Nakomen van een belofte

Er zijn in het dorp meerdere winkels geopend door leden van het Kremersgilde. Zij hebben van het dorp hun thuis gemaakt en handelen om er te kunnen blijven wonen. De winkeltjes zijn niet groot en vaak woont de winkelier met zijn gezin boven of achter de winkel. Ze zijn alle dagen open om zichzelf ervan te verzekeren dat ze geen inkomsten mislopen. Onderhandelen over de prijs is in deze winkelstraat net zo gewoon als op de markt.
User avatar
Caleb
Posts: 115
Joined: 07 Dec 2016 15:38

Re: Nakomen van een belofte

Post by Caleb »

‘Het is fijn om weer en vriendschap op te kunnen bouwen.’ Gedurende de tijd dat Caleb had gepraat had de blondine geen woord gesproken. Normaal onderbrak ze hem met vragen, maar nu had ze geluisterd. Vol aandacht en ongetwijfeld vol vragen die ze niet had gesteld. Die gedachte deed Caleb even grinniken. ‘Mijn vader schermt mij thuis van een hoop sociale evenementen af en anderen in de roedel zijn argwanend tegenover wat ik kan. Iets dat ik ze eigenlijk niet echt kwalijk kan nemen. Een Heks is tenminste nog in staat om zijn mogelijkheden onder controle te houden, ik kan dat absoluut niet. Hoe dichter iemand bij mij komt, hoe makkelijker het voor mij wordt om mee te voelen. Ik heb niet veel vrienden over.’ Er viel een korte stilte en Caleb besefte dat hij en Kinda niet veel van elkaar verschilden als het ging om het aantal vrienden. De redenen hoe dat tot stand is gekomen had echter niet verder uit elkaar kunnen liggen. Waar de blondine was afgeschermd door haar vader, had hij zichzelf afgesloten voor iedereen die te dicht bij kwam na het overlijden van Russell. Nee niet na het overlijden van Russell, hij had zich pas echt volledig afgesloten nadat hij Carloline was tegen gekomen. Hij wende heel kort zijn blik af en gebruikte de afleiding die de serveerster hem bood, terwijl ze de lege borden weghaalde, om het schaamte gevoel weer naar de achtergrond te dringen. Uit voorzorg vouwde hij zijn armen voor zijn borst, na wat Kinda hem net had verteld was een aanraking nu even niet gewenst. Niet omdat ze hem niet mocht aanraken, maar omdat hij nog niet klaar was om over Caroline te praten. Niet nu hij bezig was om een vriendschap met Kinda op te bouwen. Diep van binnen wist hij dat hij het de blondine verschuldigd was om ook dit deel van zijn leven ooit te delen, het was dan aan haar of ze nog bevriend wilde zijn met hem. Maar nu was niet het moment. Hij wilde het risico niet lopen dat hij de enige vriend die hij had, de enige persoon die hem nog normaal behandelde op Cameno, te verliezen. Hypocriet, ja absoluut en hij wist het.

