Kathelynn landde met lichte voet op een open plek in het bos, niet ver van de stad. Ze vouwde haar vleugels in en keek omhoog om te kunnen zien of Tanar’ri haar voorbeeld volgde. Niet dat ze daaraan twijfelde, maar alles in haar zei dat ze erop toe moest zien dat het jong veilig kon landen. De tiener leek tot nu toe volledig in staat om haar bij te houden, zelfs al had Kathelynn haar tempo iets gematigd omdat ze zelf met genoeg energie in Missan aan wilde komen. Het grote voordeel dat Tanar’ri in dit geval ook had, was het feit dat haar spanwijdte lang niet zo groot was als haar eigen. Ze zou comfortabel kunnen landen, zelfs nu Kathelynn al geland was.
De donkerharige vrouw keek toe hoe Tanar’ri daalde, maar nog voor de tiener geland was wendde ze haar blik af. Ze wilde de donkerharige niet het gevoel geven dat ze twijfelde aan haar capaciteiten, zelfs al maakte ze zich toch ergens zorgen. Ze had namelijk geen flauw idee of Tanar’ri gewend was om dergelijke afstanden te vliegen en landen terwijl ze vermoeid was zou altijd een grotere uitdaging vormen. Zeker op onbekend terrein. Toch deed ze het niet, in plaats daarvan trok ze een tas over haar schouder en opende deze. Haar koffers waren eindelijk gearriveerd waardoor haar garderobe zeker iets uitgebreider was en dat zou van pas komen tijdens dit uitje.
Niet zozeer voor haarzelf, maar wel voor degene die haar zou gaan observeren. Helaas wist Kathelynn al dat ze tiener het niet op prijs zou gaan stellen wat er van haar verwacht werd. Het was een discussie die ze eerder met kinderen van haar leeftijd had moeten voeren, maar eveneens één die ze altijd had gewonnen. Als ouder had ze tenslotte het laatste woord en haar dochters hadden alleen van haar kunnen leren. De kans dat ze een andere, volwassen Succubus zouden treffen die ervoor open zou staan om hen op te nemen was vrijwel nihil. Dat zou alleen gebeuren wanneer er een bloedverwantschap was.
Een windvlaag achter haar vertelde Kathelynn dat Tanar’ri ook geland was en met een jurk in haar handen draaide ze zich om naar de tiener. De jurk was ietwat verouderd, maar nog wel in goede staat. Kathelynn zou op geen enkele manier beweren dat ze de perfecte moeder was, maar haar dochters waren wel altijd goed verzorgd en het feit dat de jurk het al zo lang overleefde getuigde daarvan. Hij was van haar dochter geweest. Net als het kapje en het vleugelkorset dat ze eveneens mee had genomen.
‘Ik realiseer mij dat je dit niet erg leuk zal vinden Tanar’ri, maar ik wil je vragen om dit aan te doen. Je bent geen kind meer, maar in dit geval is het voor mijn gemoedsrust noodzakelijk dat je er zo onschuldig mogelijk uit ziet. Ik wil niet dat iemand je benaderd in de taveerne en ik wil op hetzelfde moment ook niet dat jij iemand benaderd. Vandaag is het de bedoeling dat je toekijkt wat ik doe, hoe anderen daarop reageren en achteraf gaan we bespreken wat je hebt gezien,’ zei Kathelynn terwijl ze de jurk naar de donkerharige tiener uitstak. ‘Wat je heel goed moet weten, is dat wij niet veilig zijn vanavond. Mannen zijn instinctieve monsters die al jaren de ruimte krijgen om misbruik te maken van ons ras zonder dat daar consequenties aan verbonden zijn. Ik kan niet jagen, mijzelf beschermen en jou op hetzelfde moment veilig houden. Als er ook maar iets is wat mij doet twijfelen zijn wij beiden in gevaar. Jouw kans om te jagen komt nog en dan zal ik jou observeren, maar vandaag is die dag nog niet.’
Ze wachtte tot Tanar’ri de jurk van haar aan had gepakt en reikte vervolgens omhoog om haar haren los te maken. ‘Een groot gedeelte van het jagen heeft te maken met hoe je eruit ziet, dat is iets waar mannen aan gewend zijn geraakt. Wanneer je jezelf provocatief kleedt zal iemand van het andere geslacht sneller geneigd zijn om je te benaderen. Het is belangrijk om te leren hoe je hiervan gebruik kunt maken. Zowel om op te vallen, als om verborgen te blijven.’
Met een flauwe glimlach hield ze het korset omhoog. ‘Vandaag is jouw missie verborgen te blijven...’
Vrouwen met een missie
Re: Vrouwen met een missie
Ze hadden een heel stuk gevlogen en Tanar’ri had ervan genoten. De manier waarop Kathe vloog was zeer indrukwekkend, het kwam ongetwijfeld door de grootte van de vrouw haar vleugels. Het was totaal anders dan die ene keer dat ze met Lorycia had gevlogen, dit was beter. De jonge Succubus had toegekeken hoe de oudere vrouw was geland en nu was het haar beurt om de landing in te zetten. Er was ruimte genoeg en het was dan ook een fluitje van een cent. Het was haar niet ontgaan dat Kathe haar blik had afgewend toen Tanar’ri werkelijk landde. Niet dat de jonge Succubus het erg had gevonden als de vrouw wel had gekeken. Het was de eerste keer dat ze samen vlogen, dat ze überhaupt samen weg waren. Ze had het niet verkeerd opgevat als de vrouw wel was blijven kijken.
