dat hij het zou horen, maar ze had er niet op gerekend dat hij het al zo snel zou horen, of het ter sprake zou brengen. Waarom bracht hij het ter sprake?
Ze was nog niet wakker genoeg om precies mee te krijgen wat Caine voelde, maar zijn irritatie drong dwars door de waas van slaperigheid heen. Haar nacht was niet erg prettig geweest en aan het ontvangende eind van Caine zijn irritatie stond niet op de lijst met dingen die ze vandaag wilde ervaren. Het feit dat één Alfa niet gelukkig met haar was zou ruim genoeg zijn. Daar wilde ze geen tweede aan toevoegen. Waar zou ze dan heen moeten?’
‘Was het een marktdag?’
Oh, hij verwachtte daadwerkelijk een reactie. Het was meer dan een opmerking om aan te geven dat ze iets had gedaan zonder op voorhand om toestemming te vragen. Zijn eerste opmerking had daar wel naar gehint. Toen ze net thuis was gekomen van Valena en zich toch weer meer ging mengen met anderen was het een manier geweest waarop vader haar aangesproken had wanneer ze iets had gedaan waar hij het niet mee eens was. Tegenwoordig stuurde hij Kava om met haar te praten, iets dat ze ten alle tijden probeerde te voorkomen. De blondine schraapte zacht haar keel en keek niet op terwijl ze zei: ‘Ja, het was een marktdag. Impasi Caleb was zo vriendelijk om mij te begeleiden terwijl ik op zoek ging naar een aantal kruiden die ik niet meer in mijn tas had. We hebben gedurende de middag gepauzeerd in de taveerne. Het was een prettige dag.’
De blondine ademde langzaam uit en krulde een beschermende arm om de kom terwijl ze met haar vrije hand de lepel pakte. Caine leek te wachten tot ze een hap in haar mond had gestopt voordat hij ook begon te eten en daarom stopte ze een stuk wortel in haar mond. In de roedel van haar vader werd er met niets op haar gewacht, alles moest gedaan worden in het tempo dat iemand anders van haar verwachtte. Het was ironisch dat juist Caine haar de ruimte gaf om op haar eigen tempo iets te doen en zelfs op haar wachtte. Hij probeerde haar zonder woorden te steunen, maar Kinda zou toegeven dat ze zich niet helemaal op haar gemak voelde.
Zijn been raakte die van haar en ze wist beter dan afstand te nemen. Ze kon zo nu en dan de irritatie al van Caine af voelen komen en wist dat als ze op zou schuiven, de kans groot zou zijn dat hij zou exploderen. Ze stopte nog een hap in haar mond en kauwde er langzaam op. Op het moment voelde ze zich nog niet misselijk en Kinda hoopte het zo te houden. Naast haar begon Caine ook te eten en het had er alle schijn van dat ze in stilte een maaltijd zouden delen. Het was een illusie die haar broer al snel verbrak. ‘Ik heb gehoord dat je naar de Kom ben geweest met Caleb.’
Kinda bevroor en maakte zich iets kleiner. Dat had niet als een vraag geklonken. Niet dat ze niet had verwacht dat Caine op één of andere manier zou horen dat ze in de Kom was geweest met Daitas haar Beta. Het was een gegeven dat hij het zou horen, maar ze had er niet op gerekend dat hij het al zo snel zou horen, of het ter sprake zou brengen. Waarom bracht hij het ter sprake?
Ze was nog niet wakker genoeg om precies mee te krijgen wat Caine voelde, maar zijn irritatie drong dwars door de waas van slaperigheid heen. Haar nacht was niet erg prettig geweest en aan het ontvangende eind van Caine zijn irritatie stond niet op de lijst met dingen die ze vandaag wilde ervaren. Het feit dat één Alfa niet gelukkig met haar was zou ruim genoeg zijn. Daar wilde ze geen tweede aan toevoegen. Waar zou ze dan heen moeten?’
‘Was het een marktdag?’
