Stille vragen

De moestuin is een kleine hoek, die door een halvemaansmuur afgeschermd word van de rest van de binnenplaats. Het is bedoeld door leerlingen die het prettig vinden om met de aarde te werken, maar kan ook als een toevluchtsoord gebruikt worden voor leerlingen die even rust zoeken. Hier wordt tevens een gedeelte van de groenten gekweekt die tijdens gezamenlijke maaltijden genuttigd worden.
Post Reply
Clary
Posts: 62
Joined: 12 Jul 2016 21:27

Stille vragen

Post by Clary »

Er waren dagen dat ze er geen enkel probleem mee had om zich te conformeren aan wat er van haar verwacht werd. En dan waren er dagen dat ze buiten wilde staan om naar de lucht te staren om bij alles vragen te stellen. Het was niet zo dat ze de verwachting had dat de goden haar antwoorden zouden geven, maar dat betekende niet dat ze niet naar de lucht kon kijken. Haar werk zou nergens heen gaan, het nerveuze gevoel dat ze afgelopen dagen had gehad zou niet verdwijnen en niemand zou haar tijdens de les missen. Ze kon hier staan er naar de wolken kijken alsof het haar alle antwoorden zou geven waar ze de vragen nog niet eens van kende.
Ze vond het ook prettig om naar de lucht kijken wanneer ze haar moeder miste. Dat was de laatste tijd steeds vaker ironisch genoeg. Het was niet zo dat de gilde haar niet goed op had gevangen na het overlijden van haar moeder, maar sommige dingen wilde een meisje toch liever haar moeder bij hebben. Er waren dingen die ze niet aan leden van de gilde kon vragen en waarvan ze zich niet eens voor kon stellen om het aan haar vader te vragen.
Misschien dat de goden zouden begrijpen dat ze vragen had waarvan de antwoorden haar niet zomaar gegeven zouden worden. Ergens moest er iemand zijn die haar kon horen, zelfs al was ze niet het type om te schreeuwen. Iedereen om haar heen leek in andere richtingen getrokken te worden en Clary was er zelfs niet geheel van overtuigd dat ze op dit punt nog kon beweren vrienden te zijn met Pearshi. Eerder tijdens het schooljaar was het contact tussen haar en de ander goed geweest, maar sinds ze ontdekt had dat Pearshi de prinses van Roudan was waren dingen veranderd. Dat was nog iets erger geworden sinds het incident met de koning van Illarum, maar dat was iets dat ze ze Pearshi niet kwalijk kon nemen. Ze had haar achter gelaten met een man die absoluut geen eerbare intenties had gehad alleen omdat ze bang was geweest.
Ze had relatief goed contact met Halfar, maar dat was een ingewikkelde situatie. Clary wist niet zeker of ze vrienden waren, mede omdat ze op één of andere manier altijd in slaagde om hem te verwonden. Hij leek er niet zoveel moeite mee te hebben als dat zij had en had zelfs aangeboden om haar te helpen om zichzelf te verdedigen. In dat opzicht zou ze niet kunnen ontkennen dat ze goed probeerde te maken wat ze verkeerd had gedaan, zelfs al was het niet iets dat ze met de anderen had gedeeld. Daar schaamde ze zich teveel voor. Wellicht zou ze het op een later tijdstip toegeven, want ze hoopte niet op een moment om zichzelf te kunnen bewijzen. Dat zou namelijk betekenen dat ze zich wederom in een situatie zou bevinden waarin ze absoluut niet gevonden wilde worden.
Clary zuchtte. Het had er alle schijn van dat er vandaag wederom geen antwoorden zouden komen op haar stille vragen.
Image
Anastasia
Posts: 59
Joined: 03 Jan 2017 21:20

Re: Stille vragen

Post by Anastasia »

