Verschil van karakter

[Maeve]

‘Het zou inderdaad prettig zijn om een bekende te treffen,’ Maeve glimlachte kort. Het lijntje dat ze had uitgegooid werd wederzijds begrepen, tenminste het begin was er. ‘Ik durf niet te zeggen of ik de komende winter in Illarum zal zijn, maar het heerschap dat mij het hof maakt wil mij meerdere plaatsen laten zien wanneer ik hem bezoek. Als de mogelijkheid er is zou ik graag met je afspreken. Ik neem aan dat het leerlingschap langer duurt dan één seizoen?’ Terwijl Pearshi had gepraat, had Maeve haar paard iets bijgestuurd. Ze weken iets teveel van het pad af, wat niet zo heel erg was zolang je maar wist waar je was. ‘Zolang ik doe wat er van me verwacht wordt, zou het leerlingschap inderdaad langer moeten duren dan één seizoen. En ik ga er zeker vanuit dat ik de capaciteit heb om te doen wat er van me verwacht wordt.’ De jonge heks grijnsde, wetende dat ze nu op het randje van arrogantie zat. Niet dat het haar iets kon schelen. Ze was heel goed bewust van de kwaliteiten die in haar scholen, haar beide ouders hadden haar goed onderwezen. Er was niets mis met trots zijn op hetgeen wat je kan. Iets wat de jonge dame naast haar nog leek te leren. De trots die Maeve bezat, was in het geheel niet zichtbaar bij Pearshi. Niet heel gek voor een boerenmeid die recentelijk pas gepromoveerd was naar lage adel.

Heel even bleef Maeve stil en overwoog haar gedachten. Ze wilde de donker harige niet teveel afschrikken, maar ze wilde het lijntje van eerder verder uitbouwen. Dit moest ze rustig en tactisch brengen, niet haar sterkste kwaliteiten. Ze had al eerder laten zien dat ze niet erg tactisch was. ‘Pearshi.’ Ze maakte heel kort oogcontact met de brunette naast haar. ‘Hoe zou je het vinden als ik je zou leren meer vertrouwen te krijgen in je eigen kwaliteiten? Meer zelfvertrouwen te krijgen als persoon en op die manier te leren hoe het is om van Adel te zijn? Ongeacht of het hoge of lage adel is.’ Ze glimlachte even. ‘Ik weet dat we nog in de fase zitten waar we elkaar leren kennen en dat ik je al eerder hulp heb aangeboden om in je rol als lage adel geaccepteerd te worden. Dat is de reden dat wij nu hier samen door het bos rijden. Wat ik je nu aanbied gaat nog een stapje verder. Ik heb het vermoeden dat er meer in jou zit dan dat je nu laat zien of misschien zelf beseft.’

[Pearshi van Roudan]

Er klonk meer dan een beetje arrogantie door in Maeve’s toon toen ze haar verzekerde dat een leerlingschap langer dan één seizoen zou duren. Pearshi zou niet claimen dat ze in haar situatie dezelfde zelfverzekerdheid zou kunnen tonen. Zeker niet wanneer ze meerekende dat adel heel erg veeleisend kon zijn en ze snel zou moeten leren om haar leerlingschap te kunnen behouden. Aan de andere kant was het natuurlijk een goed teken dat e gekozen was voor het leerlingschap zonder dat ze reguliere procedures diende te doorlopen om het leerlingschap aangeboden te krijgen. Wellicht was dat één van de voordelen die Pearshi aan haar status kon wijten, zij zou nooit een leerlingschap hoeven te doorlopen. Helemaal niet wanneer ze wel het aanbod aan zou nemen dat haar gemaakt was.
Pearshi schudde licht haar hoofd en probeerde haar volledige aandacht weer bij het gesprek te krijgen. Ze zou nooit kunnen ontkennen dat ze niet snel afgeleid raakte, een eigenschap die haar vader ook bezat als ze moeder mocht geloven. Op één of andere manier leek het haar geen eigenschap die als een goede beschouwde zou worden in een koning, maar vader zijn situatie in beschouwing genomen bevond hij zich nauwelijks in een positie waarin het feit dat hij snel afgeleid raakte schade zou kunnen aanrichten. Hij zou op zijn hoogst zijn hoofd kunnen stoten tegen de onderzijde van de stamtafel.
‘Pearshi,’ Betrapt… Pearshi voelde haar wangen warm worden. ‘Hoe zou je het vinden als ik je zou leren meer vertrouwen te krijgen in je eigen kwaliteiten? Meer zelfvertrouwen te krijgen als persoon en op die manier te leren hoe het is om van Adel te zijn? Ongeacht of het hoge of lage adel is.’ Ze glimlachte even. ‘Ik weet dat we nog in de fase zitten waar we elkaar leren kennen en dat ik je al eerder hulp heb aangeboden om in je rol als lage adel geaccepteerd te worden. Dat is de reden dat wij nu hier samen door het bos rijden. Wat ik je nu aanbied gaat nog een stapje verder. Ik heb het vermoeden dat er meer in jou zit dan dat je nu laat zien of misschien zelf beseft.’
Oh, misschien had ze toch meer in het uitspreken van haar naam gelezen dan dat er daadwerkelijk was. De donkerharige keek voor een moment verbaasd naar Maeve, maar liet vervolgens haar blik toch zakken terwijl ze zocht naar de gepaste reactie. ‘Dat is een genereus aanbod. Ik zal het niet weigeren wanneer het mij in staat zou stellen om de vrouw te worden die de man die mij het hof maakt verwacht dat ik ben. Hij is niet het type man dat iemand teleur wil stellen.’
Ze beet op haar lip en keek naar haar handen, welke nog steeds de teugels beet hielden. Ja, Maeve had het waarschijnlijk meer gehad over haar positie op school, maar da was iets waar ze zich eigenlijk niet zo druk over kon maken. Niet wanneer ze heel eerlijk naar zichzelf toe was. Haar positie op school was slechts een tijdelijke, maar was Kredic van Illarum haar bood zou de rest van haar leven overspannen. Het was een positie waar ze reeds voor klaar was gestoomd, maar die ze moest leren te dragen. Wellicht dat de arrogantie en het zelfvertrouwen dat Maeve haar bood op te bouwen daar aan bij kon dragen. Want Kredic was inderdaad niet het type man dat men teleur wilde stellen. De repercussies zouden voor haar wellicht kleiner zijn wanneer ze zijn echtgenote was, maar dat was iets waar ze niet vanuit durfde te gaan. Daarvoor had ze nog te weinig van de man achter de reputatie gezien.
Pearshi haalde diep adem en keek weer op naar Maeve. Ze liet de teug adem langzaam ontsnappen en besloot de sprong te wagen. ‘Hoe zou zoiets ingekleed moeten worden?’