Oh, hij verwachtte daadwerkelijk een reactie. Het was meer dan een opmerking om aan te geven dat ze iets had gedaan zonder op voorhand om toestemming te vragen. Zijn eerste opmerking had daar wel naar gehint. Toen ze net thuis was gekomen van Valena en zich toch weer meer ging mengen met anderen was het een manier geweest waarop vader haar aangesproken had wanneer ze iets had gedaan waar hij het niet mee eens was. Tegenwoordig stuurde hij Kava om met haar te praten, iets dat ze ten alle tijden probeerde te voorkomen. De blondine schraapte zacht haar keel en keek niet op terwijl ze zei: ‘Ja, het was een marktdag. Impasi Caleb was zo vriendelijk om mij te begeleiden terwijl ik op zoek ging naar een aantal kruiden die ik niet meer in mijn tas had. We hebben gedurende de middag gepauzeerd in de taveerne. Het was een prettige dag.’
Re: Steun?
Caine fronste.
'Had je een chapperone nodig?'
Hij wist het antwoord op die vraag al voordat hij de woorden hardop uit had gesproken en toch had hij het gevraagd. Kinda zuchtte. 'Nauwelijks. We zijn vrienden Caine, dat heb ik je eerder verteld.'
Caine maakte een geluid achterin zijn keel. Het kon van alles betekenen. 'Waarom moest hij dan mee naar de Kom? Je bent daar al zo vaak geweest dat het mij stug lijkt dat je de juiste kramen niet meer weet te vragen vinden.’
Kinda rolde met haar ogen. ‘Het is gezelliger om met iemand anders te gaan Caine, dat weet jij ook. Plus dat het fijn was dat iemand mij tot op zekere hoogte af kon schermen van alles.’
Ze maakte een algemeen gebaar dat “alles” moest omschrijven en hoewel hij begreep waar ze op doelde was hij niet van plan om er echt aandacht aan te besteden. Waarom had ze niet een dienstmeisje ofzo mee kunnen nemen? Maakte ook niet echt uit. Op één of ander manier moest hij toch weten te voorkomen dat ze gehecht zou raken aan de verraderlijke man.
‘Ik begrijp dat je liever niet alleen gaat, maar waarom uitgerekend met hem? Er is geen enkele manier waarop mannen en vrouwen “gewoon” vrienden zijn Kinda. Geen man die eruit ziet als [/i]dat[/i] zal naar een vrouw als jou kijken en besluiten om daar alleen gesprekjes mee aan te willen knopen.’ Hij stak demonstratief zijn lepel in zijn kom en bracht die vervolgens omhoog om weer een hap te nemen. Veel duidelijker kon hij het niet zeggen zonder de woorden letterlijk te zeggen en dat was hij niet van plan.
‘Probeer je mij nu te vertellen dat jij en jouw perinda niet als vrienden zijn begonnen? Jullie werken tenslotte samen…’
Caine schudde al kauwend zijn hoofd. Nee, hij en Adrienne waren nooit vrienden geweest. Van meet af aan was hij over grenzen gestapt die hij nooit had mogen overschrijden met zijn werkgever. Hij had een heel duidelijk agenda gehad, zelfs toen hij zichzelf had proberen te overtuigen dat hij zich als haar brave Beta voor zou doen. Er was niemand die op dit punt nog van hem zou kunnen verwachten dat hij zich voor zou doen als een Beta, dat punt was hij al meer dan tien jaar voorbij. ‘Nee, wij zijn nooit vrienden geweest. Ik heb op geen enkel moment verborgen dat ik meer van haar wilde. Ongepast of niet.’
‘Dan hoef jij je geen zorgen te maken Caine.’ Kinda lachtte zacht. ‘Hij heeft nog nooit iets van mij gevraagd. Er is niets gehint en ik heb zelfs niets kunnen voelen van hem dat in die richting wijst. Wat wij hebben is op geen enkele manier te vergelijken met jou en jouw perinda. We zijn vrienden, meer niet.’
Met een geïrriteerd geluid liet Caine zijn lepel zakken en keek nu echt naar Kinda. ‘Hij is een Heks Kinda, natuurlijk doet hij dingen anders dan dat ik dat doe. Niet alleen zijn ze veel voorzichtiger, ze verbergen meer en de wijze waarop hij hier op Cameno door de gangen sluipt is al een heel verschil. Hij zal niet rechtuit ervoor uit komen wat hij wil, daar zitten teveel risico’s aan. Voor zijn rang, voor zijn status en, niet in de laatste plaats voor zijn veiligheid. Hij zal je in een web weven tot je niet eens meer weet wat naar boven of onderen is en dan toeslaan.’
