In de stoel van vriendschap

[Caine]

Met zijn schouder duwde Caine de deur naar Caleb zijn kantoor open en liep naar binnen. In zijn ene hand hield hij twee kroezen en in de andere een buikkruik met brandewijn. Met een voet tikte hij de deur weer richting het kozijn, maar hij keek niet om om te zien of deze daadwerkelijk sloot. Onderaan de streep deed het er weinig toe en als Caleb daar anders over dacht mocht hij degene zijn die er verandering in zou brengen. Hij zette de kroezen op het bureau, waarbij het enig rondslingerend papier ontweek en schonk ze vol voordat hij zich met een zucht in de stoel aan zijn kant van het bureau liet zakken. De buikkruik zette hij naast zich op de grond en hij pakte één van de kroezen op voordat hij zei: ‘Caleb.’
De blonde man strekte zijn benen voor zich uit en nam langzaam een slok uit de kroes terwijl hij de andere man in zich opnam. Qua uiterlijk waren elkanders tegenpool, licht en donker. Waar Caleb de uitstraling van iemand die een zekere rank bekleedde als een mantel droeg, had Caine dit overduidelijk niet. De verschillen werden nogmaals onderstreept door het verschil in het vak dat ze gaven, maar daar werd het in deze situatie een beetje ironisch. Caine was er namelijk van overtuigd dat hij heel goed in staat zou zijn om het vak te geven dat aan Caleb behoorde, maar had er vraagtekens bij of dat andersom net zo zou zijn. Niet dat het er in dit geval toe zou doen, want hij was niet naar de onderbuik van het kasteel gekomen om over lesgeven in gesprek te gaan.
‘Hoe verloopt de samenwerking met mijn bresen?’ Ja, dat was waarschijnlijk de beste opening. Simpel genoeg en het gaf de andere man zeker de ruimte om toe te geven wanneer hij tegen dingen aan was gelopen. Er waren andere dingen waar ze het over dienden te hebben, maar daar zou Caine zich langzaam, of zo langzaam als het gebrek aan geduld die hij bezat toe zou staan, naartoe zou werken. ‘Ik ben er tot op heden vanuit gegaan dat je er geen problemen mee hebt om samen te werken met een vrouw, maar bedacht mij laatst dat ik het nooit gevraagd heb.’
Bewust overigens. Caleb werkte voor een vrouw, een hele sterke dat dan weer wel en ergens kon het Caine weinig schelen of het de Heks tegenstond dat hij samen moest werken met een vrouw. De afgelopen tijd was het echter wel iets geworden dat aan hem knaagde. Hij was er elf nog niet helemaal over uit of hij het zelf wel prettig vond dat zijn zus samenwerkte met iemand die zelf toe had gegeven niet te vertrouwen te zijn. Ze was makkelijk te beïnvloeden en dat was iets waar hij niet helemaal bij stil had gestaan toen hij Kinda en Maran op was gaan halen uit Inkara. Hij had alleen gedacht aan het natuurlijke instinct dat ze bezat om jongen te beschermen. En Maran? Die kon de training wel gebruiken en onderaan de streep maakte Impasi Caleb nog steeds deel uit van de militaire gilde.
Ja, hij had eerder wel gehint dat de man voorzichtig moest zijn met Kinda, maar was was geweest voordat ze zelf aan hem had toegegeven dat ze vrienden waren. Hij mocht dan ouderwets genoemd worden, maar hij was ervan overtuigd dat mannen en vrouwen geen “vrienden” konden zijn. Ja, hij was zich bewust van het contact dat ze met Juriand onderhield, maar ook dat was in zijn optiek geen vriendschap. De Druïde gebruikte haar toekomst voor zijn eigen amusement. Als hij haar vriend was geweest had hij haar geholpen zichzelf te beteren, daar weigerde Caine een compromis over te sluiten.
Nee, vandaag wilde hij wat helderheid. Wat kreeg Caleb van Kinda in ruil voor de vriendschap die zij claimde? Het kon niet zonder motieven zijn. Zelfs de baan die Caleb bekleedde was tenslotte niet zonder een motief geweest en de donkerharige man zou het hem niet kwalijk kunnen nemen dat hij achterdochtig was. Zeker omdat het in dit geval om Caine's zus ging, de man een relatie met het koningshuis van Illarum had en de kroon reeds interesse in Caine zelf had getoond.