(NaNoWriMo: 512 woorden)

[Maeve]

Het bleef stil en Maeve deed moeite om nu niet te grijnzen. Het mocht duidelijk zijn dat Duran twijfel veroorzaakte bij de jonge dame. De vraag leek haar volledig verrast te hebben, wat vaker gebeurde. En wederom betrapte Maeve zichzelf dat ze zich afvroeg waarom Kredic van Illarum zijn oog op dit meisje had laten vallen? Ze had potentie om te groeien, maar er waren zoveel jonge dames die veel beter geschikt waren voor de koning. Ze was leuk om naar te kijken, Maeve kon eigenlijk zelfs wel toegeven dat Pearshi mooi genoemd kon worden. Puur op uiterlijk zou Maeve de keuze kunnen begrijpen, maar haar karakter was zo onzeker. Dat was hoogstwaarschijnlijk te wijten aan het feit dat de jonge dame van zeer lage afkomst was. En om die reden kon Maeve niet inzien waarom de heerser van Illarum zijn oog op haar had laten vallen. De jonge dame was bij lange na niet zeker genoeg om de rol van Koningin van Illarum op zich te nemen. Een zwakte die ze zich in die rol totaal niet kon veroorloven. Ze was zo ontzettend makkelijk van haar stuk te brengen, dat het bijna vermakelijk was. Alleen was het aanbod er niet één geweest om haar van haar stuk te brengen. Het aanbod dat Maeve de jonge dame had gedaan was oprecht geweest. Geen bijbedoelingen, geen sarcasme. Nu Maeve er nog eens over nadacht was dat feit alleen al genoeg om twijfel te veroorzaken. De jonge heks grinnikte om die gedachte. Het was algemeen bekend dat Maeve niets zonder een reden deed en als ze heel eerlijk moest zijn, zat hier ook zeker een bijbedoeling bij. Maar niet in de negatieve zin. Het was een zeldzaam moment van een win-win situatie. Maeve zou via Pearshi een permanente taak aan het hof kunnen krijgen en Pearshi zou een vertrouwenspersoon hebben in Illarum.

‘Dat is een genereus aanbod.’ Pearshi haar stem haalde Maeve uit haar gedachten. ‘Ik zal het niet weigeren wanneer het mij in staat zou stellen om de vrouw te worden die de man die mij het hof maakt verwacht dat ik ben. Hij is niet het type man dat iemand teleur wil stellen.’ Oh ze moest eens weten. Kredic van Illarum was voor niemand het type man dat je teleur wilde stellen. Dat was algemeen bekend. ‘Ik weet dat ik arrogant ben en wat ik nu zal zeggen, kan ik zeker onder het kopje arrogantie laten vallen. Maar ik ben van mening dat ik je kan helpen de potentie die in je zit, eruit te halen. Je kennis over gebruiken is beter dan van menig persoon die net verheven is tot Lage Adel. Ik denk dat het probleem meer ligt bij je zelfvertrouwen. Je hebt een beeld gecreëerd die niet realistisch is. Mocht ik dat verkeerd hebben, corrigeer mij daar gerust in. Ook ik maak wel eens een inschattingsfoutje.’ Maeve knipoogde terwijl ze de laatste zin uitsprak. Normaal zou ze zoiets nooit toegeven, maar om dit plan te laten werken was het nodig om soms een andere kant van zichzelf te laten zien. ‘Al ga ik er wel vanuit dat wat wij bespreken, geheel tussen ons blijft. Ik heb een reputatie hoog te houden.’ De heks grijnsde.