De serveerster liep weer weg en nu kon Caleb zien dat Kinda volledig naar hem toegedraaid zat. Er was iets veranderd in haar houding en blik en heel kort was hij bang dat ze alsnog zijn schaamtegevoel had meegekregen. ‘Ik weet niet of het een onbeleefde vraag is,’ onbewust hield de heks nu zijn adem in en probeerde zo normaal mogelijk over te komen. Lang leve de training die hij in het leger had gehad. ‘maar zou je mij nog een keer aan kunnen raken met magie? De vorige keer was ik er voornamelijk op gefocust om geen pijn aan jou door te geven en ik vraag mij af of ik mij de sensatie ingebeeld heb.' Zo onopvallend mogelijk liet hij zijn adem weer los en een golf van opluchting ging door hem heen. Of de vrouw tegenover hem zijn emotie van daarnet gevoeld had wist hij nog niet zeker, maar ze had er voor nu nog niet naar gevraagd als dat wel het geval was geweest. Deze vraag had hij echter ook niet zien aankomen, maar het was een vraag waar hij meer mee kon dan uitleggen waar zijn schaamte vandaan kwam. Zijn spieren ontspanden zich weer en hij grijnsde. ‘Of het een onbeleefde vraag is? Onder andere omstandigheden zou dat zeker een onbeleefde vraag zijn, maar ik geloof dat ik me daar begin van ons uitje ook al schuldig aan gemaakt heb.’ Hij grinnikte en leunde iets naar voren. ‘Toen ik jouw wolf beter wilde bekijken. Dus het zou zeker hypocriet zijn als ik nu je vraag zou afwijzen.’ Zijn hand reikte naar die van haar en heel kort, slechts een fractie van een seconde, zocht hij haar blik. ‘Maar zelfs al had ik dat niet gedaan, dan nog had ik je vraag met ja beantwoord. Ik begrijp dat je het de vorige keer niet goed hebt meegekregen en ik weet dat je nieuwsgierig bent naar dingen die je niet kent. Als vriend zijnde kan ik je met dit verzoek helpen en ik doe het dan ook zonder tegenzin.’ Terwijl hij nog sprak had hij zijn magische energie contact laten maken met de hand die hij had vastgepakt. Niet te overweldigend, maar genoeg om de blondine te laten voelen wat magie voor effect kon hebben als je ermee in aanraking kwam.
Image
~Tell me, tell me God, What is left here for me. I'm a ghost in the window, Oh God set me free. And in twilight hours, I await forgiveness...That never comes~
Kinda
Posts: 139
Joined: 26 Feb 2017 13:27

Re: Nakomen van een belofte

Post by Kinda »

Kinda had de flits van schaamte gevoeld, maar zelfs wanneer dat niet het geval was geweest had het haar op geen enkele manier kunnen ontgaan dat de man tegenover haar zijn armen over elkaar sloeg. Het was een manier om afstand te nemen en Kinda kon helaas niet zeggen dat het de eerste keer was dat Caleb het deed. Ze overwoog om ernaar te vragen, maar alles aan hem vertelde haar dat hij daar niet voor open zou staan. Mocht het wel aan haar vraag gelegen hebben zou ze het snel genoeg ontdekken. Iets weigeren zou niet een heel erg groot probleem moeten zijn, zo waren ze tenslotte tijdens hun eerste ontmoeting al begonnen.
Caleb had zijn adem in gehouden, maar op het moment dat hij de teug liet ontsnappen zag ze hem ook weer ontspannen. De grijns, die hem zeker karakteriseerde verscheen en het had er alle schijn van dat hij haar vraag hem niet zo tegenstond als dat ze eerst had gedacht. Wat was het dan wel geweest?
‘Of het een onbeleefde vraag is? Onder andere omstandigheden zou dat zeker een onbeleefde vraag zijn, maar ik geloof dat ik me daar begin van ons uitje ook al schuldig aan gemaakt heb.’ Met die woorden tikte hij haar toch subtiel op de vingers terwijl hij naar haar toe leunde. Ze kon niet helemaal ontdekken of het een dominant gebaar was of dat het een manier was om contact te leggen. Ze keek een moment naar hem en op het moment dat hij zijn hand naar haar uitstak besloot ze dat het de laatste optie moest zijn. ‘Toen ik jouw wolf beter wilde bekijken. Dus het zou zeker hypocriet zijn als ik nu je vraag zou afwijzen.’
Zijn vingertoppen raakten haar hand en sloten zich vervolgens om haar hand.‘Maar zelfs al had ik dat niet gedaan, dan nog had ik je vraag met ja beantwoord. Ik begrijp dat je het de vorige keer niet goed hebt meegekregen en ik weet dat je nieuwsgierig bent naar dingen die je niet kent. Als vriend zijnde kan ik je met dit verzoek helpen en ik doe het dan ook zonder tegenzin.’
Terwijl hij sprak voegde hij daad bij woord en Kinda haar ademhaling stokte. Hij was voorzichtig, daar was ze van overtuigd. Het begon als een licht tintelend gevoel in haar hand dat overging in een warme gloed. Verder dan haar hand ging het gevoel niet en dat verzekerde haar ervan dat het daadwerkelijk iets was dat Caleb deed. Kinda kon haar mondhoeken omhoog voelen krullen terwijl ze haar ogen sloot en zich op het gevoel concentreerde. Of het gevoel precies hetzelfde was als de avond dat de donkerharige man zo vriendelijk was geweest om haar te helen durfde ze niet met zekerheid te zeggen. Gevoelssensaties waren per plek verschillend en haar ribbenkast was toch één van de gevoeligere plekken die uitgekozen had kunnen worden, voor haar dan tenminste. Het feit dat ze op het moment zelf gebroken waren geweest zou op zichzelf niet een gigantisch verschil moeten maken, maar het was toch één van de dingen waar ze vragen over had.
Haar hand sloot zich iets steviger om die van Caleb en terwijl ze zijn hand in beweging bracht fluisterde een stemmetje in haar achterhoofd dat wat ze van plan was niet geheel gepast zou zijn. Dat hield haar niet tegen. Als de man er echt op tegen was zou hij dit vanzelf aangeven, of zijn hand terug trekken. Ze drukte zijn handpalm tegen haar ribbenkast, over de plek die hij niet zo heel lang geleden had geheeld. Waar ze de vorige keer haar ogen open had gehouden om te voorkomen dat ze de pijn aan hem door zou geven en haar natuurlijke vorm op een afstandje te kunnen houden, hield ze nu haar ogen gesloten. Dat maakte het makkelijker om zich alleen te focussen op de aanraking en niet alles dat er omheen gebeurde.
De vorige keer had ze het overweldigende gevoel gehad dat ze voor Caleb wilde zorgen. Een emotie die in het geheel niet haar eigen was geweest en hoewel ze dat geweten had, was het makkelijker geweest om er op dat moment niet te diep over na te denken. Als ze hem zo duidelijk had kunnen aanvoelen, dan was de kans kleiner dat ze onbedoeld dingen aan hem door zou geven die hij niet had verdiend. Nu het alleen het gevoel van magie door kleding was voelde het als vederlichte aanrakingen in een warme gloed. Een lach verscheen op haar gezicht. Ze opende haar ogen weer en maakte voorzichtig oogcontact: ‘Dank je wel.’
Image
User avatar
Caleb
Posts: 115
Joined: 07 Dec 2016 15:38