‘Een vogeltje heeft mij verteld dat je hard op weg bent om jezelf te verbeteren. Leren lezen is zeker een stap omhoog voor iemand in jouw positie.’ Anastasia glimlachte minzaam en ging op het stenen bankje in de moestuin zitten. Het was prettig dat iemand een bankje geplaatst had, want zo vroeg in de ochtend was het één van de weinige plekken waar men relatief afgeschermd werd van de frisse wind. ‘Nu heb ik ook begrepen dat het niet is om jouw positie in de weversgilde te versterken, maar omdat je de aandacht van een zekere jongeman hebt getrokken.’
Oh zeker dat ze dat had gehoord. Het was tevens ook één van de redenen waarom ze de verlegen blondine op had gezocht. Anastasia was veel dingen te noemen, maar dom was daar niet één van. Ze had zeker haar fouten, maar wist ook heel goed wanneer ze toe moest geven dat er paden waren die ze beter niet kon bewandelen. In dit geval was het omdat het pad waar ze wellicht haar tenen op had gezet al bewandeld werd door een andere jongedame. Iemand in een verouderde jurk en versleten schoenen welteverstaan, maar dat zou ze niet hardop uitdrukken.
Ze had de interacties tussen Clary en Halfar gezien, maar nooit de moeite genomen om zich erin te mengen. Er waren situaties die er pas toe deden wanneer Anastasia besloot dat ze ertoe deden en dit was zo’n situatie. De roodharige haalde haar naaiwerk uit diens zak en nam de tijd om de zoom tussen haar vingers te rollen. Ze was toe aan een nieuwe chemise en vrije ochtenden waren perfect om eraan te werken. Haar steken moesten zo fijn mogelijk zijn, precies zoals haar moeder haar had geleerd, en licht was daarbij essentieel.
‘Het toeval wil dat ik mijn oog eveneens op de jongeman heb laten vallen, maar wellicht niet om dezelfde redenen als jij. Ik ga er tot op zekere hoogte vanuit dat jouw affectie één van het hart is terwijl die van mij één van informatieve interesse is. Nu zal ik daar gelijk aan toevoegen dat, mocht ik het idee hebben gehad dat jouw jongeman degene zou zijn waar ik naar op zoek ben, ik jou zeker niet aangesproken zou hebben. Ik ga dit gesprek aan om jou mijn hulp aan te bieden...’
Ze klopte naast zich op het bankje, een open uitnodiging voor de ander, welke natuurlijk niet geweigerd kon worden. Het verschil in rang was zo groot dat de ander zich haast wel verplicht moest voelen en dat was iets waar Anastasia eigenlijk vanuit ging.
‘Neem plaats, dan zal ik je meer vertellen over wat ik heb gezien en kunnen we discussiëren over de wijze waarop ik jou kan helpen.’ En hoe ze die gunst op een later tijdstip terug zou kunnen betalen natuurlijk Onderaan de streep was niets gratis en zelfs vriendschappen dienden iets op te leveren tijdens deze fase in hun leven. Wanneer dat niet nu was, dan zeker op een later tijdstip. Als Clary een paar passen omhoog zou doen op de sociale ladder doordat Anastasia haar op weg hielp, dan zou ze daar uiteindelijk zelf ook de vruchten van willen plukken.
Image
Clary
Posts: 62
Joined: 12 Jul 2016 21:27

Re: Stille vragen

Post by Clary »

