Onaangekondigd bezoek

Post Reply
User avatar
Luni
Posts: 8
Joined: 08 Nov 2020 22:42

Onaangekondigd bezoek

Post by Luni »

Luni keek uit het raam van Daitas Adrienne haar kantoor en zag nog net hoe haar oudste zoon omver gekegeld werd door drie jonge Weerwolven. Ze lachte. Het had niet lang geduurd voordat zijn kinderen hem hadden gevonden. Ze kon alleen maar hopen dat ze iets voorzichtiger met haar zouden zijn wanneer ze haar zouden begroeten, maar ze kende haar kleinkinderen beter dan dat. Geen van hen zou ooit voorzichtig genoemd kunnen worden. Haar zonen overigens ook niet. Dat was iets dat kenmerkend was voor hun soort.
Zelf had ze haar kleinkinderen en zelfs kinderen nog niet begroet omdat ze zich aan etiquette had willen houden. Haar plan was om zichzelf eerst voor te stellen aan Daitas Adrienne en haar uit te leggen waarom Skylor en zijzelf naar de provincie waren gekomen. Ze kon Caine ruiken in de vrouw haar kantoor, maar als zijn werkgever was het niet meer dan normaal dat ze contact onderhielden. Caine was tenslotte niet de meeste makkelijke Eranees om mee samen te moeten werken en Luni vond zijn keuze om Impasi te worden nog steeds een vreemde.
Inmiddels was Skylor klaar met het knuffelen van zijn drie kinderen en kwam overeind toen hij doorkreeg dat Caine op hem af kwam lopen. De twee sloten hun hand om de onderarm van de ander en zelfs vanaf de afstand waarop Luni stond kon ze zien dat Skylor zijn hoofd iets achterover kantelde en daarmee zijn keek aan Caine liet zien. Onderdanigheid van een wolf die hem vertrouwde. Caine zou Caine niet zijn als hij niet op geheel eigen wijze zou reageren; hij trok zijn oudere broer naar zich toe voor een knuffel. Luni’s mondhoeken krulden zich omhoog. Sommige dingen veranderden nooi en wat Caine liet zien was een heel duidelijk verschil tussen een gevochten Alfa en een geboren Alfa. Caine was overduidelijk een geboren Alfa en had het dodelijke zelfvertrouwen om het te bewijzen.
Achter haar ging de deur open en Luni draaide zich van het raam af. Ze zou op een later tijdstip wel weer naar de interacties tussen haar kinderen kunnen kijken. Voor nu zou ze de tijd nemen om zichzelf voor te stellen aan één van de sterkste heksen in Era. Ze glimlachte naar de roodharige vrouw die zojuist naar binnen was gestapt. Ze deed een paar passen naar de vrouw toe en stak haar hand uit. ‘Daitas, dank u wel dat u mij zo snel kunt zien. Mijn excuus dat wij, mijn oudste zoon en ikzelf, onaangekondigd arriveren. Ik ben Impasi Caine, Kinda en Maran hun bresen. Onlangs heeft Kinda ons bezocht in Inkara en ik wilde mij ervan verzekeren dat ze hier veilig is aangekomen. Drie van mijn kleinkinderen zijn leerling hier aan Cameno en mijn oudste zoon begeleid mij tijdens deze reis zodat hij zijn kinderen kan zien.’
De vrouw kwam dichterbij en sloot har zachte, blekere hand om die van Luni. Haar eigen hand was eeltig, zongebruind en haar vingers stonden krom van het weven, haar knokkels droog en gezwollen. Haar grip was stevig, zoals iemand in haar positie betaalde, maar nu Daitas Adrienne zo dicht op haar stond was er nog iets dat Luni ineens opviel. De glimlach verdween heel even van haar gezicht, maar ze wist haar verbazing relatief vlot weer onder controle en de glimlach kwam weer terug.
Blijkbaar was de relatie tussen de vrouw voor haar en Caine niet slechts die van werkgever en werknemer. Niet dat ze er iets over te zeggen had, maar Caine had intelligent genoeg moeten zijn om geen affaire op de werkvloer voort te willen zetten en als helemaal niet op een school. Ze kon zien waarom Caine er geen probleem mee zou hebben om het bed met haar te delen. Ze had de rondingen waar al haar zonen van leken te houden en een haarkleur die tot de verbeelding sprak Alsnog zou Caine beter moeten weten, hij had meestal een betere kijk op dingen dan de gemiddelde weerwolf. Wat was er nu anders?
Luni kantelde haar hoofd iets, maar liet de vrouw vervolgens los. Caine was volwassen. Ze het niet het recht om vragen te stellen en zou dat dus ook niet doen. ‘Ik hoop dat u het niet erg vind als wij een week op uw terrein zijn voordat wij naar huis terugkeren Ik wil mij er alleen van verzekeren dat alles goed gaat met mijn dochter.’