Re: Nakomen van een belofte

Post by Caleb »

Hij bouwde de intensiteit van de magie langzaam op, zo kon de blondine verwerken wat haar overkwam. Niet teveel om haar te overvallen, maar genoeg om haar de ervaring te geven die ze wilde. Waar hij echter geen rekening mee had gehouden was de actie van de vrouw. Kinda pakte zijn hand stevig vast en voor Caleb wist wat de blondine van plan was, lag zijn hand op haar ribbenkast. De plek waar hij haar geheeld had. Zijn blik gleed vragend naar die van haar, maar Kinda had haar ogen gesloten. Op die manier leek ze de handeling over zich heen te laten komen. Elk moment meekrijgend. Langzaam bouwde Caleb de handeling weer af en liet uiteindelijk zijn hand van Kinda haar borstkast verdwijnen toen deze haar ogen weer geopend had. ‘Dank je wel.’ Ze had zowaar oogcontact met hem gemaakt en Caleb wist dat dat een hele grote stap was geweest voor de blondine. Oogcontact was iets wat zij vanuit haar kant te allen tijde probeerde te vermijden om conflict te voorkomen. Dat ze nu toch kort oogcontact met hem durfde te maken zag hij als een vooruitgang. Haar dank je wel was oprecht en ondanks dat Caleb niet heel blij was geweest dat ze zijn hand op haar ribbenkast had gelegd, in een taverné waar meerdere gasten aanwezig waren, was hij blij dat hij haar had kunnen helpen.

De man rolde even met zijn schouders en leunde weer achterover. Hij kon de blik van diverse gasten nog in zijn rug voelen. Misschien was het tijd om verder te gaan. ‘Ik ben zo terug.’ Hij stond op en liep naar de taverne baas om de rekening te betalen. Daarna ging hij terug naar Kinda en stak zijn hand uit. ‘Zullen we weer verder gaan over de markt?’ hij wachtte tot de blondine zijn hand pakte en liep met haar de taverne uit. De man was op geen enkele manier van plan om te beginnen over de ongepastheid waarmee Kinda zijn hand op haar ribbenkast had gelegd. Hij trok zich er niets van aan en Kinda haar cultuur was sowieso al verschillend dan de “normale” gebruiken van de andere rassen. Er was geen enkele reden om haar het gevoel te geven dat ze iets verkeerd had gedaan. Want dat had ze niet in zijn ogen.