{NaNo: 705}

[Caleb]

Met een kleine glimlach keek Caleb naar het boek dat voor hem lag. Het was het boek dat Tanar’ri van hem had moeten bekijken omdat ze teveel theorielessen gemist had. De jonge Succubus haar inzet in de praktijklessen was helemaal niets mis mee. Caleb zou zelfs willen dat bepaalde andere studenten haar inzet toonden. Het was raar om een Succubus te trainen, normaliter zag je dat ras niet in dit vak gebied. Maar Tanar’ri had het hard van een krijger. Caleb had het al heel snel herkent vanuit zijn tijd bij het leger. Hij hoopte alleen dat ze diezelfde inzet ook eens zou tonen bij het theoretische deel van zijn lessen. Ze was er slim genoeg voor om er haar voordeel mee te doen, alleen moest ze dat zelf gaan inzien. Gezien het feit dat ze dit boek lang had bestudeerd en zelfs nog had gehouden terwijl ze weer mee mocht doen met de praktijklessen, gaf hem het gevoel dat ze die hint nu zelf ook begrepen had. Dat ze niet kon lezen was geen probleem geweest en hij had haar nu een ander boek geleend die ze kon bestuderen.

De deur ging open en Caleb voelde een lichte irritatie opkomen. Sommige personen moesten echt een lesje beleefdheidsvormen krijgen. Hij wilde net zijn mond opentrekken om er iets van te zeggen toen hij Impasi Caine binnen zag komen. Oké misschien was het nu slimmer om zijn mond te houden. De blonde man zette twee kroezen op het bureau, het was duidelijk dat ze iets gingen drinken samen. In stilte volgde Caleb de man zijn bewegingen, Caine kennende zou hij zichzelf vanzelf verklaren. ‘Caleb.’ Ah daar was het. De weerwolf was ondertussen gaan zitten en Caleb knikte zijn hoofd als begroeting en pakte de kroes die de man voor hem had ingeschonken. ‘Hoe verloopt de samenwerking met mijn bresen?’ Caleb leunde achterover in zijn stoel en nam een slok drinken. Ja hij nam bewust zijn tijd, want hij had niet het idee dat Caine hier was voor iets dat haast had. Anders had hij toch geen drinken ingeschonken. ‘Ik ben er tot op heden vanuit gegaan dat je er geen problemen mee hebt om samen te werken met een vrouw, maar bedacht mij laatst dat ik het nooit gevraagd heb.’

‘Daar ben je dan ook correct vanuit gegaan.’ Het was een kort antwoord en Caleb zette zijn kroes terug op het bureau. Normaal zou Caleb het bij dat antwoord laten, maar deze keer zou hij er niet zo makkelijk vanaf komen. Caine was niet het type die “gezellig” een drankje kwam doen en het dan over zijn zus ging hebben. Het betekende dat Caleb meer moest vertellen dan dat hij normaal zou doen. Iets wat de heks niet gewoon was. De heks zuchtte zachtjes, wetende dat Caine dit kon horen. Niet dat het iets uitmaakte, het was gewoon iets dat Caleb zou moeten gaan leren. ‘De samenwerking met Kinda begon vrij stroef, maar gedurende tijd is dit verbeterd. En dat het stroef verliep kwam geheel vanuit mijn kant, daar ik niet de makkelijkste persoon ben om mee samen te werken. En ik al diverse jaren alle missies zelfstandig heb uitgevoerd. Ik heb moeten leren om weer samen te werken. Maar dat zal je waarschijnlijk niets verbazen.’ Hij grijnsde even en nam nog een slok drinken.

