De deur naar het balkon ging langzaam open. Een koude windvlaag verwelkomde een blonde jongedame op het balkon. Kippenvel verscheen op haar armen. De blondine trok dan ook haar shawl omhoog zodat haar armen bedekt werden en beschermd tegen de kou. Het uitzicht dat de jonge tiener had vanaf het balkon was adembenemend. Dat maakte het dan ook een van haar favoriete schrijfplekjes. Je kon vanaf hier kijken over de tuinen en zelfs het meer zien. De andere leerlingen leken erg klein van af hier. Het leek alsof haar medeleerlingen schaakstukken waren en verspreid waren over het speelveld. Meer dan pionnen kon ze er niet van maken. Je had super zicht nodig als om een persoon te herkennen op deze hoogte. Aangezien ze een mens was, had ze die mogelijkheid niet.
Sedina spreidde een kleed uit op de grond voor ze ging zitten. Voorzichtig nam het meisje plaats op het kleed. Ze haalde haar schrijfgerei uit haar mandje voor ze de mand naast zich neerzette. Wat zou ze vandaag eens gaan schrijven? Weer een avontuur van jongeheer Landon? Ze had er al 5 van die verhalen geschreven deze maand. Sedina legde haar schrijfgerei aan de kant en stond op. Ze leunde tegen de reling en keek uit over de tuinen. Misschien.. heel misschien kon ze eens waren een romantisch verhaal te schrijven? Sedina sloot haar ogen. Kon zij wel een romantisch verhaal schrijven, die realistisch was?
Ze zette haar handen op de reling. Wat wist zij nou van liefde? Ze was een meisje van 14 die geen romantiek kende. Als ze nadacht kende ze alleen verstikking en verdriet. Ze was haar moeder verloren en haar vader had haar weggestuurd. In Lavir mocht ze alleen buiten de muren van het kasteel onder begeleiding van haar nevendah. Ook hier op school leken ze de hele tijd haar te willen controleren. Haar nevendah, Zacheriah en Wiley leken altijd twee stappen achter haar te zijn. Ze verwachtte dan ook dat als de deur achter haar open ging, dat een van hen het balk zou betreden. Soms vroeg ze zich af op haar moeder ook zo nauwlettend in de gaten gehouden werd in haar korte schooltijd door oom Vikram. Als dat zo was, dan begreep ze waarom haar moeder zo gelukkig was op het isoleerde eiland.
Wie hield ze voor de gek? Een roman kon zij niet schrijven. Ze had het nog niet ervaren. Ze zou niet verder komen dan een jongeman de hand nam van een jongedame en haar ergens naar toe leidde, zodat ze uit het zicht van hun chaperons waren. Maar in haar onschuld kon ze niet voorstellen wat daar op dat plekje kon gebeuren.
Achter haar hoorde ze de deur open gaan. Ja daar zul je een van de jongens hebben. Welke van haar neven was haar gevolgd? 'Nevendah.' Zei ze zachtjes voor ze zich omdraaien om te zien wie het was.
Begin van een nieuw verhaal
Re: Begin van een nieuw verhaal
Het was druk binnen in de school. Ondanks dat het weer de laatste tijd erg warm was, bleek deze dag een uitzondering. Een koude wind stak zo nu en dan de kop op en ook de zon liet zich amper zien vandaag. Echter vond Helena de kou niet zo’n groot probleem. De afgelopen dagen waren iets te warm geweest naar haar zin en het warme weer maakte haar sloom. Vandaag was de temperatuur echter perfect om haar achterstallig werk af te ronden en heel misschien zou ze nog tijd hebben om aan haar eigen ontwerpen te werken. Ze had al ruwe schetsen gemaakt eerder, maar was daardoor achter komen te lopen op de lopende projecten. Haar bresen vond het niet erg dat de jonge vrouw haar eigen vaardigheden ontwikkelde, maar ze moest niet te ver achter komen te lopen met de opdrachten die haar familie binnen kreeg van de dames van adel.