Hij begeleidde Kinda naar de apotheker waar hij eerder over gesproken had. ‘Ik weet zeker dat je bij haar de kruiden zal vinden die je nodig hebt.’ Hij glimlachte.
Image
~Tell me, tell me God, What is left here for me. I'm a ghost in the window, Oh God set me free. And in twilight hours, I await forgiveness...That never comes~
Kinda
Posts: 139
Joined: 26 Feb 2017 13:27

Re: Nakomen van een belofte

Post by Kinda »

Kinda beet op haar lip toen Caleb met zijn schouders rolde en achterover leunde. Hij had het niet op prijs kunnen stellen dat ze zijn hand op haar ribben had gelegd, maar het wel toegestaan. Ze zou niet ontkennen dat het een beetje verwarrend was, maar op hetzelfde moment was ze niet van plan om het bespreekbaar te maken. Als hij er al iets over kwijt zou willen zou hij dat ongetwijfeld wel doen wanneer hij daar aan toe was. ‘Ik ben zo terug.’
Dat was niet de eerste reactie geweest die ze had verwacht, maar alsnog knikte Kinda terwijl de donkerharige man overeind kwam en richting de waard liep. Tegen de tijd dat hij zich weer richting haar keerde had Kinda het ongemakkelijke gevoel weggestopt en wist zelfs een glimlach te produceren toen Caleb een hand naar haar uitstak: ‘Zullen we weer verder gaan over de markt?’
De blondine glimlachte terwijl ze wederom knikte. Haar hand sloot zich om die van hem en ze liet zich de taveerne uit leiden. Inmiddels was het drukker geworden op de markt, maar ze dwong zichzelf om te blijven lopen. Dit was iets dat ze gewoon moest kunnen!
De wandeling duurde niet erg lang, maar het ging nagenoeg volledig langs haar heen ging. Pas op het moment dat de geur van verschillende kruiden haar neus binnendrong leek het alsof ze uit een waas van geluid leek te stappen. Caleb glimlachte naar haar op het moment dat ze tot stilstand kwamen bij een kraam. ‘Ik weet zeker dat je bij haar de kruiden zal vinden die je nodig hebt.’
‘Dank je wel,’ antwoordde Kinda en liet Caleb los zodat ze tussen de kruiden kon kijken. Wellicht dat hij de ruimte ook wel kon gebruiken, dat was tenminste iets dat zij zich levendig in kon beelden. Het was haar opgevallen dat Heksen tot een ras behoorden dat zo nu en dan best wel moeite had met lichamelijk contact. In dat opzicht was zij niet de juiste persoon om vriendschap te sluiten met Caleb want die was toch vrij afstandelijk te noemen.
De blondine sloot haar hand om een bundeltje kruiden en bracht het omhoog naar haar gezicht zodat ze eraan kon ruiken. Het was moeilijk om kruiden te vinden die voor het metabolisme van een Weerwolf sterk genoeg was. Voor haar was dat één van de belangrijkste prioriteiten wanneer ze haar tas aanvulde om de simpele reden dat ze meestal haar broers of zussen behandelde. Er was toch een groot verschil in het behandelen van de sterkere rassen en de anderen. Voor haar was het ook vreemd dat ze verschillende mixen van kruiden in haar tas had zitten, maar dat kwam omdat haar vader ook van haar verwachtte dat ze chirurgijn speelde wanneer haar broers gewond raakten. Niet dat hij bijster veel vertrouwen had in haar capaciteiten, maar het scheelde een extra uitgaven. Een Chirurgijn was duur wanneer ze langs moesten komen en vaak rekenden ze ook nog eens extra wanneer ze een ras behandelden dat iets meer ontvlambaar waren dan anderen.
Ze keek vluchtig op van de kruiden en naar Caleb. ‘Zou je het erg vinden om straks nog terug te lopen naar het andere stuk? Ik heb een jurk gezien waar ik voor zou willen ruilen, als dat mogelijk is.’
Image
User avatar
Caleb
Posts: 115
Joined: 07 Dec 2016 15:38