‘Je bent dramatisch aan het doen Caine.’ Kinda keek ook op, maar maakte geen oogcontact. Haar schouders waren gespannen en Caine realiseerde zich dat hij het onderwerp beter kon laten vallen. Hij had eerder al gepoogd om Caleb zelf te ontmoedigen, maar deze leek zijn hints niet eens op te pakken. Het had hem aanzienlijk makkelijker geleken om Kinda te laten weten dat ze beter afstand kon nemen van de huichelaar. Waarom was dit uitgerekend een onderwerp waarop ze het niet met hem eens kon zijn. Er was niets bijzonder aan de donkerharige Heks, maar misschien was dat het ook. Hij was slechts de eerste persoon die aandacht aan haar besteedde toen ze op Cameno arriveerde.
‘Weet je zeker dat jullie vrienden zijn? Is het niet gewoon omdat hij jou en Maran aanstuurde toen ik niet beschikbaar was? Want dan kun je ermee ophouden, ik ben helemaal beschikbaar.’
'Had je een chapperone nodig?'
Hij wist het antwoord op die vraag al voordat hij de woorden hardop uit had gesproken en toch had hij het gevraagd. Kinda zuchtte. 'Nauwelijks. We zijn vrienden Caine, dat heb ik je eerder verteld.'
Caine maakte een geluid achterin zijn keel. Het kon van alles betekenen. 'Waarom moest hij dan mee naar de Kom? Je bent daar al zo vaak geweest dat het mij stug lijkt dat je de juiste kramen niet meer weet te vragen vinden.’
Kinda rolde met haar ogen. ‘Het is gezelliger om met iemand anders te gaan Caine, dat weet jij ook. Plus dat het fijn was dat iemand mij tot op zekere hoogte af kon schermen van alles.’
Ze maakte een algemeen gebaar dat “alles” moest omschrijven en hoewel hij begreep waar ze op doelde was hij niet van plan om er echt aandacht aan te besteden. Waarom had ze niet een dienstmeisje ofzo mee kunnen nemen? Maakte ook niet echt uit. Op één of ander manier moest hij toch weten te voorkomen dat ze gehecht zou raken aan de verraderlijke man.
‘Ik begrijp dat je liever niet alleen gaat, maar waarom uitgerekend met hem? Er is geen enkele manier waarop mannen en vrouwen “gewoon” vrienden zijn Kinda. Geen man die eruit ziet als [/i]dat[/i] zal naar een vrouw als jou kijken en besluiten om daar alleen gesprekjes mee aan te willen knopen.’ Hij stak demonstratief zijn lepel in zijn kom en bracht die vervolgens omhoog om weer een hap te nemen. Veel duidelijker kon hij het niet zeggen zonder de woorden letterlijk te zeggen en dat was hij niet van plan.
‘Probeer je mij nu te vertellen dat jij en jouw perinda niet als vrienden zijn begonnen? Jullie werken tenslotte samen…’
Caine schudde al kauwend zijn hoofd. Nee, hij en Adrienne waren nooit vrienden geweest. Van meet af aan was hij over grenzen gestapt die hij nooit had mogen overschrijden met zijn werkgever. Hij had een heel duidelijk agenda gehad, zelfs toen hij zichzelf had proberen te overtuigen dat hij zich als haar brave Beta voor zou doen. Er was niemand die op dit punt nog van hem zou kunnen verwachten dat hij zich voor zou doen als een Beta, dat punt was hij al meer dan tien jaar voorbij. ‘Nee, wij zijn nooit vrienden geweest. Ik heb op geen enkel moment verborgen dat ik meer van haar wilde. Ongepast of niet.’
‘Dan hoef jij je geen zorgen te maken Caine.’ Kinda lachtte zacht. ‘Hij heeft nog nooit iets van mij gevraagd. Er is niets gehint en ik heb zelfs niets kunnen voelen van hem dat in die richting wijst. Wat wij hebben is op geen enkele manier te vergelijken met jou en jouw perinda. We zijn vrienden, meer niet.’
Met een geïrriteerd geluid liet Caine zijn lepel zakken en keek nu echt naar Kinda. ‘Hij is een Heks Kinda, natuurlijk doet hij dingen anders dan dat ik dat doe. Niet alleen zijn ze veel voorzichtiger, ze verbergen meer en de wijze waarop hij hier op Cameno door de gangen sluipt is al een heel verschil. Hij zal niet rechtuit ervoor uit komen wat hij wil, daar zitten teveel risico’s aan. Voor zijn rang, voor zijn status en, niet in de laatste plaats voor zijn veiligheid. Hij zal je in een web weven tot je niet eens meer weet wat naar boven of onderen is en dan toeslaan.’