‘Een vogeltje heeft mij verteld dat je hard op weg bent om jezelf te verbeteren. Leren lezen is zeker een stap omhoog voor iemand in jouw positie.’
Clary keek op toen ze een stem hoorde die ze wel herkende, maar waar ze niet direct een naam bij kon plaatsen. Pas op het moment dat ze de roodharige jongedame echt zag realiseerde ze zich waarom ze niet direct een naam bij de stem kon plaatsen. De andere jongedame was onder normale omstandigheden niet iemand die de moeite zou nemen om met haar in gesprek te gaan. Het was de blondine ook een groot raadsel waarom dat nu wel gebeurde.
Ze wendde liet haar hoofd iets zakken, waarbij ze probeerde om haar respect te betuigen voor een jongedame die overduidelijk tot de adel van Era behoorde. Welk land durfde Clary niet te zeggen, maar haar vader had haar zeker wel geleerd om voorzichtig te zijn. Adel zorgde voor werk en dat was iets dat ze in haar huishouden nooit zouden doen. Dat konden ze zich simpelweg niet veroorloven.
‘Nu heb ik ook begrepen dat het niet is om jouw positie in de weversgilde te versterken, maar omdat je de aandacht van een zekere jongeman hebt getrokken.’
Clary voelde zichzelf kleuren. Ze had niet doorgehad dat het gefluisterd werd dat ze leerde lezen. Het feit dat ze hoopte goed genoeg te zijn voor Halfar was iets dat ze nog maar heel kort geleden aan zichzelf had toegegeven en ook dat deed schijnbaar al de ronde. Ze opende haar mond om te reageren, maar voordat ze de woorden had kunnen vormen ging de roodharige verder.
‘Het toeval wil dat ik mijn oog eveneens op de jongeman heb laten vallen, maar wellicht niet om dezelfde redenen als jij. Ik ga er tot op zekere hoogte vanuit dat jouw affectie één van het hart is terwijl die van mij één van informatieve interesse is.’
Pardon?!
Dame Anastasia was inmiddels gaan zitten en had haar naaiwerk tevoorschijn gehaald. Het had er alle schijn van dat ze zich voorbereidde om een langdurend gesprek en Clary wist dat ze niet zomaar weg zou kunnen lopen. Ze moest haast wel gek zijn om de kans tot een gesprek met iemand van adel te weigeren en als ze eerlijk was moest ze toegeven dat ze ook wel nieuwsgierig was naar de motieven van de andere tiener. ‘Informatieve interesse?’
Wat betekende dat in vredesnaam?
‘Nu zal ik daar gelijk aan toevoegen dat, mocht ik het idee hebben gehad dat jouw jongeman degene zou zijn waar ik naar op zoek ben, ik jou zeker niet aangesproken zou hebben. Ik ga dit gesprek aan om jou mijn hulp aan te bieden...’
Oh. Oooooohhh!! De dame wilde omhoog trouwen, maar dacht niet dat Halfar hoog genoeg in rang was voor haar doel. Hoe hoog mikte ze dat iemand met een hoge militaire rang niet goed genoeg was? Koningin? De blondine verdoezelde een zachte lag door haar mond af te dekken en deed twee passen naar het bankje toe. Als ze het goed had gehoord was Anastasia van plan om haar ergens mee te gaan helpen. Hadden de goden haar vragen beantwoord in een roodharig jasje?
Anastasia klopte naast zich op het bankje, een plek waar Clary niet graag zat. De kou van het steen trok verschrikkelijk snel door de stof van haar jurk en gaf haar altijd weer het gevoel dat de stof vochtig was, zelfs wanneer dat niet het geval was. Niet dat ze de uitnodiging zou weigeren. Dat zou niet erg slim zijn van haar en aan Anastasia haar glimlach te zien wist ze het. ‘Neem plaats, dan zal ik je meer vertellen over wat ik heb gezien en kunnen we discussiëren over de wijze waarop ik jou kan helpen.’
Clary ging voorzichtig zitten, waarbij ze ervoor zorgde dat ze niet te dicht op de ander kwam te zitten. ‘Mag ik zo vrij zijn te informeren waarom u mij wilt helpen en waarmee precies?’

[NaNo: 517]
Image
Anastasia
Posts: 59
Joined: 03 Jan 2017 21:20

Re: Stille vragen

Post by Anastasia »

De blondine was na een korte aarzeling toch op het bankje gaan zitten en voor Anastasia voelde het toch als een kleine overwinning. De vraag die Clary even ervoor had gesteld maakte toch heel duidelijk dat haar interesse, of in ieder geval haar nieuwsgierigheid gewekt was. Dat was een goed teken, want het zou het vervolg van het gesprek stukken makkelijker maken. Niet dat het gesprek voor haar een uitgesproken uitdaging zou gaan vormen. Het aanbod was aan Clary en wanneer zij zou weigeren zou er niets verloren gaan voor Anastasia zelf.
‘Zoals ik eerder al zei; ik heb gehoord dat je jezelf aan het verbeteren bent in de hoop een fortuinlijk huwelijk te kunnen sluiten. Ik probeer je niet te beledigen, maar vanuit jouw positie is het nogal een stap omhoog om een huwelijk met iemand van militaire rang te willen sluiten. Het vinden van vrienden die zich al in die sociale kring bewegen is belangrijk en dat is was ik aanbied. Mijn vriendschap.’ Nu ze het hardop zei klonk het simpel genoeg, maar dat zou slechts zo lijken. Het grote voordeel was dat Clary zelf al bereid leek om een groot gedeelte van het werk te doen. Dat zou het aanzienlijk makkelijker maken om haar te begeleiden en voor te stellen aan de juiste personen.
‘Ik heb geruchten gehoord dat je zelf poogt te leren lezen. Dat is een goede stap in de juiste richting, maar jezelf bekwaam daarin maken is slechts één van de stappen die je dient te nemen, mocht je serieus zijn.’ Anastasia keek naar Clary. Ze leek zo verlegen dat Anastasia er eigenlijk niet aan twijfelde dat de adel haar levend op zou eten. ‘Ik zou je voor kunnen stellen aan adel van Persh, je de juiste omgangsmethodes leren en wellicht kunnen we samen werken aan de regels van etiquette. Mijn positie zou je ook een zekere bescherming bieden, daar ik onderdeel uit maakt van de adel in Persh. Het zou voor jou een makkelijkere manier naar binnen zijn.’
Anastasia draaide zich iets bij. Ze had nog geen steek in haar chemise gezet, maar het was belangrijk dat Clary de voorwaarden begreep die gesteld zouden worden aan een eventuele vriendschap. Wanner de blondine daarmee akkoord was gegaan zou de roodharige zich iets kunnen ontspannen en wellicht kunnen werken. Eerder dan dat zou het niet gebeuren.
‘De positie van de jongeman die jouw hart gestolen lijkt te hebben is dusdanig hoog dat je onmiddellijk hoge adel zou worden wanneer jullie huwen. Ik ben bereid om je daarmee te helpen, want ik ben er tot op zekere hoogte van overtuigd dat de jongeman in kwestie niet de rang heeft die ik ambieer voor mijzelf. Het is echter wel een rang die jou, na een huwelijk, in staat zou stellen om mij voor te stellen aan diegene met de juiste rang. Onze vriendschap zou een duidelijk wisselwerking zijn. Ik geef jou de mogelijkheid alle kwaliteiten van een adellijke dame te ontwikkelen en in ruil daarvoor stel jij mij, na jouw huwelijk voor aan de koning. Mijn ambitie is om koningin te worden.’
Image
Clary
Posts: 62
Joined: 12 Jul 2016 21:27