‘Je stelt de juiste vraag over hoe we dit in gaan kleden. Laat ik je eerst een bepaalde onzekerheid wegenemen, door je te vertellen dat ik geen slechte bijbedoelingen heb. Ondanks mijn reputatie, welke ik met zeer veel plezier hoog hou, ben ik oprecht bereid je te helpen. Wie weet leer ik er zelf ook nog van.’ De jonge heks glimlachte weer. ‘Het zou mijn taak aanzienlijk makkelijker maken als ik zou weten wie de betreffende heer is die jou het hof maakt, maar we hebben al vastgesteld dat dat voor nu nog niet iets is dat je wilt delen. En dat respecteer ik. Het is een stukje karaktereigenschap die ik zeker kan waarderen, want het betekend dat je geheimen kan bewaren en dat zal je in de rol van Adel zeker nodig hebben. Onderscheid maken in de dingen die je wel en niet kan vertellen.’ Maeve schudde haar hoofd. ‘Ik wijk af van wat ik wilde vertellen.’ Ze stopte haar paard, wachtte tot Pearshi hetzelfde deed en keek naar de jonge vrouw. ‘Het belangrijkste is nu om je te leren hoe je een masker van zelfvertrouwen op moet zetten om zo je onzekerheid niet te laten zien aan de buitenwereld. Tenzij jij zelf een ander idee hebt, wees dan vrij om dat met mij te delen.’

(NaNo: 709 woorden)

[Pearshi van Roudan]

‘Het is niet zo dat ik niet wil delen wie mij het hof maakt, maar mijn moeder wil dit niet hebben. Ik heb een diep respect voor mij moeder en de beslissingen die zij maakt, dus luister ik naar haar advies. Zij heeft het gevoel dat wanneer ik, of de heer in kwestie, zal delen dat ik het hof gemaakt word door hem dat dit gevolgen zal hebben. Ik ben pas onlangs verheven naar adelstand en zij hoopt dat ik op deze manier ook nog andere contacten op kan doen die voordelig kunnen zijn in de toekomst.’ Pearshi trok haar schouders iets naar achteren. ‘Nu zal ik niet beweren dat ik mij niet toewijd aan de heer, want als dat het geval was had ik niet ingestemd om mij het hof te laten maken door hem. Op hetzelfde moment zie ik de beperkingen die het aankondigen met zich mee zou brengen en welke gevolgen het kan hebben voor de sociale contacten die ik op dit moment aan het opdoen ben.’
Ze wierp een vluchtige blik op Maeve. Er was niet veel meer dat ze over het onderwerp kon zeggen, waarschijnlijk had ze al meer gezegd dan dat haar moeder leuk zou vinden. Onder normale omstandigheden werd het hof maken tussen twee partijen aangekondigd zodat andere heren wisten dat ze hun afstand moesten bewaren. Nee, niet zozeer moesten. Het was iets dat ze uit respect voor de ander zouden doen en dat was wat haar moeder Kredic had ontnomen. Het was ook moeilijk omdat zij nog niet voorgesteld was aan het volk. Het zou niet een grote onderneming zijn, zoals bij de kroonprins, maar ze zou wel voorgesteld worden aan de sociëteit van het hof. Wanneer zij zou verklaren dat ze het hof gemaakt werd door koning Kredic van Illarum en hij zou aangeven de intentie te hebben de prinses van Roudan zijn koningin te maken werd haar werkelijke status ogenblikkelijk vrijgegeven zonder dat protocollen gevolgd werden. Het was ingewikkeld.
‘Het spijt mij dat ik jouw nieuwsgierigheid niet kan bevredigen en ik hoop dat het ons contact niet zal beschadigen. Ik ben wel nieuwsgierig naar het masker van zelfvertrouwen waar je over spreekt. Het lijkt mij heel moeilijk om iets te pretenderen wanneer je dit niet gewend bent of de inschatting kan maken hoe het gepast tentoon te stellen. Mijn ervaring is dat wanneer ik probeer om mijzelf op een gepaste manier te begeven onder de rangen waartoe ik hedendaags behoor, dat dit moeizaam ontvangen word. Of zelfs verkeerd begrepen. Hoe raad je mij aan dat ik de stappen hierin neem?’