Kort na de lunch had Helena haar achterstallige werkzaamheden afgerond en zelfs al iets op de zaken vooruit gelopen, voor zover dat kon. Zo zou ze wat speling houden mocht ze weer eens te lang op haar eigen projectje gefocust zijn. De jonge vrouw had een plekje gezocht in de leerlingenkamer, maar al snel had ze besloten dat het te druk was daar. Teveel geluiden, teveel prikkels. Het leidde haar af. Daarbij waren er zoveel dames van hogere afkomst dat de bruin harige zich ongemakkelijk voelde. Dus pakte Helena haar spullen en liep de meisjesslaapzaal uit. Het duurde even voor Helena tot de conclusie kwam dat het binnen gewoonweg te druk was. Elk plekje waar ze veel zat om te werken leek nu wel bezet, dus bleef er maar weinig keuze over. Buiten zou het minder druk zijn, dus misschien kon ze een kijkje nemen op het balkon. Daar had je ook wel last van de wind, maar zat je toch meer beschut dan openlijk op het terrein. Daarbij was de vloer van steen en stonden er bankjes om op te zitten.
Ze opende de deuren die naar het balkon toe leiden en even dacht de jonge vrouw dat het balkon verlaten was. Perfect! Maar die vreugde was van korte duur. ‘Nevendah.’ De vrouwenstem had ze niet verwacht en nu pas zag Helena de jonge vrouw. ‘Het spijt me. Ik wilde u niet storen.’ Ze staarde kort naar de jonge vrouw en realiseerde zich al snel dat de jonge vrouw van hogere afkomst was. Helena richtte haar blik op de grond en twijfelde. Op de vrouw na was het balkon verlaten, dus er zou ruimte genoeg moeten zijn voor beiden om te werken. ‘Als u er geen bezwaar tegen hebt zou ik graag van één van de bankjes gebruik willen maken om wat handwerk te kunnen doen.’
Kort na de lunch had Helena haar achterstallige werkzaamheden afgerond en zelfs al iets op de zaken vooruit gelopen, voor zover dat kon. Zo zou ze wat speling houden mocht ze weer eens te lang op haar eigen projectje gefocust zijn. De jonge vrouw had een plekje gezocht in de leerlingenkamer, maar al snel had ze besloten dat het te druk was daar. Teveel geluiden, teveel prikkels. Het leidde haar af. Daarbij waren er zoveel dames van hogere afkomst dat de bruin harige zich ongemakkelijk voelde. Dus pakte Helena haar spullen en liep de meisjesslaapzaal uit. Het duurde even voor Helena tot de conclusie kwam dat het binnen gewoonweg te druk was. Elk plekje waar ze veel zat om te werken leek nu wel bezet, dus bleef er maar weinig keuze over. Buiten zou het minder druk zijn, dus misschien kon ze een kijkje nemen op het balkon. Daar had je ook wel last van de wind, maar zat je toch meer beschut dan openlijk op het terrein. Daarbij was de vloer van steen en stonden er bankjes om op te zitten.
Ze opende de deuren die naar het balkon toe leiden en even dacht de jonge vrouw dat het balkon verlaten was. Perfect! Maar die vreugde was van korte duur. ‘Nevendah.’ De vrouwenstem had ze niet verwacht en nu pas zag Helena de jonge vrouw. ‘Het spijt me. Ik wilde u niet storen.’ Ze staarde kort naar de jonge vrouw en realiseerde zich al snel dat de jonge vrouw van hogere afkomst was. Helena richtte haar blik op de grond en twijfelde. Op de vrouw na was het balkon verlaten, dus er zou ruimte genoeg moeten zijn voor beiden om te werken. ‘Als u er geen bezwaar tegen hebt zou ik graag van één van de bankjes gebruik willen maken om wat handwerk te kunnen doen.’