Tanar’ri vouwde haar vleugels weer achter haar rug en rekte zich even uit. Het was altijd even wennen aan de grond onder je voeten als je een langere tijd gevlogen had. Ze keek naar de oudere Succubus en zag deze met een jurk in haar handen staan. Tanar’ri haar gezicht vertrok, maar ze sprak nog niet. ‘Ik realiseer mij dat je dit niet erg leuk zal vinden Tanar’ri, maar ik wil je vragen om dit aan te doen. Je bent geen kind meer, maar in dit geval is het voor mijn gemoedsrust noodzakelijk dat je er zo onschuldig mogelijk uit ziet. Ik wil niet dat iemand je benaderd in de taveerne en ik wil op hetzelfde moment ook niet dat jij iemand benaderd. Vandaag is het de bedoeling dat je toekijkt wat ik doe, hoe anderen daarop reageren en achteraf gaan we bespreken wat je hebt gezien,’ de jongere Succubus reageerde niet gelijk, tegenspreken had geen zin. Dat was iets wat ze al lang in de gaten had . In plaats daarvan knikte ze en pakte de jurk aan van de vrouw. Ze bekeek het kledingstuk en kon zich er totaal niet in zien, maar als ze iets wilde leren van Kathelynn had ze geen keuze. ‘Wat je heel goed moet weten, is dat wij niet veilig zijn vanavond. Mannen zijn instinctieve monsters die al jaren de ruimte krijgen om misbruik te maken van ons ras zonder dat daar consequenties aan verbonden zijn. Ik kan niet jagen, mijzelf beschermen en jou op hetzelfde moment veilig houden. Als er ook maar iets is wat mij doet twijfelen zijn wij beiden in gevaar. Jouw kans om te jagen komt nog en dan zal ik jou observeren, maar vandaag is die dag nog niet.’ Tanar’ri knikte en begon de jurk aan te trekken.
Ondertussen veranderde Kathe haar uiterlijk ook en legde de jonge Succubus uit hoe het jagen in elkaar zat. ‘Vandaag is jouw missie verborgen te blijven...’ Tanar’ri was klaar met omkleden en keek naar de oudere Succubus. ‘Ik begrijp het. En ik zal mijn best doen om verborgen te blijven.’ Ze plukte wat onwennig aan de jurk, het was totaal niet een kleding stuk die zij regelmatig droeg, sterker nog het zat niet eens in haar garderobe verwerkt. ‘Zijn er andere dingen waar ik op moet letten?’
Tanar’ri vouwde haar vleugels weer achter haar rug en rekte zich even uit. Het was altijd even wennen aan de grond onder je voeten als je een langere tijd gevlogen had. Ze keek naar de oudere Succubus en zag deze met een jurk in haar handen staan. Tanar’ri haar gezicht vertrok, maar ze sprak nog niet. ‘Ik realiseer mij dat je dit niet erg leuk zal vinden Tanar’ri, maar ik wil je vragen om dit aan te doen. Je bent geen kind meer, maar in dit geval is het voor mijn gemoedsrust noodzakelijk dat je er zo onschuldig mogelijk uit ziet. Ik wil niet dat iemand je benaderd in de taveerne en ik wil op hetzelfde moment ook niet dat jij iemand benaderd. Vandaag is het de bedoeling dat je toekijkt wat ik doe, hoe anderen daarop reageren en achteraf gaan we bespreken wat je hebt gezien,’ de jongere Succubus reageerde niet gelijk, tegenspreken had geen zin. Dat was iets wat ze al lang in de gaten had . In plaats daarvan knikte ze en pakte de jurk aan van de vrouw. Ze bekeek het kledingstuk en kon zich er totaal niet in zien, maar als ze iets wilde leren van Kathelynn had ze geen keuze. ‘Wat je heel goed moet weten, is dat wij niet veilig zijn vanavond. Mannen zijn instinctieve monsters die al jaren de ruimte krijgen om misbruik te maken van ons ras zonder dat daar consequenties aan verbonden zijn. Ik kan niet jagen, mijzelf beschermen en jou op hetzelfde moment veilig houden. Als er ook maar iets is wat mij doet twijfelen zijn wij beiden in gevaar. Jouw kans om te jagen komt nog en dan zal ik jou observeren, maar vandaag is die dag nog niet.’ Tanar’ri knikte en begon de jurk aan te trekken.
Ondertussen veranderde Kathe haar uiterlijk ook en legde de jonge Succubus uit hoe het jagen in elkaar zat. ‘Vandaag is jouw missie verborgen te blijven...’ Tanar’ri was klaar met omkleden en keek naar de oudere Succubus. ‘Ik begrijp het. En ik zal mijn best doen om verborgen te blijven.’ Ze plukte wat onwennig aan de jurk, het was totaal niet een kleding stuk die zij regelmatig droeg, sterker nog het zat niet eens in haar garderobe verwerkt. ‘Zijn er andere dingen waar ik op moet letten?’
~Break loose from the chains
Rise above the waves
Fighting in the darkness
Dancing in the light~
Rise above the waves
Fighting in the darkness
Dancing in the light~
Re: Vrouwen met een missie
‘Ik denk dat je de meeste dingen vanzelf op zal pakken, maar belangrijk is te weten dat ik jouw naam niet zal noemen in het bijzijn van derden. Ik zou het op prijs stellen als je naar mij refereerde als “moeder” wanneer je mij aanspreekt.’