‘Je bent dramatisch aan het doen Caine.’ Kinda keek ook op, maar maakte geen oogcontact. Haar schouders waren gespannen en Caine realiseerde zich dat hij het onderwerp beter kon laten vallen. Hij had eerder al gepoogd om Caleb zelf te ontmoedigen, maar deze leek zijn hints niet eens op te pakken. Het had hem aanzienlijk makkelijker geleken om Kinda te laten weten dat ze beter afstand kon nemen van de huichelaar. Waarom was dit uitgerekend een onderwerp waarop ze het niet met hem eens kon zijn. Er was niets bijzonder aan de donkerharige Heks, maar misschien was dat het ook. Hij was slechts de eerste persoon die aandacht aan haar besteedde toen ze op Cameno arriveerde.
‘Weet je zeker dat jullie vrienden zijn? Is het niet gewoon omdat hij jou en Maran aanstuurde toen ik niet beschikbaar was? Want dan kun je ermee ophouden, ik ben helemaal beschikbaar.’
Missing you is my hobby, caring for you is my job, making you happy is my duty and loving you is my life.
Re: Steun?
‘Hou op Caine.’ Kinda schoof abrupt haar kom verder de tafel op. Inmiddels was ze zo gespannen dat ze geen hap meer door haar keel zou kunnen krijgen. Het straalde aan Caine af dat hij het onderwerp niet zou laten vallen ,maar wat hij zojuist indirect tegen haar had gezegd kon zij evenmin aan de kant schuiven. Hij had haar zojuist de reden ontnomen dat ze naar Semering was gekomen, dat ze alles op het spel had gezet.
‘Je bent niet beschikbaar. Je bent iets aan het opbouwen met jouw perinda. En dat gun ik je, maar zeg niet dat je beschikbaar bent. Dat is niet waar. Ik ben alleen. Jij brengt tijd door met jouw perinda, Maran zit het grootste gedeelte van zijn tijd op het terrein van Valena. Ik heb geen duidelijke taak en niemand heeft mij nodig. Ik ben alleen. ’
Inmiddels was Caine’s gezicht vertrokken tot een emotieloos masker, maar ze kon het hem niet toestaan zich af te sluiten. Niet in dit geval. Dus ze sloot haar hand over die van hem en kon voelen hoe hij zich aanspande. Haar keel kneep zichzelf samen en tranen branden in haar ogen, maar ze weigerde om ze te laten vallen. Ze slikte.
‘De eenzaamheid zou ik nog kunnen accepteren, maar als je mij niet vertrouwd is er ook geen reden dat ik hier ben. Als je er niet op vertrouwd dat ik de juiste keuzes maak, hoe kun je dan zonder zorgen ervan uitgaan dat ik de jongen bescherm? Ik heb je al een hele lange tijd geen reden gegeven om aan mijn keuzes te twijfelen. Ik heb zelfs een aanbod van de koning geweigerd Caine… Maar straf mij niet op deze manier omdat je mij niet kunt vertrouwen om zelf keuzes te maken. Breng mij dan naar huis. Daar heb ik een taak en ben ik niet alleen.’
Niet dat ze in haar vaders roedel wel vertrouwd werd, of niet gestrafd zou worden, maar dat hoefde Caine niet te weten. Het maakte ook niet uit. Als haar tweelingbroer haar niet vertrouwde, wat had ze dan nog? Net zoveel als dat ze in Inkara ook had, alleen zonder de vriendschap die ze hier opbouwde. Niet dat het erop leek dat Caine het haar toe zou staan om die te behouden en in dat geval zou ze in haar vaders roedel meer hebben. Daar werd er van haar verwacht dat ze voor de jongen zorgde, ze had haar hut en haar tuin. Het was niet veel, ze mocht zelfs niet rennen met de roedel, maar het was wat ze kende. Hier leek Caine ineens de regels te veranderen en ze wist niet zo goed of ze af wilde wachten waar het op uit zou draaien. Misschien juist omdat ze meer van hem had verwacht…
Caine trok langzaam zijn hand onder die van haar weg en ze hield hem niet tegen. Ze wist precies wat ze net had gedaan en wist zeker dat er een reactie zou volgen. Hun vader zou haar zeker aan de vlakke kant van zijn hand voor hebben gesteld wanneer ze het lef gehad zou hebben om zoiets bij hem te proberen, maar wederom; dat was iets dat ze kende. Hoe haar broer zou reageren was een vraagteken en daarom telde ze haar hoofd de seconden tot het moment dat hij reageerde.