Re: Begin van een nieuw verhaal
Echter was het niet een van haar neven die het balkon betrad. De persoon die het balkon op stapte was een donkerharige jongedame van haar leeftijd. Een beleefde en vriendelijke glimlach verscheen dan ook op het gezicht van de blondine toen ze zei: ‘Een goedemiddag, juffrouw?’ Het meisje voor haar prevelde een excuses voor het storen. Haar donkerharige leeftijdsgenoot keek naar de grond. Sedina liet haar blik glijden over de jongedame en kwam tot conclusie dat deze van lagere komaf was dan zij zelf. Heel de situatie deed haar denken aan Lavir, als ze ergens zat en een bediende binnen kwam en dan haar excuses aanbood en later terug wilde komen om te doen wat ze moesten doen. ‘Er is niks te vergeven, je stoorde me niet.’ Zei Sedina kort en wuifde de excuses weg. Ze was toch niks belangrijks aan het doen. Het was niet alsof ze iets geheimzinnigs aan het doen was. Dan had ze zich eerder in de stilte ruimte opgesloten.
Sedina streek haar rokken glad en wilde zich naar de kleed begeven toen de jongedame om toestemming vroeg om gebruik te maken van een van de banken. Sedina fronste haar wenkbrauwen. Sinds wanneer was het aan haar om te bepalen of een andere leerling bij haar mocht zitten of niet. ‘Ik ben geen Impasi.’ Prevelde Sedina zachtjes. Langzaam kwam het besef naar boven dat lang niet alle adellijke meisjes vrijwillig zich in een ruimte zouden begeven met een leerling van lagere komaf. Misschien was het meisje voor haar al een paar keer weg gestuurd door leerlingen van hogere komaf. De aristocratie was niet altijd even vriendelijk naar degene die zorgden voor hun land en kleding. Een zucht ontsnapte dan ook voor dat ze antwoord gaf. Sedina vouwde haar handen voor haar. ‘Neem alstublieft plaats, dit balkon is voor alle studenten van Cameno, niet alleen voor die van adellijke komaf.’ Was haar antwoord op de vraag of ze bezwaar had als het meisje plaats nam op een van de bankjes.
Sedina nam plaats op het kleed dat ze neer had gelegd voor een van de bankjes. Misschien had de donkerharige jongedame haar op een idee gebracht voor een romantisch verhaal. Een verhaal over een jonge weefster die op Cameno verliefd werd op een jonge soldaat. Pas als hij haar hart gestolen had en haar ten huwelijk gevraagd had, zou ze er achter komen dat hij van hoge komaf was. De heldin zou dan moeten vechten voor haar plaats aan de zijde van haar geliefde. Ze zou moeten boksen tegen de dames die op haar neer keken.
Sedina keek opzij naar het donkerharige meisje. Wacht even, was dat niet het meisje dat tegen die jongeheer van stand op gebotst was? Ja, Sedina had het al een begin voor een romantische drama gevonden. Wie weet was het iets. Sedina legde haar schrift op schoot en haalde de inkt en schrijfveer uit haar mandje om te gaan schrijven. Plots had ze zich bedacht dat ze zich nog niet had voorgesteld aan de jongedame. ‘Ik had me nog niet voorgesteld. Mijn naam is Sedina. Wat is jouw naam?”
Sedina streek haar rokken glad en wilde zich naar de kleed begeven toen de jongedame om toestemming vroeg om gebruik te maken van een van de banken. Sedina fronste haar wenkbrauwen. Sinds wanneer was het aan haar om te bepalen of een andere leerling bij haar mocht zitten of niet. ‘Ik ben geen Impasi.’ Prevelde Sedina zachtjes. Langzaam kwam het besef naar boven dat lang niet alle adellijke meisjes vrijwillig zich in een ruimte zouden begeven met een leerling van lagere komaf. Misschien was het meisje voor haar al een paar keer weg gestuurd door leerlingen van hogere komaf. De aristocratie was niet altijd even vriendelijk naar degene die zorgden voor hun land en kleding. Een zucht ontsnapte dan ook voor dat ze antwoord gaf. Sedina vouwde haar handen voor haar. ‘Neem alstublieft plaats, dit balkon is voor alle studenten van Cameno, niet alleen voor die van adellijke komaf.’ Was haar antwoord op de vraag of ze bezwaar had als het meisje plaats nam op een van de bankjes.