Kathelynn wachtte totdat Tanar’ri zich had omgekleed en het kapje over haar haren had getrokken. Dat de tiener niet blij was met de gang van zaken straalde van haar af en de donkerharige vrouw voelde haar mondhoeken iets omhoog trekken. Het was niet de eerste keer dat ze met dit bijltje moest hakken en ergens was het fijn om te weten dat jonge vrouwen niet veel veranderd waren sinds de laatste keer dat ze iets dergelijks had ondernomen. Haar dochters hadden het nooit op prijs kunnen stellen wanneer er van hen gevraagd werd om zichzelf te verbergen, de meesten niet tenminste. Kathelynn rekende dat tot één van de eigenschappen die zij doorgaf aan haar dochters, want zelf was ze sterk. Haar dochters zouden zodoende ook sterk zijn, al was het alleen maar doordat ze door haar getraind werden.
Ze liepen in stilte naar de herberg en Kathelynn bleef buiten de deur een moment staan om een ontsnapte lok weer onder Tanar’ri’s kapje te verbergen. ‘We blijven hier vannacht slapen, ik zal binnen iets te eten voor je bestellen en ik zou graag zien dat je met een muur in je rug gaat zitten zodat je de ruimte kan overzien. Mocht je aangesproken worden door een man, vertel hem dan dat je hier met je moeder bent. Dat zou voldoende moeten zijn. Observeer wat er gebeurd met mannen wanneer iemand van ons ras binnen komt en hoe ik mijn prooi kies. We zullen het er later over hebben wat jou is opgevallen en hoe je denkt dat ik iets gedaan heb. Is dat duidelijk?’
Tanar’ri knikte en Kathelynn ademde diep in terwijl ze zich naar de deur keerde en deze opende. De tiener ging voor haar aan naar binnen en ze liepen gezamenlijk naar de balie. Voordat de waard opkeek duwde Kathelynn de tiener haar hoofd iets naar beneden zodat ze in ieder geval de schijn had verlegen te zijn. Als er iets was dat Tanar’ri in ieder geval niet was, dan was het wel verlegen, maar ze wilde niet dat de rebelse jonge vrouw oogcontact zou maken met de waard. ‘Goedenavond. Kamer voor twee alstublieft.’
‘We verhuren geen kamers per uur.’ De man had amper opgekeken terwijl hij de woorden zei en Kaythelynn dwong zichzelf om minzaam te glimlachen. De aanname die de waard maakte, waarschijnlijk gebaseerd op haar ras, was onbeleefd en één waar ze eigenlijk niet te diep op in wenste te gaan. ‘Dat scheelt, want mijn dochter en ik zijn van plan om de gehele nacht te blijven en in de ochtend verder te reizen.’
Nu keek de man wel op en nam zowel Kathelynn als Tanar’ri in zich op. Kathelynn produceerde wederom een glimlach. ‘Wij zijn hier slechts om iets te eten en te rusten. Mijn dochter is vermoeid door het vliegen en wij zijn slechts op zoek naar een onderkomen voor de nacht waar wij veilig zijn.’
De man keek nog steeds argwanend naar hen en zijn blik bleef iets langer dan strikt noodzakelijk op Tanar’ri hangen. Iets dat Kathelynn niet op prijs kon stellen. Voordat ze echter de kans kreeg om iets te zeggen knikte de man en trok een lade open. Hij noemde het bedrag en Kathelynn legde een aantal munten op de balie voordat ze een sleutel van de man aannam. ‘Tweede verdieping, laatste deur in de gang.’
‘Vriendelijk bedankt.’ Ze draaide zich van de man om en begon richting het taveerne gedeelte van de herberg te lopen. ‘Ga je mee kind? Dan kunnen we iets eten voordat we ons terugtrekken op onze kamer...’
Kathelynn wachtte totdat Tanar’ri zich had omgekleed en het kapje over haar haren had getrokken. Dat de tiener niet blij was met de gang van zaken straalde van haar af en de donkerharige vrouw voelde haar mondhoeken iets omhoog trekken. Het was niet de eerste keer dat ze met dit bijltje moest hakken en ergens was het fijn om te weten dat jonge vrouwen niet veel veranderd waren sinds de laatste keer dat ze iets dergelijks had ondernomen. Haar dochters hadden het nooit op prijs kunnen stellen wanneer er van hen gevraagd werd om zichzelf te verbergen, de meesten niet tenminste. Kathelynn rekende dat tot één van de eigenschappen die zij doorgaf aan haar dochters, want zelf was ze sterk. Haar dochters zouden zodoende ook sterk zijn, al was het alleen maar doordat ze door haar getraind werden.
Ze liepen in stilte naar de herberg en Kathelynn bleef buiten de deur een moment staan om een ontsnapte lok weer onder Tanar’ri’s kapje te verbergen. ‘We blijven hier vannacht slapen, ik zal binnen iets te eten voor je bestellen en ik zou graag zien dat je met een muur in je rug gaat zitten zodat je de ruimte kan overzien. Mocht je aangesproken worden door een man, vertel hem dan dat je hier met je moeder bent. Dat zou voldoende moeten zijn. Observeer wat er gebeurd met mannen wanneer iemand van ons ras binnen komt en hoe ik mijn prooi kies. We zullen het er later over hebben wat jou is opgevallen en hoe je denkt dat ik iets gedaan heb. Is dat duidelijk?’