Nano 728
Image
Go bring my children home.
I see their teary eyes I know what they've been through.
I want them by my side alone no more.
Son I'm sending you, go bring my children home
User avatar
Adrienne
Posts: 261
Joined: 12 Jul 2016 21:15
Location: Netherlands

Re: Onaangekondigd bezoek

Post by Adrienne »

Ze had in de vergaderruimte gezeten met Daitas Tom, toen er bericht kwam van een bezoeker op Cameno. Adrienne had geknikt, maar besloot eerst haar gesprek met Tom af te maken. Ze zouden binnenkort Tom zijn energie toe gaan voegen aan de barrière, dus dat moest even verder besproken worden. Tom had nog een aantal andere zaken gehad op Cameno en na het gesprek was Adrienne naar haar kantoor toegelopen. Maar nog voor ze de deur had geopend, had ze een bekende energie gevoeld. Niemand had gezegd dat er familie van Caine langs zou komen. Ze voelde Caine zijn energie buiten en realiseerde zich dat deze persoon op haar stond te wachten. Wat uiteraard niet raar was, zij was immers de Daitas van Cameno.

De roodharige opende de deur en stapte het kantoor binnen. Ze kon een dame op leeftijd zien en zelfs zonder de tekening die Caine haar had laten zien, wist ze gelijk dat dit Caine zijn moeder moest zijn. Wat leek de vrouw op Kinda, of nee Kinda leek op haar. De glimlach was identiek aan die van Kinda en Adrienne glimlachte terug. De vrouw kwam dichterbij en stak een hand uit, welke Adrienne zonder twijfel vastpakte. ‘Daitas, dank u wel dat u mij zo snel kunt zien. Mijn excuus dat wij, mijn oudste zoon en ikzelf, onaangekondigd arriveren. Ik ben Impasi Caine, Kinda en Maran hun bresen. Onlangs heeft Kinda ons bezocht in Inkara en ik wilde mij ervan verzekeren dat ze hier veilig is aangekomen. Drie van mijn kleinkinderen zijn leerling hier aan Cameno en mijn oudste zoon begeleid mij tijdens deze reis zodat hij zijn kinderen kan zien.’ Adrienne knikte. ‘Welkom op Cameno, ik ben Daitas Adrienne en ik kan u verzekeren dat het geen enkel probleem is dat u hier onaangekondigd arriveert.’ Ze liet de vrouw los en gebaarde naar de fauteuil bij het raam. ‘Neemt u plaats, dan schenk ik wat te drinken voor u in.’ Het was Adrienne niet ontgaan dat de glimlach van de vrouw kort verdween toen zij dichterbij was gekomen. De vrouw moest de geur van Caine hebben opgepikt op Adrienne. Adrienne was niet verbaasd, Kinda had het ook gelijk geroken. Al was de reactie van Kinda veel spontaner geweest. Een reactie die Adrienne niet meer zou vergeten en nu zelfs om kon lachen. Het was een zeldzame spontaniteit geweest bij Caine zijn zus, daar Kinda normaal veel voorzichtiger was in haar reacties.

‘Ik hoop dat de reis voorspoedig is gelopen?’ de roodharige had twee bekers op het tafeltje tussen de stoelen in gezet en nam plaats in de lege stoel. ‘Wilt u dat ik Kinda laat halen, zodat u zelf aan haar kan vragen hoe het gaat? Het is een kleine moeite.’