Re: Nakomen van een belofte

Post by Caleb »

‘Dank je wel,’ antwoorde Kinda opgewekt. De geur van kruiden was kort daarvoor bij haar binnengedrongen, dat had Caleb aan haar houding kunnen merken. Hij glimlachte en keek toe hoe Kinda haar aandacht verschoof naar de kruiden. Ondertussen was de verkoopster vlak bij hem komen staan en glimlachte naar hem. ‘Ik had niet verwacht jou hier tegen te komen Caleb.’ De man grijnsde en haalde nonchalant zijn schouders op. ‘Verwacht of gehoopt Mathilda.’ Antwoordde hij plagend. ‘Nou zeg, jij bent ook geen spat veranderd.’ Oh Mathilda moest eens weten hoe erg hij veranderd was, maar dat was geen gesprek voor nu. ‘Dus je hebt eindelijk de kraam volledig overgenomen van je bresen?’ hij verwisselde bewust het onderwerp en Mathilda leek het niet eens op te merken. Een trotse glimlach verscheen op haar gezicht en knikte. ‘Mijn bresen helpt me nog wel, maar ik ben de eigenaar. En om eerlijk te zijn, het loopt beter dan ooit en daar ben ik stiekem best trots op.’ Caleb knikte en verplaatste zijn blik even naar Kinda, de blondine had iets tegen hem gezegd en hij had elk woord gehoord. Maar in plaats van te antwoorden vond hij een kleine introductie op zijn plaats. ‘Mag ik je voorstellen aan Kinda. Kinda dit is Mathilda, de eigenaresse van deze kruidenkraam. Als je hier niet kan slagen hoef je het enkel maar aan te geven en zij kan het gewenste kruid alsnog voor je regelen. Tenminste daar was ze voorheen altijd heel goed in en ik ga ervanuit dat dat nog altijd zo het geval is.’ De donkerharige verkoopster grijnsde. ‘Aangenaam kennis te maken Kinda en Caleb heeft gelijk, mocht er een kruid missen kan ik die altijd een andere keer voor je meenemen.’ Dat gezegd maakte de vrouw een verontschuldigend gebaar en liep naar enkele andere klanten om hen te helpen.

‘Ik heb je vraag gehoord en uiteraard kunnen we zo nog even terug lopen naar het andere stuk.’ Hij glimlachte. ‘Misschien haal ik gelijk bij de smid nog even een aantal slijpstenen voor de zwaarden op het terrein. Volgens Tanar’ri werden de zwaarden slecht wegens gebrek aan onderhoud en ik kan de jonge Succubus daar geen ongelijk in geven.’
Image
~Tell me, tell me God, What is left here for me. I'm a ghost in the window, Oh God set me free. And in twilight hours, I await forgiveness...That never comes~
Kinda
Posts: 139
Joined: 26 Feb 2017 13:27

Re: Nakomen van een belofte

Post by Kinda »