[Caine]

‘Ik heb ook veel alleen moeten werken tijdens missies, maar onderaan de streep blijft mijn soort een groepsdier. Het is mij inderdaad opgevallen dat Heksen gehecht zijn aan hun tijd alleen en ik zal waarschijnlijk nooit begrijpen waarom.’ Caine haalde losjes zijn schouders op en nam een slok brandewijn. ‘Gelukkig is Kinda één van de makkelijkste personen om tijd mee door te brengen. Hoe onbeleefd je ook bent, ze zal nooit de confrontatie met je zoeken. Was het makkelijk om aan haar aanwezigheid te wennen? Ze maakt het normaal gesproken makkelijk.’
Caine schudde licht zijn hoofd en overwoog hoe hij verder zou gaan. ‘Het is bijzonder dat ze ervoor gekozen heeft om naar Valena te gaan. Haar lip optrekken richting vader zonder het daadwerkelijk te doen. Niet veel Eranezen hebben het door, maar ik heb ook doorgeleerd. Mijn vader en broers zijn huurlingen. Ik, ondanks mijn leerlingschap tussen de soldaten in Kamero, behoor daar nog steeds toe. Blijkbaar stellen de officieren het niet op prijs wanneer bevelen niet zomaar opgevolgd worden. Het maakte mij ongeschikt om te promoveren tot een soldaat, maar ik heb een hoop geleerd gedurende mijn tijd daar. Kinda is zonder enig probleem geslaagd. Ze leerde, volgde de regels en behaalde haar doel. Haar meegaandheid maakt het makkelijk om haar intelligentie te onderschatten. Ik ben nog niemand tegen gekomen die haar vanuit instinct niet wil beschermen, wolven hebben dat nog sterker dan andere Eranezen. Omdat ze de Omega is, omdat ze...’
Zijn stem stierf weg en wederom schudde Caine zijn hoofd. Hij nam een grote slok brandewijn, niet van plan om zijn laatste gedachte uit te spreken. Dit was niet de tijd of de plaats om iets dergelijks te zeggen. Caine strekte zijn benen helemaal uit en rolde met zijn schouders voordat hij zijn beker leegdronk. Hij wachtte twee tellen voordat hij de beker op het bureau zette en deze weer volschonk. Het had er alle schijn van dat Caleb nog niet zover was, dus die kreeg geen tweede beker. Misschien later…
‘Ik verbaas mij wel over jouw onwil om bevelen op te volgen. Na ons laatste gesprek heb ik een oor te luisteren gelegd en een aantal dingen geleerd. Met de geschiedenis van jouw familie zou ik niet verwachten dat je om iets kleins als een baan een ander pad in zou slaan dan voorgesteld was. Ik had mij de vorige keer niet gerealiseerd dat jouw familie hun wortels zo diep in het koninkrijk lagen.’ Caine nam langzaam een slok uit zijn beker. ‘Tussen het niet volgen van bevelen uit dominantie en de intelligentie van doelgerichtheid kan ik niet helemaal ontdekken waar jij onder valt Caleb. De missies die jij uitgevoerd hebt laten nagenoeg geen sporen achter.’
En had hij gezocht. Hij zocht nog steeds want er waren teveel dingen die hij niet helder kon krijgen. Hij nam wederom een slok en nam de Heks in zich op. Het zou hem niets verbazen als de man geïrriteerd was over het feit dat Caine binnen was gekomen, maar hij geen kwade zin. Sterker nog, als de antwoorden afdoende waren zou hij wellicht overwegen om iets vriendelijker tegen de man te doen. Geen garanties natuurlijk, maar de mogelijkheid was er.

[Caleb]

Dat was ook een groot verschil tussen hun rassen. Heksen, waar Caleb toe behoorde, waren zelfstandig. Weerwolven daar in tegen waren groepsdieren. Maar Caleb was het met Caine eens dat Kinda makkelijk in omgang was. ‘Was het makkelijk om aan haar aanwezigheid te wennen? Ze maakt het normaal gesproken makkelijk.’ Caleb dacht kort na. ‘Ja dat was het, al ben ik bang dat zij meer moeite heeft gehad om aan mij te wennen.’ Meer zou hij daar niet over uitweiden. Caine wist heel goed hoe Caleb in omgang was, dus meer uitleg was ongetwijfeld ook niet nodig.
Caine vertelde waarom Kinda voor een opleiding aan Valena heeft gekozen en hoe bijzonder het was dat zij dat op die manier gedaan had. Wat Caleb echter niet wist was dat Caine ook had doorgeleerd. Tenminste heel zeker was hij niet dat hij dat wist. ‘Mijn vader en broers zijn huurlingen. Ik, ondanks mijn leerlingschap tussen de soldaten in Kamero, behoor daar nog steeds toe. Blijkbaar stellen de officieren het niet op prijs wanneer bevelen niet zomaar opgevolgd worden. Het maakte mij ongeschikt om te promoveren tot een soldaat, maar ik heb een hoop geleerd gedurende mijn tijd daar.’ Caleb nam nog een slok drinken, leunde een soort van ontspannen achterover en luisterde aandachtig. Het verklaarde waarom Caine zoveel wist betreft strategie en zo. Het verbaasde de heks echter niet dat Caine ongeschikt was om te promoveren naar soldaat. De man was geen volger. Een natuurlijkere Alfa had Caleb in zijn leven nog niet ontmoet.
Caine viel stil en schudde zijn hoofd. Duidelijk niet van plan om de zin af te maken. Dit trok wel Caleb zijn nieuwsgierigheid, maar dat was een eigenschap die de heks heel goed onder controle had. Wat Caine ook had willen zeggen, nu was niet het moment om verder naar te vragen.