Sedina nam plaats op het kleed dat ze neer had gelegd voor een van de bankjes. Misschien had de donkerharige jongedame haar op een idee gebracht voor een romantisch verhaal. Een verhaal over een jonge weefster die op Cameno verliefd werd op een jonge soldaat. Pas als hij haar hart gestolen had en haar ten huwelijk gevraagd had, zou ze er achter komen dat hij van hoge komaf was. De heldin zou dan moeten vechten voor haar plaats aan de zijde van haar geliefde. Ze zou moeten boksen tegen de dames die op haar neer keken.
Sedina keek opzij naar het donkerharige meisje. Wacht even, was dat niet het meisje dat tegen die jongeheer van stand op gebotst was? Ja, Sedina had het al een begin voor een romantische drama gevonden. Wie weet was het iets. Sedina legde haar schrift op schoot en haalde de inkt en schrijfveer uit haar mandje om te gaan schrijven. Plots had ze zich bedacht dat ze zich nog niet had voorgesteld aan de jongedame. ‘Ik had me nog niet voorgesteld. Mijn naam is Sedina. Wat is jouw naam?”
Re: Begin van een nieuw verhaal
Jax liep op zijn gemak door de gang en bleef her en der staan om de lampen aan te kunnen steken die aan de muur bevestigd waren. Het was een simpel werkje, maar Daitas Adrienne was één van die werkgevers die hem eerlijk compenseerde voor zijn tijd en hij moest ook in alle eerlijkheid toegeven dat hij in de keuken nagenoeg altijd iets te eten kreeg. Het was één van de redenen waarom hij het werk eens in de week accepteerde. Waar de lampen precies mee aangestoken werden wist hij niet, maar blijkbaar was het in staat om een week lang te branden voordat het zou doven. Erg handig en waarschijnlijk ook erg magisch. Hij grinnikte om zijn eigen gedachten en opende een deur naar het balkon. Ook daar waren twee lampen te vinden, want waarom niet?
‘Oh, mijn excuus dames!’ riep de man uit toen hij de twee jongedames op het balkon aantrof. Het was niet ongewoon om leerlingen aan te treffen op verschillende plekken in en om het kasteel. Vaak in onschuldige situaties, zoals deze ook leek te zijn en soms in ietwat gênante posities. Wat het geval ook was, hij had vrij vlot geleerd om zichzelf in ieder geval aan te kondigen en niet zomaar een ruimte in te lopen onder eerst te kloppen. Een balkon telde niet, dus had hij niet geklopt.
‘Als jullie het niet erg vinden steek ik de lampen opnieuw aan. Het is weer die tijd van de week,’ zei Jax terwijl hij het balkon verder op liep. Om de lampen aan te steken had hij een kaars op een stok bij zich. Zeker niet de handigste manier om de lampen buiten aan te moeten steken, maar er stond nagenoeg geen wind. Waar de lampen niet uit leken te kunnen waaien, kon zijn kaars dat zeker wel. Wanneer er meer wind stond was hij dus verplicht om met een ladder rond te zeulen. Niet zijn hobby.
‘Genieten jullie van de mooie voorzomer die de goden ons geschonken hebben, of heb ik een uitwisseling van geheimen verstoord?’ vroeg Jax met een grijns terwijl hij de kaart langzaam omhoog stak zodat hij de lamp aan kon steken.
‘Oh, mijn excuus dames!’ riep de man uit toen hij de twee jongedames op het balkon aantrof. Het was niet ongewoon om leerlingen aan te treffen op verschillende plekken in en om het kasteel. Vaak in onschuldige situaties, zoals deze ook leek te zijn en soms in ietwat gênante posities. Wat het geval ook was, hij had vrij vlot geleerd om zichzelf in ieder geval aan te kondigen en niet zomaar een ruimte in te lopen onder eerst te kloppen. Een balkon telde niet, dus had hij niet geklopt.