Kinda keek met verbazing naar het geplaag tussen de twee Heksen. Het leek zo natuurlijk te komen dat ze zich alleen maar af kon vragen wat de geschiedenis tussen de twee was. Wat het ook was, het was in ieder geval vriendelijk en Kinda vroeg zich af waarom de donkerharige man zijn vriendschap met de vrouw niet had onderhouden. Voor haar bleef het een vreemd fenomeen dat een man die zich overduidelijk met gemak kon begeven onder mensen er zo bewust voor leek te kiezen om iedereen op armslengte afstand te houden.
‘Aangenaam kennis te maken Kinda en Caleb heeft gelijk, mocht er een kruid missen kan ik die altijd een andere keer voor je meenemen.’
‘Insgelijks,’ antwoordde Kinda terwijl ze haar hoofd iets liet zakken. Veel tijd om iets te zeggen kreeg ze niet, want terwijl zij de woorden probeerde te vinden excuseerde Mathila zich om zich weer aan haar klanten te wijten. Daarom glimlachte ze naar de andere vrouw terwijl deze zich van haar af draaide. Kinda liet haar blik weer over de kruiden glijden. Ze had geen flauw idee of ze inderdaad sterk genoeg zouden zijn om iets te betekenen voor iemand van haar ras, maar nu ze hier waren kon ze het in ieder geval proberen. Ze zag er weinig heil in om terug te gaan naar de stand van Gareth. Ze wierp een tersluikse blik op Caleb en een glimlach trok haar lippen omhoog. Het was ook zeer onwaarschijnlijk dat hij ervoor open stond om terug te gaan naar de kraam.
‘Ik heb je vraag gehoord en uiteraard kunnen we zo nog even terug lopen naar het andere stuk. Misschien haal ik gelijk bij de smid nog even een aantal slijpstenen voor de zwaarden op het terrein. Volgens Tanar’ri werden de zwaarden slecht wegens gebrek aan onderhoud en ik kan de jonge Succubus daar geen ongelijk in geven.’
Haar vraag? Kinda’s hoofd kwam omhoog en ze keek naar Caleb. Had ze de woorden hardop uitgesproken? Het duurde een paar tellen voordat ze zich realiseerde dat Caleb op haar eerdere vraag reageerde. Dat het in grote lijnen overeen kwam met wat ze zojuist had gedacht was geheel toevallig. Ze lachte om haar ongemak te kunnen verbergen en sloot haar vingers zacht om een bundeltje salie. ‘Het klinkt alsof je in Tanar’ri reeds een leerling hebt die ooit jouw positie over zal kunnen nemen Impasi Caleb.’
Ze bracht de kruiden omhoog en rook eraan terwijl ze naar de man lachte. ‘Zou ze zelf doorhebben dat ze jouw beslissingen helpt met haar suggesties?’
Image
Garion
Posts: 95
Joined: 14 Aug 2016 22:54

Re: Nakomen van een belofte

Post by Garion »

Alarn was ervan overtuigd dat er niets speelde. Dat er niets aan de hand was en dat ze hun tijd verdeden met het achtervolgen van de Impasi en diens bezoeker. Garion daarentegen was van het tegenovergestelde overtuigd. Overtuigd dat er iets speelde en nieuwsgierig naar wat er kon spelen. De twee voorgenoemde dingen zorgen er niet voor dat hij niet de tijd kon nemen om iets te drinken en daarbij hoorde natuurlijk ook iets te eten. Want ook dat was één van de redenen dat hij Alarn zijn karkas naar de Kom had gesleept. Ze zouden samen iets drinken, sociaal en alles.
‘Ik zei toch dat er niets bijzonders was tussen hen,’ mompelde Alarn terwijl hij de kroeg bier omhoog bracht en een zuinige slok nam. ‘Het leek er meer op dat er iets tussen de vrouw en die mensen achter de kraam was. Impasi Caleb stelt haar gerust, meer niet.’
Mensen, ha!
‘Weerwolven, of wil je zeggen dat je die kar met pups niet hebt gezien die achter de kraam stond?’ Of hij niet gezien had hoe Impasi Caleb zich als een menselijk, hekselijk? Garion kantelde zijn hoofd iets, maar besloot vervolgens dat het er niet hoe deed. De man had zich als een ademend schild tussen de kraam en de blondine opgeworpen. En hoewel Alarn overduidelijk dacht dat het meer te maken had met degene aan de andere kant van het stuk hout, was het juist het snelle handelen van Caleb dat Garion op was gevallen. Er was namelijk geen onvertogen woord gevallen en toch had de marktkoopman een uitzonderlijk koud ontvangst gekregen. IJzig zelfs…
Oké, hij moest toegeven dat het er momenteel inderdaad uitzag alsof ze een gesprek voerden, iets dat hij niet echt kon horen. Daar was er net iets teveel rumoer in de ruimte en hij wilde het eigenlijk ook niet proberen op deze afstand. Dichterbij komen zou hem waarschijnlijk verraden. Als hij Kinda niet kon horen, of ruiken op deze afstand zou dat andersom ook zo werken. Hoe de Heks functioneerde zou hij niet over speculeren, maar die leek er nu niet op gespitst te zijn om op leerlingen te letten. Erg prettig, vooral fijn als ze dat zo konden houden.
Aan de andere kant, was het normaal voor Eranezen die geen Weerwolf waren om zoveel aan elkaar te zitten tijdens een gesprek? De tiener keek vanuit zijn ooghoeken naar Alarn, die nog steeds niet echt geïnteresseerd leek. Hoewel het amusant was om een situatie te hebben gevonden waarin zijn vriend meer interesse in drank leek te hebben dan wat er mogelijk om hen heen plaatsvond, was het ook best wel vervelend. Hallo! Complottheorie!
‘Wow, wow, wow!’ riep Garion uit op het moment dat Kinda de Heks zijn hand tegen haar ribbenkast legde. Zelfs vanaf de afstand waarop hij zat kon hij zien dat ze haar ogen had gesloten, maar begreep niet hoe het ineens tot daar was gekomen. Zonder op te kijken greep hij naar Alarn zijn tuniek en schudde hem door elkaar. ‘Niets aan de hand? Gewoon een gesprek? Leg dit dan maar uit met diezelfde logica Perfecto!’
Image
User avatar
Alarn van Roudan
Posts: 86
Joined: 14 Jan 2017 12:20