‘Ik verbaas mij wel over jouw onwil om bevelen op te volgen. Na ons laatste gesprek heb ik een oor te luisteren gelegd en een aantal dingen geleerd. Met de geschiedenis van jouw familie zou ik niet verwachten dat je om iets kleins als een baan een ander pad in zou slaan dan voorgesteld was. Ik had mij de vorige keer niet gerealiseerd dat jouw familie hun wortels zo diep in het koninkrijk lagen.’ Ah daar was de werkelijke reden van de weerwolf zijn bezoek. Caleb had echter geen haast om te regeren op de gesproken woorden. Ja zijn familie was uiterst loyaal aan het koningshuis van Illarum. Ja hij had ervoor gekozen om alles op het spel te zetten voor een baan. De reden? Omdat hij nooit het leven van een soldaat had geambieerd. Het leven van een Impasi echter wel.
‘De missies die jij uitgevoerd hebt laten nagenoeg geen sporen achter.’ Nu ging Caleb overeind zitten. Caine zou ongetwijfeld merken dat Caleb op zijn hoede was. ‘Dominant is geen eigenschap die mij toebehoort. Niet in de vorm zoals deze terug te vinden is bij jou of bij Daitas Adrienne.’ Hij zette zijn lege beker op tafel, maar niet om deze bij te vullen. ‘Het feit dat jij nagenoeg geen sporen van mijn uitgevoerde missies hebt weten te vinden, vat ik dan echter weer op als een compliment. Ik heb gehoord dat jij een uitstekende spoorzoeker bent.’ Hij vulde toch zijn beker weer bij en ging weer achterover zitten. Hij moest zichzelf nu niet verdacht gaan gedragen, niet nu hij het vertrouwen langzaam aan het terug winnen was. Maar voor een kort moment was Caleb even bang geweest dat Caine achter die ene fout zou komen. Die fout die hem getekend had voor de rest van zijn leven.

De heks nam een slok drinken en wist heel goed dat de blonde man op een uitleg wachtte. ‘Het is waar dat mijn familie enorm loyaal is aan het koningshuis, een eigenschap die ik tot recent ook altijd heb gehad. Het koningshuis is ons altijd goed gezind geweest. Ik ben opgeleid om mijn oom zijn functie als Generaal-Majoor over te kunnen nemen als die tijd aanbreekt.’ Hij zweeg even en dacht aan Thalius. Thalius was zijn grote voorbeeld tot op de dag van vandaag. De enige persoon die afwist van zijn fout en die hem geholpen had. ‘Waarom ik ervoor kies om mijn loyaliteit los te laten? Omdat het leven van een soldaat nooit mijn eigen keuze is geweest. Dat is mij opgelegd door mijn eigen vader. Ben ik goed in wat ik doe? Jazeker, maar met de nodige risico’s. Risico’s waartoe ik bereid ben geweest en zo begon ik ook aan deze missie. Echter heb ik nooit eerder een reden of aanleiding gehad om een missie niet uit te voeren. Tot nu. Ik was vergeten wat ik wel wilde voor ik gedwongen werd om de militairen gilde te versterken. En die kans is mij nu alsnog gegeven. Een kans waarvan ik besloten heb om die niet voorbij te laten gaan. Ik heb het koningshuis van Illarum jaren met dezelfde loyaliteit gediend, maar het feit dat ik bereid ben om mijn eigen leven op het spel te zetten voor iets wat ik persoonlijk wil moet genoeg zeggen.’
Heel veel meer wilde hij er niet over zeggen en nam een slok drinken. Het was niets voor hem om tegen orders in te gaan. Om niet te doen wat er van hem verwacht werd. Maar hij had het gedaan en een hele duidelijke reden kon hij er zelf ook niet voor geven. Hij had een keuze gemaakt, een glimp opgevangen van iets wat hij als tweede kans bestempelde. Een kans om opnieuw te beginnen. Hoe hij dat kon uitleggen zonder zijn geheim prijs te geven wist hij niet en daarom kon hij niet meer zeggen dan hij nu gedaan had.