Tanar’ri knikte en Kathelynn ademde diep in terwijl ze zich naar de deur keerde en deze opende. De tiener ging voor haar aan naar binnen en ze liepen gezamenlijk naar de balie. Voordat de waard opkeek duwde Kathelynn de tiener haar hoofd iets naar beneden zodat ze in ieder geval de schijn had verlegen te zijn. Als er iets was dat Tanar’ri in ieder geval niet was, dan was het wel verlegen, maar ze wilde niet dat de rebelse jonge vrouw oogcontact zou maken met de waard. ‘Goedenavond. Kamer voor twee alstublieft.’
‘We verhuren geen kamers per uur.’ De man had amper opgekeken terwijl hij de woorden zei en Kaythelynn dwong zichzelf om minzaam te glimlachen. De aanname die de waard maakte, waarschijnlijk gebaseerd op haar ras, was onbeleefd en één waar ze eigenlijk niet te diep op in wenste te gaan. ‘Dat scheelt, want mijn dochter en ik zijn van plan om de gehele nacht te blijven en in de ochtend verder te reizen.’
Nu keek de man wel op en nam zowel Kathelynn als Tanar’ri in zich op. Kathelynn produceerde wederom een glimlach. ‘Wij zijn hier slechts om iets te eten en te rusten. Mijn dochter is vermoeid door het vliegen en wij zijn slechts op zoek naar een onderkomen voor de nacht waar wij veilig zijn.’
De man keek nog steeds argwanend naar hen en zijn blik bleef iets langer dan strikt noodzakelijk op Tanar’ri hangen. Iets dat Kathelynn niet op prijs kon stellen. Voordat ze echter de kans kreeg om iets te zeggen knikte de man en trok een lade open. Hij noemde het bedrag en Kathelynn legde een aantal munten op de balie voordat ze een sleutel van de man aannam. ‘Tweede verdieping, laatste deur in de gang.’
‘Vriendelijk bedankt.’ Ze draaide zich van de man om en begon richting het taveerne gedeelte van de herberg te lopen. ‘Ga je mee kind? Dan kunnen we iets eten voordat we ons terugtrekken op onze kamer...’
Re: Vrouwen met een missie
Kathelynn gaf aan dat ze de meeste dingen vanzelf wel zou oppakken, ze zouden het gaan zien. Tot op heden had Tanar’ri nog niet echt een beeld waar ze nou allemaal op moest letten. Behalve hetgeen wat Kathe al vermeld had. Dat de vrouw geen namen zou noemen, had de jonge tiener ook al begrepen. Hetgeen wat ze zouden gaan doen was verboden voor hun ras. Namen noemen was gevaarlijk. Dat Kathelynn dan ook verwachtte dat zij de vrouw als “moeder” zou aanspreken, was dan ook iets waar de jonge tiener geen problemen mee had. Ze wilde absoluut niet de kans die ze had gekregen verpesten. Het was waarschijnlijk de enige kans die ze zou krijgen om niet te eindigen als Lorycia.
Samen waren ze naar de herberg gelopen, maar voor ze naar binnen gingen bleef Kathelynn staan. ‘We blijven hier vannacht slapen, ik zal binnen iets te eten voor je bestellen en ik zou graag zien dat je met een muur in je rug gaat zitten zodat je de ruimte kan overzien. Mocht je aangesproken worden door een man, vertel hem dan dat je hier met je moeder bent. Dat zou voldoende moeten zijn. Observeer wat er gebeurd met mannen wanneer iemand van ons ras binnen komt en hoe ik mijn prooi kies. We zullen het er later over hebben wat jou is opgevallen en hoe je denkt dat ik iets gedaan heb. Is dat duidelijk?’ Tanar’ri knikte. De vrouw had dus toch wat meer handvaten gegeven waar de tiener op kon letten. Na de bevestiging liepen de twee de herberg in. Zenuwen gierden door de tiener haar lijf en zij was niet eens degene die zou gaan jagen. Haar blik gleed de herberg door, maar een zachte duw van de oudere Succubus gaf aan dat ze zich verlegen moest opstellen. Iets dat veel moeite zou gaan kosten voor de jongere Succubus. Het was een eigenschap die Tanar’ri in zijn geheel niet bezat. Gelukkig had ze wel Lorycia’s talent voor acteren geërfd. Het uiterlijk dat Kathelynn Tanar’ri had aangemeten zou haar verlegenheid zeker onderstrepen. Iets waar Tanar’ri ook haar best voor zou doen.
De man achter de balie was echter niet zo vriendelijk, maar de manier waarop Kathelynn antwoordde deed Tanar’ri bijna grijnzen. Iets dat ze nog maar net kon voorkomen. Uiteindelijk ging de man overstag en was de kamer geregeld. ‘Ga je mee kind? Dan kunnen we iets eten voordat we ons terugtrekken op onze kamer...’ ‘Ja moeder.’ Het antwoord was zacht geweest en Tanar’ri was naar beneden blijven kijken. Ze volgde Kathelynn naar de taverne.