‘Als jullie het niet erg vinden steek ik de lampen opnieuw aan. Het is weer die tijd van de week,’ zei Jax terwijl hij het balkon verder op liep. Om de lampen aan te steken had hij een kaars op een stok bij zich. Zeker niet de handigste manier om de lampen buiten aan te moeten steken, maar er stond nagenoeg geen wind. Waar de lampen niet uit leken te kunnen waaien, kon zijn kaars dat zeker wel. Wanneer er meer wind stond was hij dus verplicht om met een ladder rond te zeulen. Niet zijn hobby.
‘Genieten jullie van de mooie voorzomer die de goden ons geschonken hebben, of heb ik een uitwisseling van geheimen verstoord?’ vroeg Jax met een grijns terwijl hij de kaart langzaam omhoog stak zodat hij de lamp aan kon steken.
Re: Begin van een nieuw verhaal
De jongedame was nog niet gaan zitten of er trad een nieuw persoon ter tonelen. Sedina stond op en maakte een smalle buiging voor de jongeheer. De heer had meteen zijn excuses aangeboden voor het storen. Hij wilde de lampen aansteken. "Gaat u vooral uw gang, mijnheer." Met een voet trok ze haar deken aan de kant en ging op zij staan zodat hij zijn ladder kon plaatsen. Ze vond het fijn als ze haar werk nog kon lezen in het schemer. Het licht was daar essentieel voor. Ze zorgde dat de heer ruimte had om zijn werk te doen.
Ze hield haar schrift in haar armen dicht bij haar lichaam. "Ik kan niet voor de andere jongedame spreken, maar ik kwam hier om te schrijven. Een blik over het terrein laat mijn fantasie over uren maken. En.. " haar wangen kleurde rood beseffend dat ze te veel sprak. "U kunt zeggen dat ik hier kwam om te genieten van het geschenk waar u zojuist over sprak. De blondine beet op haar onderlip. Ze bleef staan terwijl de heer zijn werk deed. Ze kon nog altijd haar kleed weer te goed leggen.
Ergens voelde de jongedame zich ongemakkelijk. Het was voor haar nog erg wennen om met jongeheren te praten die geen familieleden waren. Normaal hielden haar neven haar altijd in het oog om te zorgen dat ze niet met vreemden sprak. Vanwege een onbekenden reden wilden haar oom en haar neven niet dat ze teveel socialliseerden. “Moet u nog veel lampen, mijnheer?” vroeg ze nieuwsgierig.
Ze hield haar schrift in haar armen dicht bij haar lichaam. "Ik kan niet voor de andere jongedame spreken, maar ik kwam hier om te schrijven. Een blik over het terrein laat mijn fantasie over uren maken. En.. " haar wangen kleurde rood beseffend dat ze te veel sprak. "U kunt zeggen dat ik hier kwam om te genieten van het geschenk waar u zojuist over sprak. De blondine beet op haar onderlip. Ze bleef staan terwijl de heer zijn werk deed. Ze kon nog altijd haar kleed weer te goed leggen.
Ergens voelde de jongedame zich ongemakkelijk. Het was voor haar nog erg wennen om met jongeheren te praten die geen familieleden waren. Normaal hielden haar neven haar altijd in het oog om te zorgen dat ze niet met vreemden sprak. Vanwege een onbekenden reden wilden haar oom en haar neven niet dat ze teveel socialliseerden. “Moet u nog veel lampen, mijnheer?” vroeg ze nieuwsgierig.
Re: Begin van een nieuw verhaal
In de stilte die volgde op zijn entree nam Jax het tweetal in zich op. Er was een overduidelijk verschil tussen de beide jongedames, maar gelukkig leek geen van beide er bezwaar op te hebben dat hij ze redelijk familiair aan had gesproken. Hij zag dat de blondine op het kleedje op haar onderlip beet en probeerde een glimlach te voorkomen. Het was een lieftallig verschijning om te mogen treffen op het balkon zo vroeg in de avond.