Re: Nakomen van een belofte

Post by Alarn van Roudan »

Alarn trok zijn shirt recht nadat Garion hem de halve Kom door had gesleept om Impasi Caleb en Kinda te volgen. ‘Ik zei toch dat er niets bijzonders was tussen hen.’ Hij pakte een kroes bier en nam een slok drinken. ‘Het leek er meer op dat er iets tussen de vrouw en de mensen achter de kraam was. Impasi Caleb stelt haar gerust, meer niet.’ Weer nam Alarn een slok drinken. Echt Garion kon soms best fanatiek zijn om zijn gelijk te halen. Een eigenschap die Alarn normaal kon waarderen, maar niet als hij de hele dag aan zijn tuniek werd meegetrokken. ‘Weerwolven, of wil je zeggen dat je de kar met pups niet hebt gezien die achter de kraam stond?’ Alarn maakte een wegwuivend gebaar. ‘Detaill.’ Al had hij het idee dat Garion dat laatste woord niet had meegekregen.

‘Wow, wow, wow!’ Alarn zuchtte vermoeid en keek naar Garion, welke volledig gefocust was op wat Kinda en Impasi Caleb deden. Echter was dit iets waarvoor Alarn niet de kans kreeg om te negeren. Garion pakte zijn tuniek en schudde hem stevig door elkaar. ‘Niets aan de hand? Gewoon een gesprek? Leg dit dan maar uit met diezelfde logica Perfecto!’ Tussen het heen en weer schudden door had Alarn zijn blik verplaatst van Garion naar het tweetal dat ze volgden. ‘Ehm..Ja…Ehm..’ Alarn was volledig van zijn stuk gebracht. Dit was geen handeling die hij kon uitleggen met logica. Gelukkig liet Garion hem nu wel los. ‘Ik zei het toch. Er speelt wat tussen die twee. Geloof je me nu dan eindelijk?’ Het was zelden dat Garion ergens zo opgetogen over kon zijn en Alarn moest toegeven dat ook zijn nieuwsgierigheid nu aangewakkerd was. Hij zag hoe de hand van Impasi Caleb op de ribbenkast van Kinda lag. Wat waren die twee aan het doen? Het leek er wel op dat Impasi Caleb niet geheel op zijn gemak was, maar hij trok de hand niet terug. ‘Oké, oké, oké…Je hebt gelijk. Ik geloof je.’ Garion liet een geluid horen alsof hij wilde zeggen “Eindelijk.” Ze keken samen toe hoe Caleb na de handeling opstond en schijnbaar de rekening betaalde. Alarn stond ook op en liep, zonder Impasi Caleb tegen het lijf te lopen, ook naar de bar om hun rekening te betalen. ‘Kom we volgen ze.’ En nu was het Alarn die Garion meetrok. Al was daar lang niet zoveel energie voor nodig als dat Garion bij hem had moeten doen.