(NaNo: 329 woorden)
Samen waren ze naar de herberg gelopen, maar voor ze naar binnen gingen bleef Kathelynn staan. ‘We blijven hier vannacht slapen, ik zal binnen iets te eten voor je bestellen en ik zou graag zien dat je met een muur in je rug gaat zitten zodat je de ruimte kan overzien. Mocht je aangesproken worden door een man, vertel hem dan dat je hier met je moeder bent. Dat zou voldoende moeten zijn. Observeer wat er gebeurd met mannen wanneer iemand van ons ras binnen komt en hoe ik mijn prooi kies. We zullen het er later over hebben wat jou is opgevallen en hoe je denkt dat ik iets gedaan heb. Is dat duidelijk?’ Tanar’ri knikte. De vrouw had dus toch wat meer handvaten gegeven waar de tiener op kon letten. Na de bevestiging liepen de twee de herberg in. Zenuwen gierden door de tiener haar lijf en zij was niet eens degene die zou gaan jagen. Haar blik gleed de herberg door, maar een zachte duw van de oudere Succubus gaf aan dat ze zich verlegen moest opstellen. Iets dat veel moeite zou gaan kosten voor de jongere Succubus. Het was een eigenschap die Tanar’ri in zijn geheel niet bezat. Gelukkig had ze wel Lorycia’s talent voor acteren geërfd. Het uiterlijk dat Kathelynn Tanar’ri had aangemeten zou haar verlegenheid zeker onderstrepen. Iets waar Tanar’ri ook haar best voor zou doen.
De man achter de balie was echter niet zo vriendelijk, maar de manier waarop Kathelynn antwoordde deed Tanar’ri bijna grijnzen. Iets dat ze nog maar net kon voorkomen. Uiteindelijk ging de man overstag en was de kamer geregeld. ‘Ga je mee kind? Dan kunnen we iets eten voordat we ons terugtrekken op onze kamer...’ ‘Ja moeder.’ Het antwoord was zacht geweest en Tanar’ri was naar beneden blijven kijken. Ze volgde Kathelynn naar de taverne.
(NaNo: 329 woorden)
~Break loose from the chains
Rise above the waves
Fighting in the darkness
Dancing in the light~
Rise above the waves
Fighting in the darkness
Dancing in the light~
Re: Vrouwen met een missie
Kathelynn liep naar de bar en leunde tegen het verweerde hout om de aandacht te krijgen van de man die verantwoordelijk was voor het eten. ‘Goedenavond, zou ik nij u kunnen bestellen voor mijn dochter en mijzelf?’
Ze had haar stem niet verheven, maar de man achter de balie keek op. Zijn mondhoeken gingen iets omhogo en hij wreef over zijn sik terwijl hij zei: ‘Als je iets te eten besteld wel dametje. Ik sta niet op het menu.’
De donkerharige lachte zacht. ‘Ik denk dat mijn hart gebroken is, maar gelukkig vult een stevige maaltijd ook. Heeft u vleespasteitjes?’
‘Jazeker. De beste van de streek!’ De ma ngrijnsde en een rij vergeelde tanden werd zichtbaar. Kathelynn knikte. ‘Dan zou ik daar graag twee van kopen, met een kroes bier voor mijzelf en appelcider voor het kind.’
Met een gedecideerd gebaar draaide de man zich om en schreeuwde: ‘Leona! Twee vleestaarten!’
Vervolgens draaide hij zich terug naar Kathelynn, glimlachte en zei: ‘Ga maar zitten, de serveerster vind jullie wel als het klaar is.’
‘Dank u wel voor de service.’
Kathelynn draaide zich van de bar af en kamde met een hand door haar haren. Ze scande de ruimte, op zoek naar een leeg tafeltje, een plek waar Tanar’ri haar makkelijk zou kunnen zien. Er hing genoeg energie in de lucht dat ze eigenlijk niet hoefde te jagen, maar ze was hier om Tanar’ri iets te leren. Ze zou het dus gewoon doen en Tanar’ri later wat vna die enrgie geven. Op die manier zouden het twee lessen in één zij en werden ze er beide beter van. Met ene hoofdknit ging ze aan een tafeltje zitten. Ze leunde achterover in haar stoel en keek de ruimte nogmaals door. Bij de haart zat een Elf die oogcontact probeerde te krijgen, maar zijn ras zou voor een demonstratie niet werken. Elven wilden affaires altijd verborgen houden en hij zou haar zo snel mogelijk buiten willen hebben. Dat zou niet gebeuren, niet vandaag in ieder geval.
Ze moest iemand hebben die zich makkelijk zou laten bespelen, die ze in geval van nood zou kunnen overmeesteren. Dat sloot een groot aantal rassen uit. Niet zoveel als wanneer een Succubus van gemixte afkomst zou jagen, maar ervaring had Kathelynn geleerd om haar lesprooi aan te passen naar was haar dochters aan zouden kunnen.
Tanar’ri was sterk en vast gemist met een sterker ras, maar Kathelynn was bang dat ze al snel meer zou afbijten dan dat ze kon eten. In tegenstelling tot wat Tanar’ri wellicht dacht was Kathelynn het akkefietje met de Weerwolf nog niet vergeten. Met die gedachte in haar achterhoofd keek Kathelynn naar een groepje jonge mannen. Het was een gemixt gezelschap. Twee Heksen, een Dwerg en een drietal Mensen. Alle zes waren onervaren genoeg dat ze geen problemen zouden veroorzaken, dus glimlachte ze naar hem. Ze wist dat dat zij hen al was opgevallen, want het was te simpel om hun oog te vangen. Nu moest ze alleen nog afwachten wie zich zou laten opjutten haar te benaderen en dat kon ze mooi doen terwijl ze deed alsof ze at, want een serveester kwam met rasse schreden op haar af lopen.