‘Ik kan niet voor de andere jongedame spreken, maar ik kwam hier om te schrijven. Een blik over het terrein laat mijn fantasie over uren maken. En.. U kunt zeggen dat ik hier kwam om te genieten van het geschenk waar u zojuist over sprak.’
‘Schrijven?’ vroeg Jax terwijl hij om de jongedames heen liep en met het haakje, welke aan de zijkant van zijn stok zat, opende hij het deurtje van de lamp. Hij deed een stap naar achteren en stak de eerste lamp aan met de kaars en duwde voorzichtig het deurtje weer dicht. ‘Wat een eigenaardige hobby voor een jongedame. Ik geloof meteen dat je beschikt over een uitzonderlijke fantasie om gedachten om te kunnen zetten naar het geschreven woord. Wellicht kun je mij ooit de eer toekennen om te horen welk verhaal de woorden vormen?’
Hij draaide zich iets bij en maakte met een glimlach richting de jongedame de tweede lamp open. ‘Het lijkt mij dat zwoele zomeravonden zeker emoties losmaken die de verbeelding van jongedames weet te stimuleren. Zelf moet ik toegeven dat het geschreven woord niet mijn voorkeur heeft, op één of andere manier weet ik mij mondeling toch geen beter uit te drukken.’
Had dat suggestief geklonken? Hij hoopte van niet, maar zo nu en dan zei hij dingen die verkeerd opgevat konden worden. Gelukkig zouden deze jongedames waarschijnlijk nog zo onschuldig zijn dat ze het niet op zouden merken wanneer er ongemerkt een toon in zijn stem zou sluipen die niet geheel gepast was. En mocht dat wel het geval zijn dan kon hij natuurlijk altijd zijn excuus maken aan de dames.
‘Moet u nog veel lampen, mijnheer?’
Met een schalkse lach richting de jongedame stak Jax de tweede lamp op het balkon aan. ‘Eén minder dan twee tellen geleden...’
Hij liet bewust een stilte vallen en zuchtte vervolgens. ‘Helaas heb ik nog een aantal verdiepingen te gaan. We willen niet dat degenen zonder een degelijk nachtzicht in de problemen komen. Mocht dat niet het geval zijn dat had ik mij zonder gene in aanbiddende concentratie aan jouw zijde laten zakken om te luisteren naar de fantasierijke woorden die een zwoele zomeravond met zich meebrengt.’
‘Ik kan niet voor de andere jongedame spreken, maar ik kwam hier om te schrijven. Een blik over het terrein laat mijn fantasie over uren maken. En.. U kunt zeggen dat ik hier kwam om te genieten van het geschenk waar u zojuist over sprak.’
‘Schrijven?’ vroeg Jax terwijl hij om de jongedames heen liep en met het haakje, welke aan de zijkant van zijn stok zat, opende hij het deurtje van de lamp. Hij deed een stap naar achteren en stak de eerste lamp aan met de kaars en duwde voorzichtig het deurtje weer dicht. ‘Wat een eigenaardige hobby voor een jongedame. Ik geloof meteen dat je beschikt over een uitzonderlijke fantasie om gedachten om te kunnen zetten naar het geschreven woord. Wellicht kun je mij ooit de eer toekennen om te horen welk verhaal de woorden vormen?’
Hij draaide zich iets bij en maakte met een glimlach richting de jongedame de tweede lamp open. ‘Het lijkt mij dat zwoele zomeravonden zeker emoties losmaken die de verbeelding van jongedames weet te stimuleren. Zelf moet ik toegeven dat het geschreven woord niet mijn voorkeur heeft, op één of andere manier weet ik mij mondeling toch geen beter uit te drukken.’