[Caine]

Caine leunde voorover en vulde Caleb’s beker bij terwijl hij diens woorden verwerkte. ‘Voor mij is dat een beetje het punt. Het is absoluut geen compliment dat ik nagenoeg niets heb weten te ontdekken over het soort missies dat je uitvoerde in de naam van de kroon, want ik weet heel goed wat missies die ongesproken zijn inhouden Caleb. Ik zal niet beweren dat het idee dat je bloed ana je handen hebt mij dwarszit, want dat is het niet. In mijn positie zou dat hypocriet zijn. Op hetzelfde moment ben ik ook niet dom genoeg om je te vragen naar de missies, want ik weet dat er g ene antwoord zal komen. De rang van jouw familie en de positie van jouw navendah zegt mij genoeg en ik kan op basis daarvan conclusies trekken. De enige vraag die er voor mij dan over blijft is; als espionage eerder jouw vak was, wat maakt dit dan een waarheid?’
Het feit dat Heksen er zeker niet om bekend stonden dat ze hun hart op hun mouw droegen hielp daar zeker aan mee. Natuurlijk was het een koud kunstje om Caleb zijn hart wel op zijn mouw te spelden wanneer hij Adrienne bedroog, maar dat hoefde niet hardop gezegd te worden. Het concept dat Caleb altijd Impasi had willen worden was een vreemde en misschien wel vreemd genoeg dat Caine geneigd was om het te geloven. In de hogere rangen had ene vader al snel de neiging om zijn wil op te willen dringen aan de zoon, zeker wanneer hij er maar één gekregen had van de goden. En dat was in Caleb zijn geval de bittere waarheid.
‘Met een rang als die van jouw familie zullen er zeker consequenties zijn voor hen wanneer de koning ontdekt dat jouw loyaliteit verschoven is. Heb je hierbij stil gestaan?’ Caine dempte zijn stem iets. ‘Voor jou waren er altijd al risicos en dat is iets waar je willens en wetens in bent gestapt. Voor de koning had het geen verschil gemaakt als je hier ontmaskerd was als een verrader, maar delon of niet; als het uitkomt dat je hem verraad raakt het iedereen in jouw familie. Je bresen en navendah. Hij staat er niet om bekend vergevingsgezind te zijn.’
Het was ook niet zo dat Caine niet had gehoord dat Caleb zijn loyaliteit niet zozeer verschoven was van de Illarumse kroon naar Semering, maar meer dat hij voor zichzelf had gekozen. Dat had hij zeker wel. Er was ook geen enkele manier waarop Caine die fout zou maken, maar het betekende wel dat zolang Caleb trouw aan zichzelf en zijn keuze zou blijven dat Adrienne geen mes in haar rug zou krijgen. En dat bracht hem op het volgende punt.
‘Kinda vertelde mij dat ze onlangs het plezier heeft gehad om de generaal-majoor te ontmoeten. Ik hoop dat hij er dezelfde gedachtengang op nahoud als dat ik doe en dat is dat mannen en vrouwen geen vrienden kunnen zijn. Als dat het geval is zal hij uit interacites tussen jou en mijn zus wellicht de conclusie trekken dat de missie vertraagd is omdat jij een man bent en door een lid van het andere geslacht afgeleid bent geraakt. Het zou helemaal perfect zijn als Kinda het wat onderstreept had door licht te flirten, maar haar kennende is dat niet gebeurd. Ík heb Kinda nog nooit zien flirten. Voor het gemak ga ik er ook even vanuit dat jij die moeite niet genomen hebt om jezelf in te dekken, dus misschien dat je haar naam kunt laten vallen in een schrijven aan jouw navendah, zodat hij alsnog de conclusie kan trekken en wellicht een uitleg ken geven aan zijn werkgever.’