In plaats iets te zeggen schoof Caine bij haar vandaan en schudde zijn hoofd. Het duurde nog een paar tellen, maar uiteindelijk opende hij zijn mond, leek zich te bedenken en sloot hem weer. Wederom gingen er een paar momenten in stilte voorbij voordat hij voor een tweede keer zijn mond opende en zonder geluid te maken weer sloot. Heel even leek hij na te denken, maar het volgende moment schudde hij weer zijn hoofd en kwam overeind. Zonder ook maar een woord gezegd te hebben liep hij de eetzaal uit en liet daarbij Kinda alleen achter met haar gedachten.
‘Je bent niet beschikbaar. Je bent iets aan het opbouwen met jouw perinda. En dat gun ik je, maar zeg niet dat je beschikbaar bent. Dat is niet waar. Ik ben alleen. Jij brengt tijd door met jouw perinda, Maran zit het grootste gedeelte van zijn tijd op het terrein van Valena. Ik heb geen duidelijke taak en niemand heeft mij nodig. Ik ben alleen. ’
Inmiddels was Caine’s gezicht vertrokken tot een emotieloos masker, maar ze kon het hem niet toestaan zich af te sluiten. Niet in dit geval. Dus ze sloot haar hand over die van hem en kon voelen hoe hij zich aanspande. Haar keel kneep zichzelf samen en tranen branden in haar ogen, maar ze weigerde om ze te laten vallen. Ze slikte.
‘De eenzaamheid zou ik nog kunnen accepteren, maar als je mij niet vertrouwd is er ook geen reden dat ik hier ben. Als je er niet op vertrouwd dat ik de juiste keuzes maak, hoe kun je dan zonder zorgen ervan uitgaan dat ik de jongen bescherm? Ik heb je al een hele lange tijd geen reden gegeven om aan mijn keuzes te twijfelen. Ik heb zelfs een aanbod van de koning geweigerd Caine… Maar straf mij niet op deze manier omdat je mij niet kunt vertrouwen om zelf keuzes te maken. Breng mij dan naar huis. Daar heb ik een taak en ben ik niet alleen.’
Niet dat ze in haar vaders roedel wel vertrouwd werd, of niet gestrafd zou worden, maar dat hoefde Caine niet te weten. Het maakte ook niet uit. Als haar tweelingbroer haar niet vertrouwde, wat had ze dan nog? Net zoveel als dat ze in Inkara ook had, alleen zonder de vriendschap die ze hier opbouwde. Niet dat het erop leek dat Caine het haar toe zou staan om die te behouden en in dat geval zou ze in haar vaders roedel meer hebben. Daar werd er van haar verwacht dat ze voor de jongen zorgde, ze had haar hut en haar tuin. Het was niet veel, ze mocht zelfs niet rennen met de roedel, maar het was wat ze kende. Hier leek Caine ineens de regels te veranderen en ze wist niet zo goed of ze af wilde wachten waar het op uit zou draaien. Misschien juist omdat ze meer van hem had verwacht…
Caine trok langzaam zijn hand onder die van haar weg en ze hield hem niet tegen. Ze wist precies wat ze net had gedaan en wist zeker dat er een reactie zou volgen. Hun vader zou haar zeker aan de vlakke kant van zijn hand voor hebben gesteld wanneer ze het lef gehad zou hebben om zoiets bij hem te proberen, maar wederom; dat was iets dat ze kende. Hoe haar broer zou reageren was een vraagteken en daarom telde ze haar hoofd de seconden tot het moment dat hij reageerde.
In plaats iets te zeggen schoof Caine bij haar vandaan en schudde zijn hoofd. Het duurde nog een paar tellen, maar uiteindelijk opende hij zijn mond, leek zich te bedenken en sloot hem weer. Wederom gingen er een paar momenten in stilte voorbij voordat hij voor een tweede keer zijn mond opende en zonder geluid te maken weer sloot. Heel even leek hij na te denken, maar het volgende moment schudde hij weer zijn hoofd en kwam overeind. Zonder ook maar een woord gezegd te hebben liep hij de eetzaal uit en liet daarbij Kinda alleen achter met haar gedachten.