Re: Stille vragen

Post by Clary »

Clary’s eerste reactie was om te lachen, maar één blik op de roodharige haar gezicht vertelde haar dat ze serieus was. Ze toonde lef door het gewoon eurit te gooien. Er waren weinig jongedames die toe zouden geven puur en alleen te willen trouwen voor status/ Tot op heden had Clary er nog helemaal niet bij stil gestaan dan een huwelijk haar in ene ander sociale kring zou kunnen werken. Wat ze niet kon bedenken was dat ze zich ooit in het gezelschap van een koning zou zijn, maar Anastasia leek ervan overtuigd. Waarom?
‘Ik weet niet of Halfar interesse heeft in mij o die manier. -Clary voelde haar gezicht warm worden- Maar als dat wel het geval was: Waardoor ben je er zeker van dat ik via hem in contact zal komen met de koning?’
Ze had zich inmiddels al wel gerealiseerd dat Halfar hoger in rang was dan dat ze in eerste instantie had gedacht. Dat had hij zelf tussen en neus en lippen door verteld toen hij de grote van zijn huishouden had benoemd. Misschien was het juist die combinatie die Anastasia tot haar conclusie had gebracht. Een groot huishouden en een militaire functie die grotendeels administratief was. Clary was niet helemaal overtuigd. ‘En wat als hij wel de keuze maakt met mij te trouwen en ik blijk niet in staat om jou voor te kunnen stellen aan de koning? Wat jij mij beloofd is merendeel voordat een evnetueel huwelijk plaats zal vinden. Wat als jij jouw deel van de afspraak houd, maar ik ben niet in staat om die van mij te houden?’
Zou dat iets zijn waar Anastasia bij stil had gestaan? Een plot idee kwam in Clary op. ‘Oh! Ik weet het! Als ik niet het huwelijk zou sluiten waar je over speculeerd en ik ga terug naar Tygera dan kan ik je wel voorstellen aan een andere koning, mocht je op bezoek komen! Ik weet precies waar ik hem kan vinden, al ben ik zelf officieel niet aan hem voorgesteld. Het grote voordeel is wel dat het hem negen van de tien keer niet echt uitmaakt wie hem benaderd heb ik gehoord. Zeker wanneer het richting de avond is, want dan heeft hij er reeds een dag op zitten. Het enige nadeel is dat hij reeds getrouwd is, maar als ik afga op wat er tot nu toe uit de geruchtenmolen komt is zijn zoon nog beschikbaar.’
De koning van Roudan was waarschijnlijk de koning die het makkelijkst te benaderen was wanneer men de drie met elkaar vergeleek. De oudere man leek een permanente residentie te hebben in de taveerne en had een vaste stoel aan de stamtafel. Niet dat hij altijd aan de stamtafel zat, als Clary haar broer mocht geloven lag de koning er ook nog wel eens onder. Regan had zelfs gezegd dat de waard de onderkant van de tafel had laten schilderen zodat de koning iets had om naar te kijken wanneer hij zijn evenwicht had verloren, of gewoon van zijn stoel was gegleden. Clary was er niet zeker van of ze haar broer geloofd, maar was op hetzelfde moment ook niet geneigd om het te gaan controleren.
‘Als je het vriendelijk vraagt wil hij je vast wel voorstellen aan de kroonprins. Ik bedoel, je bent een jongedame van adel met de juiste achtergrond en manieren. Het lijkt mij niet meer dan logisch dat de koning aan de toekomst vna het land denkt en de kroonprins opties wil bieden...’
Image
Post Reply

Return to “De moestuin”