(NaNo: 381 woorden)
Image
~Somewhere in time, A story seldom told.
Somewhere in history, Our destiny behold…~
User avatar
Luni
Posts: 8
Joined: 08 Nov 2020 22:42

Re: Onaangekondigd bezoek

Post by Luni »

Luni nam plaats in de stoel waar Daitas Adrienne een gebaar naar had gemaakt en keek hoe de roodharige vrouw een beker drinken inschonk. Ze kon in de vrouw haar bewegingen zien dat ze iemand was die een zekere positie bekleedde. Dat gecombineerd met de rondingen die de vrouw bezat en de weerspraak die ze ongetwijfeld bood tegen haar koppige zoon was ongetwijfeld waarom hij deed wat ze kon ruiken. Het was iets dat ze kon begrijpen, want het zou hem vast op één of andere manier het gevoel geven dat hij niets inleverde op zijn dominantie, maar dit was een vrouw die toch de autoriteit had om hem uit zijn functie te ontheven en laten verwijderen uit haar provincie. Van al haar zonen was Caine toch wel de laatste geweest waarvan ze dergelijke beslissingen had verwacht.
‘Ik hoop dat de reis voorspoedig is gelopen?’
Daitas Adrienne brak door haar gedachten heen en Luni keek naar haar beker op het moment dat de vrouw deze voor haar neer zette. ‘De reis is geheel voorspoedig verlopen. Ik ben van mening dat dit één van de prettigere seizoenen is om te reizen, hoewel het natuurlijk nog een stuk warmer zal worden wanneer de zomer echt begint. Het begin en einde ervan zijn echter altijd prettig om grote stukken te rennen. Dat is het moment waarop het land niet te nat en eveneens niet te droog is. Dank u voor uw interesse Daitas.’
Luni sloot haar handen om haar beker, maar nam nog geen slok. Ik verhouding was deze reis niet zo’n grote, maar het was lang geleden dat ze de afstand had moeten rennen. Nu was het niet zo dat ze onderweg geen pauze hadden genomen, maar het voelde wel alsof ze een moment op adem moest komen voordat ze in staat zou zijn om iets te drinken. Al was het alleen maar om Daitas Adrienne niet te beledigen voor haar gastvrijheid. Ze stond op het punt om de beker omhoog te brengen toen de vrouw vroeg: ‘Wilt u dat ik Kinda laat halen, zodat u zelf aan haar kan vragen hoe het gaat? Het is een kleine moeite.’
Ze liet de beker los en vouwde haar handen in haar schoot. ‘Dat zal niet noodzakelijk zijn, dank u. Zoals dat u zekere protocollen dient te volgen wanneer u zich in uw eigen sociëteit begeeft, dien ik hetzelfde te doen. Mijn eigen gevoel stelt dat ik u het eerste moet inlichten omdat ik mij onuitgenodigd om uw land bevind, maar vervolgens moet ik eerst de Alfa van Semering om toestemming vragen dat het goed is dat ik mij binnen zijn territorium bevind. In dit geval is de Alfa mijn zoon, maar dat doet geen afbreuk aan de protocollen. Als ik hem passeer en eerst mijn dochter bezoek kan dat voor spanning zorgen zowel tussen mijzelf en de Alfa, als de Alfa en mijn dochter. Mijn bezoek zou niet voor spanning moeten zorgen Daitas, ik hoop dat u zich daarin kunt vinden Daitas, want ik probeer u evenmin te beledigen.’
Ze zuchtte. Het bleef moeilijk om aan Eranezen uit te leggen dat Weerwolf politiek ingewikkeld was en dat er geen uitzonderingen gemaakt konden worden. Er zou altijd wel iemand beledigd raken wanneer er iets wel of niet gebeurde. Caine was over het algemeen iets rationeler dan een gevochten Alfa, waar er onderaan de streep toch meer van waren, maar ze had hem nog niet mee mogen maken als de Alfa van zijn eigen roedel. Dit zou de eerste keer zijn en hoewel ze trots was dat hij de stap had genomen was ze ook voorzichtig omdat ze niet goed wist of het een verandering in zijn persoonlijkheid teweeg gebracht zou hebben. Als ze zijn begroeting richting Skylor in acht nam was dat niet het val, maar ze wilde er niet zomaar vanuit gaan.
Nu sloot Luni toch weer haar hand om de beker en nam een slok voordat ze vroeg: ‘Hoe ervaart u het om Kinda en Maran hier op Semering te hebben? Heeft u het idee dat ze hier op hun plek zijn met wat ze voor u doen?’