‘Dank u. Mijn dochter zit daar. – Kathelynn wees globaal in Tanar’ri haar richting- Ze vind zichzelf al heel volwassen en wil niet langer bij haar moeder zitten…’
De serveerste lachte tinkelend. ‘Oh het is graag gedaan! Ik zal de andere pastei naar haar toe brengen. Jongedames willen tegenwoordig zo snel opgroeien, maar hier zal haar niets gebeuren! De waard weerd Eranezen waarvan hij denkt dat het ze problemen zullen geven, ze is volstrekt veilig.’
Oh echt? Kathelynn sloot haar hand om de kroes bier en haalde opgelucht adem. ‘Oh dank u wel voor die woorden. Ik voel mij zo dankbaar dat de waard ons een kamer voor de nacht heeft verhuurd. Als moeder van een dochter die toch al snel als een makkelijk doelwit gezien word voel ik mij een stuk veiliger.
Een rij tanden verscheen. Weerwolf. Die waren ook overal te vinden…
‘Graag gedaan mevrouw. Mocht u iets nodig hebben, roept u dan vooral!’
Ze had haar stem niet verheven, maar de man achter de balie keek op. Zijn mondhoeken gingen iets omhogo en hij wreef over zijn sik terwijl hij zei: ‘Als je iets te eten besteld wel dametje. Ik sta niet op het menu.’
De donkerharige lachte zacht. ‘Ik denk dat mijn hart gebroken is, maar gelukkig vult een stevige maaltijd ook. Heeft u vleespasteitjes?’
‘Jazeker. De beste van de streek!’ De ma ngrijnsde en een rij vergeelde tanden werd zichtbaar. Kathelynn knikte. ‘Dan zou ik daar graag twee van kopen, met een kroes bier voor mijzelf en appelcider voor het kind.’
Met een gedecideerd gebaar draaide de man zich om en schreeuwde: ‘Leona! Twee vleestaarten!’
Vervolgens draaide hij zich terug naar Kathelynn, glimlachte en zei: ‘Ga maar zitten, de serveerster vind jullie wel als het klaar is.’
‘Dank u wel voor de service.’
Kathelynn draaide zich van de bar af en kamde met een hand door haar haren. Ze scande de ruimte, op zoek naar een leeg tafeltje, een plek waar Tanar’ri haar makkelijk zou kunnen zien. Er hing genoeg energie in de lucht dat ze eigenlijk niet hoefde te jagen, maar ze was hier om Tanar’ri iets te leren. Ze zou het dus gewoon doen en Tanar’ri later wat vna die enrgie geven. Op die manier zouden het twee lessen in één zij en werden ze er beide beter van. Met ene hoofdknit ging ze aan een tafeltje zitten. Ze leunde achterover in haar stoel en keek de ruimte nogmaals door. Bij de haart zat een Elf die oogcontact probeerde te krijgen, maar zijn ras zou voor een demonstratie niet werken. Elven wilden affaires altijd verborgen houden en hij zou haar zo snel mogelijk buiten willen hebben. Dat zou niet gebeuren, niet vandaag in ieder geval.
Ze moest iemand hebben die zich makkelijk zou laten bespelen, die ze in geval van nood zou kunnen overmeesteren. Dat sloot een groot aantal rassen uit. Niet zoveel als wanneer een Succubus van gemixte afkomst zou jagen, maar ervaring had Kathelynn geleerd om haar lesprooi aan te passen naar was haar dochters aan zouden kunnen.
Tanar’ri was sterk en vast gemist met een sterker ras, maar Kathelynn was bang dat ze al snel meer zou afbijten dan dat ze kon eten. In tegenstelling tot wat Tanar’ri wellicht dacht was Kathelynn het akkefietje met de Weerwolf nog niet vergeten. Met die gedachte in haar achterhoofd keek Kathelynn naar een groepje jonge mannen. Het was een gemixt gezelschap. Twee Heksen, een Dwerg en een drietal Mensen. Alle zes waren onervaren genoeg dat ze geen problemen zouden veroorzaken, dus glimlachte ze naar hem. Ze wist dat dat zij hen al was opgevallen, want het was te simpel om hun oog te vangen. Nu moest ze alleen nog afwachten wie zich zou laten opjutten haar te benaderen en dat kon ze mooi doen terwijl ze deed alsof ze at, want een serveester kwam met rasse schreden op haar af lopen.
‘Dank u. Mijn dochter zit daar. – Kathelynn wees globaal in Tanar’ri haar richting- Ze vind zichzelf al heel volwassen en wil niet langer bij haar moeder zitten…’
De serveerste lachte tinkelend. ‘Oh het is graag gedaan! Ik zal de andere pastei naar haar toe brengen. Jongedames willen tegenwoordig zo snel opgroeien, maar hier zal haar niets gebeuren! De waard weerd Eranezen waarvan hij denkt dat het ze problemen zullen geven, ze is volstrekt veilig.’
Oh echt? Kathelynn sloot haar hand om de kroes bier en haalde opgelucht adem. ‘Oh dank u wel voor die woorden. Ik voel mij zo dankbaar dat de waard ons een kamer voor de nacht heeft verhuurd. Als moeder van een dochter die toch al snel als een makkelijk doelwit gezien word voel ik mij een stuk veiliger.
Een rij tanden verscheen. Weerwolf. Die waren ook overal te vinden…
‘Graag gedaan mevrouw. Mocht u iets nodig hebben, roept u dan vooral!’