[Caleb]

‘Voor mij is dat een beetje het punt. Het is absoluut geen compliment dat ik nagenoeg niets heb weten te ontdekken over het soort missies dat je uitvoerde in de naam van de kroon, want ik weet heel goed wat missies die ongesproken zijn inhouden Caleb.’ Caleb was absoluut niet verbaasd om dit te horen van Caine. Hij had die missies altijd met uiterste zorg uitgevoerd en nooit was hij ontdekt. Geen missie was gevaarlijk genoeg geweest, want waarom zou het gevaarlijk zijn als het resultaat precies hetgeen was waar hij op dat moment op uit was geweest? ‘De enige vraag die er voor mij dan over blijft is; als espionage eerder jouw vak was, wat maakt dit dan een waarheid?’ Caleb haalde een schouder op en nam met een kleine grijns een slok drinken. Hij leunde achterover en keek nog altijd vermaakt naar Caine. ‘Maakt het uit wat ik daarop antwoord? Het wantrouwen is er al, dus wat ik ook zeg zal in twijfel worden getrokken. Ik ben mij heel goed van bewust dat dat na dit gesprek niet zal veranderen. Ik weet wat de waarheid is en welke intenties ik heb. Ik hoef me daarvoor nu niet in alle bochten te wringen om jou daarvan te overtuigen middels een gesprek. Mijn acties in de toekomst zullen die vraag vanzelf wel beantwoorden.’ Hij wist heel goed dat hij met dit antwoord nog meer wantrouwen zou kweken. Echter was hij niet het type om zichzelf constant te moeten verdedigen, zijn acties uit moet leggen. Daarvoor was zijn ego te groot. Caine zou in de loop der tijd het antwoord wel krijgen, maar niet nu.

‘Met een rang als die van jouw familie zullen er zeker consequenties zijn voor hen wanneer de koning ontdekt dat jouw loyaliteit verschoven is. Heb je hierbij stil gestaan?’ dit was zeker iets waar Caleb bij stil had gestaan en dat was het enige puntje waar hij zichzelf nog niet volledig overheen had gezet. Zijn moeder verdiende dit niet, zijn vader boeide hem niet. En Thalius zou zichzelf wel redden. ‘Daar wordt aan gewerkt.’ Meer wilde Caleb niet over dit onderwerp uitwijken. Hij zou minstens nog één keer naar Illarum moeten reizen, met alle gevaren van dien. Hij was dan ook blij dat Caine alweer van onderwerp veranderde. ‘Kinda vertelde mij dat ze onlangs het plezier heeft gehad om de generaal-majoor te ontmoeten.’ Caleb knikte, want het was geen geheim dat Thalius en hij elkaar gezien hadden in de kroeg. Zover Caleb wist was hij nog altijd vrij om met zijn eigen familie een drankje te doen. De woorden die Caine echter daarna toevoegde raakten een gevoelige snaar bij de heks. ‘Je wilt dat ik Kinda gebruik als dekmantel?’ Het was zeker de perfecte dekmantel, maar hij had zichzelf voorgenomen om Kinda nooit te gebruiken voor iets. Dat was iets wat zij niet verdiende. Dat dit nu van haar eigen tweelingbroer kwam viel dan ook verkeerd. Daarbij wist Caleb heel goed dat Thalius daar niet in zou geloven. Niet met de kennis die enkel zij twee hadden.

Caleb wreef met een hand over zijn gezicht. Dit idee zou nooit werken. Thalius zou gelijk weten dat het een leugen was. Maar er was geen enkele manier waarop hij dat aan Caine kon vertellen zonder dat deze net zo lang zou graven waarom dat zo was. Een risico die Caleb zich niet kon veroorloven. Dat hij het incident hem nog altijd in zijn slaap achtervolgde was meer dan genoeg. Niemand mocht er ooit verder achter komen. Dus voor nu besloot hij mee te gaan in Caine zijn voorstel. ‘Ik zal die brief schrijven. Is er verder nog niets wat je met mij wilde bespreken Impasi Caine?’