(656 woorden)
Image
Go bring my children home.
I see their teary eyes I know what they've been through.
I want them by my side alone no more.
Son I'm sending you, go bring my children home
User avatar
Adrienne
Posts: 261
Joined: 12 Jul 2016 21:15
Location: Netherlands

Re: Onaangekondigd bezoek

Post by Adrienne »

Dat dit een prettig seizoen is om te reizen, daar kon Adrienne de vrouw geen ongelijk in geven. Echter gaf Adrienne de voorkeur aan het herfstseizoen. Maar dat kwam enkel omdat ze dan tijdens haar reizen kon genieten van de mooie rood, oranje en geel gekleurde bladeren van de bomen en de natuur die zich klaar maakte voor de winter. Het was een seizoen die onvoorspelbaar was qua weer, maar Adrienne hield van die onvoorspelbaarheid. ‘Dat zal niet noodzakelijk zijn, dank u.’ Adrienne had net een slok drinken genomen toen de vrouw antwoordde. Het antwoord verraste Adrienne enigszins, al kon Adrienne zich helemaal vinden in de uitleg die Luni erbij gaf.

De heks zette haar beker neer en glimlachte. ‘Ik begrijp uw antwoord, echter denk ik niet dat Impasi Caine u ervoor zal berispen.’ Ze had bewust het woord “Impasi” gebruikt, want ze kon moeilijk over Caine spreken als de man waarmee ze een verhouding had. En dat was gelijk het moment dat Adrienne zich nogmaals realiseerde dat Luni Caine op haar kon ruiken. Een rode blos verscheen op haar wangen. Het was niet aan haar om Caine zijn moeder in te lichten. De drang om te bewegen was groot en Adrienne wist zichzelf met een getrainde discipline rustig te krijgen. Ongetwijfeld zou de vrouw de blos op haar gezicht opmerken, maar als Luni er niet over zou beginnen zou Adrienne dat ook niet doen. Dit mocht Caine uitleggen. Adrienne nam nog een slok drinken. ‘Maar als u de protocollen van uw ras wilt volgen, zal ik dat zeker respecteren en Kinda niet laten halen.’ Een glimlach sierde haar gezicht terwijl ze haar beker nogmaals naar haar mond bracht.

‘Hoe ervaart u het om Kinda en Maran hier op Semering te hebben? Heeft u het idee dat ze hier op hun plek zijn met wat ze voor u doen?’ Luni had van dat moment gebruik gemaakt om te informeren hoe haar dochter en zoon hun taken op de school uitvoerden. Adrienne liet haar beker zakken en glimlachte nogmaals. ‘Mijn ervaring met uw zoon en dochter is zeer positief. Maran lijkt zijn weg hier op Semering redelijk goed gevonden te hebben. Impasi Caine heeft hem de taken van een Handhaver gegeven en uw zoon lijkt zich steeds meer thuis te voelen in die taken. Het is leuk om te zien hoe hij hierin groeit en de manier waarop Impasi Caine hem laat groeien. Kinda heeft echter iets meer moeite om haar draai te vinden, maar dat wijt ik geheel aan mijzelf. Ik heb nog nooit eerder het genoegen gehad om een Omega te ontmoeten, dus ik ben nog zoekende naar een taak waarbij zij zich op haar gemak voelt. Al moet ik wel bekennen dat ik haar aanwezigheid zelf als zeer prettig ervaar. Het is alleen nog zoeken naar een juiste taak. Ik ben hier nog zoekende in en hoop dit ook binnen zeer korte tijd opgelost te hebben.’
Image
~Somewhere in time, A story seldom told.
Somewhere in history, Our destiny behold…~
User avatar
Luni
Posts: 8
Joined: 08 Nov 2020 22:42

Re: Onaangekondigd bezoek

Post by Luni »