Re: Vrouwen met een missie
Ze liepen samen naar binnen en Tanar’ri nam plaat bij een tafeltje tegen de muur. Kathelynn liep naar de bar en bestelde eten voor hen. Toen Kathe appelcider voor haar bestelde kon Tanar’ri nog maar net haar gezicht in plooi houden. Ze had zelf ook wel een mede gelust, het was nou niet dat ze dat niet eerder op had. Maar ze was slim genoeg om dat niet te laten merken. Als ze iets van de oudere Succubus wilde leren, dan moest ze ook leren gehoorzamen en haar gedrag aan te passen. Was dat laatste ook niet de reden dat ze dit was aangegaan met de volwassen Succubus? Om ervoor te zorgen dat ze zou leren hoe ze zich moest gedragen, zichzelf te redden en toch haar vleugels en zelfs haar leven te behouden. Die gedachte was genoeg om te accepteren dat ze vanavond aan de appelcider zou zitten.
Ze had toegekeken vanaf haar plek in de taverne hoe Kathelynn strategisch haar plaats koos. Nu pas viel het Tanar’ri op dat de volwassen Succubus de aandacht had getrokken van diverse mannen. Er was zelfs een Elf geweest die zijn intenties heel duidelijk had gemaakt, maar in plaats van voor de makkelijke prooi te gaan had Kathelynn de Elf genegeerd. Iets dat Tanar’ri niet begreep. Een makkelijkere prooi dan degene die zichzelf aanbood was er niet. De jonge Succubus leunde naar achteren, met haar vleugels tegen de muur en probeerde zich zo goed mogelijk op Kathelynn te concentreren. Ze zag hoe de serveerster naar Kathelynn toe liep en hoe de oudere Succubus naar Tanar’ri wees. De serveerster glimlachte en kwam haar kant op gelopen, met het eten en drinken. Ze zette het bord en de kroes appelcider op tafel. ‘Voor de jonge vrouw die groot genoeg is om niet langer bij haar moeder te zitten.’ Ze gaf een knipoog en liep verder. Tanar’ri haar blik flitste even van de serveerster naar Kathe en vervolgens naar haar bord. Ze had honger, maar wilde ook niets missen van de les. Dus besloot ze eerst maar wat te drinken en keek toe hoe Kathelynn de aandacht had getrokken van een groep jongemannen. Aandachtig keek ze toe hoe Kathelynn haar jacht begon.
Ze had toegekeken vanaf haar plek in de taverne hoe Kathelynn strategisch haar plaats koos. Nu pas viel het Tanar’ri op dat de volwassen Succubus de aandacht had getrokken van diverse mannen. Er was zelfs een Elf geweest die zijn intenties heel duidelijk had gemaakt, maar in plaats van voor de makkelijke prooi te gaan had Kathelynn de Elf genegeerd. Iets dat Tanar’ri niet begreep. Een makkelijkere prooi dan degene die zichzelf aanbood was er niet. De jonge Succubus leunde naar achteren, met haar vleugels tegen de muur en probeerde zich zo goed mogelijk op Kathelynn te concentreren. Ze zag hoe de serveerster naar Kathelynn toe liep en hoe de oudere Succubus naar Tanar’ri wees. De serveerster glimlachte en kwam haar kant op gelopen, met het eten en drinken. Ze zette het bord en de kroes appelcider op tafel. ‘Voor de jonge vrouw die groot genoeg is om niet langer bij haar moeder te zitten.’ Ze gaf een knipoog en liep verder. Tanar’ri haar blik flitste even van de serveerster naar Kathe en vervolgens naar haar bord. Ze had honger, maar wilde ook niets missen van de les. Dus besloot ze eerst maar wat te drinken en keek toe hoe Kathelynn de aandacht had getrokken van een groep jongemannen. Aandachtig keek ze toe hoe Kathelynn haar jacht begon.
~Break loose from the chains
Rise above the waves
Fighting in the darkness
Dancing in the light~
Rise above the waves
Fighting in the darkness
Dancing in the light~
Re: Vrouwen met een missie
Kathelynn nam een slok mede en gleed met haar lippen over haar tong om de laatste druppels naar binnen te krijgen. Haar lippen krulden zich omhoog in een glimlach en ze keek tersluiks naar het groepje terwijl ze haar beker weer neerzette. Ze had hun aandacht nog steeds, maar ze leken in overleg te zijn over wie een eerste poging mocht gaan wagen.Er waren niet veel van haar ras en iedere man leek de ambitie te hebben om in ieder geval één keer het bed te delen met één van hen. Waar de Elf wellicht ervaring had, hadden de jongem annen dat zeker niet. Dat maakte hen zeker een makkelijker doelweit en wanneer Kathelynn een makkelijke maaltijd wilde hebben was het negen van de tien keer zeker een jongere man waar ze voor zou gaan.
De donkerharige keek naar het pasteitje en brak een stukje van de korst af, zodat ze deze in haar mond kon stoppen en langzaam kon kauwen. Ze had er een hekel aan om in gezelschap te eten, maar voor de vorm zou ze net doen alsof. Een paar kruimels zou moeten kunnen, maar meer dan dat zou ze niet eten van het pasteitje. Wat ze wel zou doen was het inpakken, voor later, wanneer niemand leek te kijken.