Had dat suggestief geklonken? Hij hoopte van niet, maar zo nu en dan zei hij dingen die verkeerd opgevat konden worden. Gelukkig zouden deze jongedames waarschijnlijk nog zo onschuldig zijn dat ze het niet op zouden merken wanneer er ongemerkt een toon in zijn stem zou sluipen die niet geheel gepast was. En mocht dat wel het geval zijn dan kon hij natuurlijk altijd zijn excuus maken aan de dames.
‘Moet u nog veel lampen, mijnheer?’
Met een schalkse lach richting de jongedame stak Jax de tweede lamp op het balkon aan. ‘Eén minder dan twee tellen geleden...’
Hij liet bewust een stilte vallen en zuchtte vervolgens. ‘Helaas heb ik nog een aantal verdiepingen te gaan. We willen niet dat degenen zonder een degelijk nachtzicht in de problemen komen. Mocht dat niet het geval zijn dat had ik mij zonder gene in aanbiddende concentratie aan jouw zijde laten zakken om te luisteren naar de fantasierijke woorden die een zwoele zomeravond met zich meebrengt.’
Re: Begin van een nieuw verhaal
De jongeman die aantal jaren ouder was dan de aanwezige jongedames noemde haar hobby eigenaardig. Hij geloofde dat ze uitzonderlijke fantasie. Hij hoopte dat hij ooit de verhalen zou mogen horen. "Wie weet, mijnheer. Ik lees ze vaak voor aan de jongste leerlingen op deze school om hun heimwee te verlichten." zei Sedina met lichte blosjes. "Ik hoop ooit op een dag mijn verhalen te mogen verspreiden door Ameno. Dat jongelingen naar bed gaan na een van mijn verhalen en kunnen dromen over wilde avonturen." Wellicht konden ze leren lezen aan hand van haar verhalen. Het zou ze meer inspireren om het te leren dan de droge boeken over feiten uit verleden die in de bibliotheek te vinden waren. Sedina rees haar wenkbrauwen toen de heer begon over zwoele avonden en emoties. "Mijnheer.." Ze keek neer op haar papier. "Op een avond als deze inspireert zeker tot meer dan alleen wat u suggereert." sprak ze zachtjes. Het inspireerde tot veel meer dan avonturen tussen de lakens. "Maar wat u suggereert is niet aan mij besteed." liet dat duidelijk zijn. Zij was nog niet klaar voor meer dan onschuldige hofmakerij.
De heer ontstak ook de tweede lamp. Hij moest nog meerdere verdiepingen afgaan. Al had hij graag blijven hangen voor haar verhalen. De blosjes werden zichtbaar op haar wangen en door een blik in zijn ogen kwam een warm gevoel in haar buik. "W-wellicht komt er een ander moment waarop ik u het resultaat van deze avond ten gehoren kan brengen, mijnheer." glimlachte de veertien jarige verlegen naar de jongeheer.
De heer ontstak ook de tweede lamp. Hij moest nog meerdere verdiepingen afgaan. Al had hij graag blijven hangen voor haar verhalen. De blosjes werden zichtbaar op haar wangen en door een blik in zijn ogen kwam een warm gevoel in haar buik. "W-wellicht komt er een ander moment waarop ik u het resultaat van deze avond ten gehoren kan brengen, mijnheer." glimlachte de veertien jarige verlegen naar de jongeheer.
Re: Begin van een nieuw verhaal
De blos op de jongedame haar gezicht was hem absoluut niet ontgaan, maar het duurde een moment voordat hij zich realiseerde dat ze zijn woorden geheel verkeerd had geïnterpreteerd. Jax lachte. Het was een warm, diep geluid dat hem natuurlijk kwam. ‘Oh meisje, ik vrees dat je mij toch echt verkeerd begrepen hebt...’
Hij schudde licht zijn hoofd en draaide zich naar de tiener toe. Ze leek nogal ongemakkelijk, maar op dit punt was dat iets dat geheel aan haar was. ‘Voor iemand die een tovenaar met woorden is heeft u deze keer toch meer gelezen dan dat er is. Ik bedoelde dat ik mij op een ander moment graag bij u voeg om te luisteren naar de woorden die u aaneen zult rijgen om een verhaal te vormen. Zoals men bij een bard zou doen, want dat is in principe wat u doet.’