Luni kon niet voorkomen dat haar lippen omhoog krulden. Maran was van al haar kinderen degene die overal zijn weg wel leek te vinden. Dit was de eerste plek waar hij daadwerkelijk een duidelijke taak leek te hebben,m aar ook dat verging hem schijnbaar goed. Ze had niet geweten dat Caine van plan was om hem in te zetten als Handhaver binnen zijn eigen roedel, maar ergens was het logisch. Maran was iemand die gesprekken volgde, beslissingen bekeek, maar alleen zijn mond open trok wanneer hij dacht dat er iets niet klopte, of dat hij iets bij moest dragen om een verandering te verzekeren. Niet dat hij echt een stem had binnen Skylos zijn roedel, maar hier schijnbaar wel. En waarom ook niet? Semering was de beste plek om nieuwe dingen te leren, dingen die hem klaar zouden stormen voor zijn volwassen leven en een goede plek binnen een roedel. Of dit niet de roedel van zijn vader zou zijn, of niet.
Ze kantelde haar hoofd iets terwijl ze luisterde naar Adrienne’s worodne over Kinda, maar kon niet voorkomen dat ze licht haar hoofd schudde. ‘Met alle respect Daitas, het feit dat ze een Omega is in de ogen van een Weerwolf zou u weinig problemen op moeten leveren. Ze is net als ieder ander en niet gewoon om haar tijd te verdoen met niets doen. Wanneer u een dienstmeisje heeft, leerling of Impasi die niet genoeg heeft aan het werk dat ze momenteel verricht, denkt u dan ook; zij is verlegen, ik heb hier niet zo vaak mee te maken gehad en weet niet wat ik moet doen? Voor uw gevoel is dat misschien niet hetzelfde, maar dat is het wel. Kinda vind het fijn wanneer iemand haar duidelijk verteld wat ze moet doen en er geen twijfel is over waar ze staat.’
Het was misschien niet het beste idee om een Daitas te vertellen hoe ze het beste met één van haar gasten om kon gaan, maar als dit het enige was dat ze voor Kinda kon doen tijdens haar bezoek, dan had het waarde. Ze was het niet eens met de wijze waarop Skylos haar enige dochter met regelmaat benaderde en ze wilde niet dat Kinda tegen dezelfde onzekerheid aan zou lopen wanneer ze niet bij haar eigen roedel was. Caine zou ook beter moeten weten en ze was ook zeker vna plan om het met haar zoon op te pakken. Hij was in de eerste plaats verantwoordelijk voor Kinda, ze viel nu onder zijn roedel en dat was niet iets dat hij op Daitas Adrienne af kon schuiven. De vrouw voor haar hoefde alleen maar blij te zijn met het werk dat Kinda voor haar verrichtte gedurende de tijden dat ze afgesproken hadden. Hoe haar dagen verder ingevuld werd was aan Caine.
‘Nogmaals Daitas, ik probeer u niet te vertellen wat u moet doen. En zolang u duidelijk met haar gecommuniceerd heeft wat ze voor u moet doen is de verdere invulling van haar dag ook niet voor u. Dat is voor de Alfa van Semering, want daar valt zij nu onder. Ik vraag u slechts of u tevreden bent met de taak waarvoor u haar en mijn jongste zoon uitgenodigd heeft. Ik wil graag weten of het de problematiek in mijn echtgenoot zijn roedel waard is.’
Of ze de keuze moest maken om Kinda’s verblijf hier in Semering te verdedigen tegenover Skylos, ongeacht zijn reactie erop. Of ze erop aan moest dringen dat Caine ervoor zou zorgen dat zijn tweelingzus in Semering zou blijven. ‘Wat u moet begrijpen Daitas is dat ik het beste voor mijn kinderen wil. Ik heb negen kinderen en ze zijn allemaal volwassen, maar ik ben nog steeds hun moeder. Acht van de negen zijn onderdeel van mijn echtgenoot zijn roedel. Acht van de negen zijn mannen en behoren toe aan de vader. Ik heb maar één dochter en wil trots zijn wanneer ik naar haar vraag. Ik wil dat ze betrokken word om wie ze is en niet wat ze is. Mijn echtgenoot is een Alfa en zijn woord is wet, maar ik ben een moeder.’
Ze legde het waarschijnlijk niet duidelijk uit, maar het feit dat ze moeder was had haar gevormd. Het was het enige doel dat ze had, naast het weven van tapijten. Het zorgen voor haar kinderen, zorgen dat ze gelukkig waren, dat ze veilig waren en dat ze wist dat zij er altijd voor hen zou zijn. Het was een simpel doel, zeker wanneer het vergeleken werd met het dragen van een hele provincie en daar kwam bij dat Adrienne geen moeder was. Ze had geen kinderen. Ze zou het gevoel niet kunnen begrijpen en Luni kon het niet duidelijker uitleggen.
Image
Go bring my children home.
I see their teary eyes I know what they've been through.
I want them by my side alone no more.
Son I'm sending you, go bring my children home
Post Reply

Return to “Svandhm Daitas”