[Caine]

`‘Maakt het uit wat ik daarop antwoord? Het wantrouwen is er al, dus wat ik ook zeg zal in twijfel worden getrokken. Ik ben mij heel goed van bewust dat dat na dit gesprek niet zal veranderen. Ik weet wat de waarheid is en welke intenties ik heb. Ik hoef me daarvoor nu niet in alle bochten te wringen om jou daarvan te overtuigen middels een gesprek. Mijn acties in de toekomst zullen die vraag vanzelf wel beantwoorden.’
Zou Adrienne erg pissig worden als hij Caleb een tik zou geven? Niet met een vuist, maar gewoon met vlakke hand. Alleen maar om te kijken of er ergens een lampje aan zou gaan dat zijn huidige gedrag niet alleen irritant was, maar hem ook niet zou helpen. Hij probeerde niet te insinueren dat Caleb hem nu moest overtuigen, maar aangezien Caine zelf de moeite nam om hem de hand te reiken zou hij in ieder geval de moeite kunnen nemen om hem iets te geven. Tot op heden had hij steeds geprobeert om Caleb ook te beschermen in zijn plannen, maar er was een punt dat hij zich af was beginnen te vragen waarom hij dat eigenlijk probeerde te doen.
Vanwege zijn “vriendschap” met Kinda? Ha! Caine geloofde niet in vriendschappen tussen mannen en vrouwen. Ze waren in staat om samen te werken in een professionele setting, maar als een man daarbuiten contact zocht met een vrouw? Dan wilde hij iets van haar. Nu was Kinda gelukkig heel goed in staat om zichzelf te beschermen. In dat opzicht maakte hij zich niet druk dat Caleb iets aan zou kunnen richten. Op hetzelfde moment betekende het ook dat hij niet zoveel waarde hechtte aan de verklaring dat ze “vrienden” waren. Op een bepaald punt zou de man iets doen en zou Kinda hem aan de kant zetten, vergeten zoals ze dat met anderen ook gedaan had.
‘Je wilt dat ik Kinda gebruik als dekmantel?’
Dat had hij op geen enkel punt gezegd, maar onderstreepte wel wat hij net dacht. Het was ook een onwelkom beeld dat het opriep en voordat Caine zichzelf tegen had kunnen houden maakte hij een geïrriteerd geluid. ‘Nee, ik stelde voor dat je gebruik maakt van aannames die anderen zullen maken. Een vogeltje heeft mij namelijk verteld dat je, zeker toen je net het leger in gerold was, nogal een voorliefde voor blondjes hebt. Met de ervaring die je hebt zou het geen grote uitdaging moeten zijn om her en der iets te laten vallen, zonder het letterlijk te zeggen, waardoor er aannames gemaakt worden. Dat deze niet hard gemaakt kunnen worden doen er niet toe en zowel Kinda, als haar reputatie zijn zeker genoeg dat dergelijke geruchten haar niet zullen schaden. Een schild bieden om Semering te beschermen valt onder waar zij zich voor inzet. Maar als jij het liever waarheid maakt moet je dat vooral proberen. Het is niet mijn schuld als ze je bijt.’
Sterker nog, misschien zou het wel helpen. Als Caleb niet langer toegang zou hebben tot zijn magie zou hij geen meerwaarde hebben voor Kredic van Illarum en zou de man een andere opening moeten zoeken. Adrienne en Tom zouden aanzienlijk kritischer zijn over wie ze aannamen voor bepaalde functies op zowel Cameno als Valena. De deur stond niet langer open.
‘Ik zal die brief schrijven. Is er verder nog niets wat je met mij wilde bespreken Impasi Caine?’ Caleb wreef met een hand over zijn gezicht en zuchtte. Caine gromde weer en kamde met een hand door zijn haren. Het was niet zo dat hij graag tegen gesproken werd of iets dergelijks, maar een plan maken hield negen van de tien keer toch meer in dan dat nu het geval was. Dit was de tweede of derde poging die hij waagde om de andere man een beetje te leren kennen, maar de ander wilde gewoon niet. Waarom zou hij er dan wel de tijd en moeite in willen steken? Ja, hier had hij eigenlijk gewoon geen zin in.
Caine zuchtte en pakte de buikkruik op voordat hij overeind kwam. Hij leegde zijn beker en haalde zijn schouders op. ‘Nee, niet echt. Succes, Impasi Caleb.’