‘W-wellicht komt er een ander moment waarop ik u het resultaat van deze avond ten gehoren kan brengen, mijnheer.’
Jax trok zijn wenkbrauwen iets op terwijl de jongedame zich door de woorden heen haspelde. Voor de eerste keer sinds hij het balkon op was gekomen nam hij de blondine iets beter in zich op. Haar kleding suggereerde dat ze in ieder geval van stand moest zijn. Hij keek vluchtig naar de andere aanwezige dame. In ieder geval hoger in rang dan de andere aanwezige. Haar ongemak kwam hem dan ook vreemd voor, ze zou in staat moeten zijn om zich iets beter staande te moeten houden tegen een onschuldige woordspeling. Hij was ook verbaasd dat ze hem alsnog een voordracht beloofde, dat waren een hoop gemengde signalen. Zeker met het verlegen glimlachje dat ze hem zojuist had toegeworpen. Intrigerend.
‘Dat is een aanbod waar ik u aan zal herinneren wanneer de tijd het mij toestaat,’ antwoordde Jax met een lichte buiging richting de blondine. Zijn mondhoeken kropen iets omhoog en hij kon het niet nalaten om toch een toevoeging te maken. ‘Wellicht mag ik een verhaal verzoeken waarin een jongeman, die zich ver van huis bevind en vecht om een plek in de wereld te veroveren kennis maakt met een jongedame die droomt van ongeziene werelden die op ontdekking wachten? Wellicht kunnen zij elkaar leren kennen en samen een wereld scheppen voor hun beiden?’
OOC: Iets te kort, maar ik kon er niet meer van maken. Mijn excuus aan de moderator!
Hij schudde licht zijn hoofd en draaide zich naar de tiener toe. Ze leek nogal ongemakkelijk, maar op dit punt was dat iets dat geheel aan haar was. ‘Voor iemand die een tovenaar met woorden is heeft u deze keer toch meer gelezen dan dat er is. Ik bedoelde dat ik mij op een ander moment graag bij u voeg om te luisteren naar de woorden die u aaneen zult rijgen om een verhaal te vormen. Zoals men bij een bard zou doen, want dat is in principe wat u doet.’
‘W-wellicht komt er een ander moment waarop ik u het resultaat van deze avond ten gehoren kan brengen, mijnheer.’
Jax trok zijn wenkbrauwen iets op terwijl de jongedame zich door de woorden heen haspelde. Voor de eerste keer sinds hij het balkon op was gekomen nam hij de blondine iets beter in zich op. Haar kleding suggereerde dat ze in ieder geval van stand moest zijn. Hij keek vluchtig naar de andere aanwezige dame. In ieder geval hoger in rang dan de andere aanwezige. Haar ongemak kwam hem dan ook vreemd voor, ze zou in staat moeten zijn om zich iets beter staande te moeten houden tegen een onschuldige woordspeling. Hij was ook verbaasd dat ze hem alsnog een voordracht beloofde, dat waren een hoop gemengde signalen. Zeker met het verlegen glimlachje dat ze hem zojuist had toegeworpen. Intrigerend.
‘Dat is een aanbod waar ik u aan zal herinneren wanneer de tijd het mij toestaat,’ antwoordde Jax met een lichte buiging richting de blondine. Zijn mondhoeken kropen iets omhoog en hij kon het niet nalaten om toch een toevoeging te maken. ‘Wellicht mag ik een verhaal verzoeken waarin een jongeman, die zich ver van huis bevind en vecht om een plek in de wereld te veroveren kennis maakt met een jongedame die droomt van ongeziene werelden die op ontdekking wachten? Wellicht kunnen zij elkaar leren kennen en samen een wereld scheppen voor hun beiden?’
OOC: Iets te kort, maar ik kon er niet meer van maken. Mijn excuus aan de moderator!