Elk moment nu…
Ze keek door haar wimpers weer naar de groep en het leek erop dat de beslissing genomen was. Eén van de menselijke mannen werd op zijn rug gebonst door de rest. Een soort aanmoediging voordat hij in haar richting begon te lopen. Kathelynn grinnikte, maar draaide zich niet bij om naar de jongeman te kijken terwijl hij op haar af kwam. Bij sterkere prooi zou ze dat wel doen, al was het alleen maar om hem te laten weten dat ze hem aankon. Dit was geen hele dominante man, dus zou ze een andere route bewandelen en hem het gevoel geven dat hij haar voor zich kon winnen. Nog een kruimel van de korst in haar mond en een blik op de jongeman, die inmiddels bij de tafel aangekomen was. ‘Is deze stoel vrij?’
‘Nog wel…’
Kathelynn leunde iets naar voren en plaatste een elleboog op de tafel voordat ze langzaam een slok mede nam met haar vrije hand. Ze ving een druppel mede met haar tong voordat deze van de rand van de beker kon vallen. ‘Ben je van plan om daar verandering in te brengen?’
De jongeman kleurde iets en Kathelynn kantelde zacht lachend haar hoofd. Ze kon zien dat hij naar de juiste woorden zocht, maar daar zou hij niet zo hard zijn best voor hoeven te doen. Hij had zichzelf al gemarkeerd als prooi en vanaf dit moment zou ze net doen of alles dat uit zijn mond kwam geweldig was. Het was makkelijk en mannen wilden het maar al te graag geloven. Met haar voet schoof ze één van de andere stoelen iets bij de tafel vandaag. ‘Waarom ga je niet zitten? Dan kunnen we elkaar leren kennen…’
De donkerharige man keek over haar hoofd naar zijn vrienden, blijkbaar op zoek naar goedkeuring. Hij was nog groener dan dat ze had gedacht. Niet dat het een probleem zou vormen, het zou het voor haar juist alleen maar makkelijker maken. Zijn vrienden gaven schijnbaar een positief antwoord want de jongeman zette zijn kroes bier op de tafel en zakte neer in de stoel. Hij grijnsde naar haar: ‘Aangenaam kennis te maken. Mijn naam is Gerard.’
Kathelynn leunde iets naar hem toe, waardoor ze hem een blik in haar jurk gunde. ‘Aangenaam Gerard. Hoe vergaat jouw dag tot nu toe?’
Ze beet op haar lip en de man zijn blik zakte af. Hij lachte. ‘Mijn dag is zojuist een stuk beter geworden.’
De donkerharige keek naar het pasteitje en brak een stukje van de korst af, zodat ze deze in haar mond kon stoppen en langzaam kon kauwen. Ze had er een hekel aan om in gezelschap te eten, maar voor de vorm zou ze net doen alsof. Een paar kruimels zou moeten kunnen, maar meer dan dat zou ze niet eten van het pasteitje. Wat ze wel zou doen was het inpakken, voor later, wanneer niemand leek te kijken.
Elk moment nu…
Ze keek door haar wimpers weer naar de groep en het leek erop dat de beslissing genomen was. Eén van de menselijke mannen werd op zijn rug gebonst door de rest. Een soort aanmoediging voordat hij in haar richting begon te lopen. Kathelynn grinnikte, maar draaide zich niet bij om naar de jongeman te kijken terwijl hij op haar af kwam. Bij sterkere prooi zou ze dat wel doen, al was het alleen maar om hem te laten weten dat ze hem aankon. Dit was geen hele dominante man, dus zou ze een andere route bewandelen en hem het gevoel geven dat hij haar voor zich kon winnen. Nog een kruimel van de korst in haar mond en een blik op de jongeman, die inmiddels bij de tafel aangekomen was. ‘Is deze stoel vrij?’
‘Nog wel…’
Kathelynn leunde iets naar voren en plaatste een elleboog op de tafel voordat ze langzaam een slok mede nam met haar vrije hand. Ze ving een druppel mede met haar tong voordat deze van de rand van de beker kon vallen. ‘Ben je van plan om daar verandering in te brengen?’
De jongeman kleurde iets en Kathelynn kantelde zacht lachend haar hoofd. Ze kon zien dat hij naar de juiste woorden zocht, maar daar zou hij niet zo hard zijn best voor hoeven te doen. Hij had zichzelf al gemarkeerd als prooi en vanaf dit moment zou ze net doen of alles dat uit zijn mond kwam geweldig was. Het was makkelijk en mannen wilden het maar al te graag geloven. Met haar voet schoof ze één van de andere stoelen iets bij de tafel vandaag. ‘Waarom ga je niet zitten? Dan kunnen we elkaar leren kennen…’
De donkerharige man keek over haar hoofd naar zijn vrienden, blijkbaar op zoek naar goedkeuring. Hij was nog groener dan dat ze had gedacht. Niet dat het een probleem zou vormen, het zou het voor haar juist alleen maar makkelijker maken. Zijn vrienden gaven schijnbaar een positief antwoord want de jongeman zette zijn kroes bier op de tafel en zakte neer in de stoel. Hij grijnsde naar haar: ‘Aangenaam kennis te maken. Mijn naam is Gerard.’
Kathelynn leunde iets naar hem toe, waardoor ze hem een blik in haar jurk gunde. ‘Aangenaam Gerard. Hoe vergaat jouw dag tot nu toe?’
Ze beet op haar lip en de man zijn blik zakte af. Hij lachte. ‘Mijn dag is zojuist een stuk beter geworden.’