Ze volgden het tweetal naar een andere apotheker. ‘Heb jij Impasi Caleb ooit wel eens zien glimlachen?’ vroeg hij aan Garion, terwijl zijn blik nog altijd op het tweetal was gericht. ‘Deze apotheekster krijgt wel een totaal andere begroeting van Impasi Caleb dan de vorige, vind je niet?’
Image
Garion
Posts: 95
Joined: 14 Aug 2016 22:54

Re: Nakomen van een belofte

Post by Garion »

‘Wat boeit mij het of Impasi Caleb kan glimlachen?’ Garion trok een gezicht. ‘Ik bedoel, het is een impasi… Als hij tegen elke willekeurige leerling gaat zitten glimlachen zal er weinig over blijven van het gezag dat hij heeft. In dit geval? Misschien hebben ze een verleden en hoopt hij op een herhaling? Lichtelijk beledigend richting Kinda, dat zal ik toegeven. Ze is nog steeds aanwezig, maar sommige mannen maken zich daar niet zo druk om.’
‘Deze apotheekster krijgt wel een totaal andere begroeting van Impasi Caleb dan de vorige, vind je niet?’
‘Deze apotheker heeft tieten…’
Garion keek iets beter en het had er nu toch alle schijn van dat de impasi de twee “dames” aan elkaar voorstelde. Misschien hootpe hij op een ruzie tussen de twee zodat hij de sterkste van de twee kon kiezen? Het was een beetje een vreemde gedachtengang, maar op een bepaalde niveau was het wel iets dat Garion kon begrijpen. Persoonlijk zou hij niet een Omega uitgekozen hebben om deel uit te maken van het plan.
Het was een lijn van denken die Alarn waarschijnlijk niet zo kunnen begrijpen, maar waar hij helemaal geen tijd aan wilde besteden. Zo goed kende hij zijn vriend dan wel weer en aangezien de ander zojuist de rekening had betaald in de taveerne moest Garion miosschien toch een beetje vriendelijk tegen hem zijn. Garion rolde met mijn ogen.
‘Maar als jij denkt dat het voordeel dat die atributen haar bied niet de reden zijn van de tegengestelde reactie wil ik best verder graven hoor. Wie gaan we ondervragen? Kinda, Caleb, deze vrouw, of de man wiens hoofd er nog net niet afgebeten werd? Bij de eerste en de laatste kan ik druk zetten, de tweede liever niet. De vrouw is misschien meer jouw territorium hoewel ik een gerucht heb gehoord dat liever roodharigen hebt…’
Er volgde een slinkse grijns, maar hij zou de roodharige niet bij naam noemen. Nee, dank u!
‘Oh! Nu ik er iets beter over nadenk. Als we die vent nemen kan ik net doen of Caine ons gestuurd heeft. Hij is vast niet slim genoeg om zich te realiseren dat ik niet de Beta ben. Ik heb namelijk bijna dezelfde energie, hoewel ik echt geen Beta ben trouwens. Misschien dat hij ook weet wie haar die blauwe plekken gegeven heeft, dat weigert ze zelf te vertellen. Ik heb het geprobeert.’
Garion zijn ogen vernauwden zich iets. ‘Toen ze terug kwam rook ze naar meerdere wolven en Impasi Caleb. Ik ken hem niet zo goed, het is geen vak waartoe ik enige verplichting heb, maar als ik de gok moet nemen denk ik niet dat een familielid een vrouw zou slaan. Caine, met wie ik uitvoerig ervaring heb overigens, haalt wel uit, maar ik heb hem nog nooit een vrouwelijk lid van de roedel zien slaan.’
Hij keek weer naar Impasi Caleb en ergens in zijn hoofd leken twee puzzelstukjes in elkaar te klikken. Garion gromde gevaarlijk en draaide zich op zijn hielen om, klaar om de onbekende man in stukjes te scheuren. ‘De andere apotheker is het probleem en Impasi Caleb beschermd haar!’
Image
Post Reply

Return to “De winkelstraat”