Nakomen van afspraken

[Tanar'ri]

Met een subtiele landing kwamen Tanar’ri haar voeten weer op de grond. Ze had getraind en was met een omweg terug gevlogen naar de school. Ze kon merken dat haar energie uitgeput begon te raken, maar in tegenstelling tot de vorige keer had ze er nu aanzienlijk minder moeite mee. Hetgeen wat haar had herinnerd aan het feit dat Impasi Caine haar nog niet had verzocht om haar strafwerk weer op te pakken. Niet eerder was het in haar opgekomen dat de termijn van een week al enkele dagen was verstreken en normaal gesproken zou ze er ook nooit meer aan gedacht hebben, maar nu was het anders. De man had haar verzekerd dat er niets tussen zou komen en aangezien ze zijn energie op de school kon voelen was het haar onduidelijk waarom hij haar nog niet verzocht had om zich te melden.

Ze liep het gebouw binnen, niet helemaal wetend wat ze nou ging doen. Zou de Impasi wachten tot zij het initiatief nam? Of was er iets tussen gekomen? Of had het te maken met het feit dat Kathelynn de zorg voor haar op zich had genomen? Het was Tanar’ri over duidelijk dat de oudere Succubus iets tegen weerwolven had en ze was er ook niet gelukkig mee geweest toen ze hoorde dat Tanar’ri begeleid werd door Caine of dat ze contact had met Garion. Ergens zou het haar niets verbazen als de vrouw Caine had verzocht om het strafwerk te laten voor wat het was en haar de volledige verantwoordelijkheid te geven over de jonge Succubus. Niet dat Tanar’ri het idee had dat Caine zich liet vertellen wat hij wel of niet mocht, maar Kathe was ook niet het type vrouw dat met een nee genoegen zou nemen. Ze was in dat opzicht heel anders dan de vrouw die Tanar’ri had opgevoed. Het verwarde de jongeling regelmatig. Misschien was dat ook de reden dat ze nu toch voor de deur van Caine zijn kantoor stond.

Ondanks de lessen was ze hem gaan respecteren. Het was een soort vastigheid waar ze nu behoefte aan had. Er waren veel gevoelens vrij gekomen de laatste periode, ja Garion had veel van die gevoelens weggenomen. Maar de herinneringen waren er nog altijd. Ooit zou ze iemand in vertrouwen moeten nemen, iemand die er geen misbruik van zou maken. Ergens hoopte Tanar’ri dat Kathelynn die persoon kon zijn, maar ze was nog niet zover dat ze de vrouw volledig kon vertrouwen. Lorycia was een goede toneelspeelster geweest en Tanar’ri was er nog niet over uit of Kathelynn toneel speelde in de manier waarop ze de jongeling behandelde. Ze wenste van niet, want ze hoopt de vrouw ooit te kunnen vertrouwen. Maar voor nu had ze gekozen voor de enige andere persoon waar ze zich veilig bij voelde…Impasi Caine.

Ze klopte wat aarzelend op de deur en wachtte tot ze toestemming kreeg om binnen te komen. Dit duurde niet lang. Haar blik keek langs Caine heen toen ze de deur had gesloten. ‘Het spijt me dat ik ongevraagd uw kantoor binnen stap, maar ik vroeg mij af of er een reden is dat u onze afspraak niet na bent gekomen?’ haar stem was niet heel zeker geweest, want ze was ook nog niet geheel zeker van haar zaak. Waarom was ze hier ook als weer gekomen?

[Caine]

‘Het spijt me dat ik ongevraagd uw kantoor binnen stap, maar ik vroeg mij af of er een reden is dat u onze afspraak niet na bent gekomen?’
Met ongehaaste bewegingen schoof de man een kamerscherm voor het bed, dat sinds kort in zijn kantoor stond. Caine kon horen dat Tanar’ri de deur sloot en verborg een glimlach voordat hij zich omdraaide naar de tiener. Als hij eerlijk was zou hij toegeven dat hij niet verwacht had om haar in zijn kantoor te zien. Het feit dat ze wel op was komen dagen en vroeg naar de afspraak betekende dat de andere Succubus haar nog niet in had gelicht over haar plannen, of dat de tiener zelf had besloten dat de vrouw haar woorden geen waarde hadden. Egoïstisch genoeg hoopte hij op het laatste, maar als hij realistisch was zou hij erkennen dat het eerste waarschijnlijker was. Hij gebaarde naar een stoel en zei: ‘Ga zitten Tanar’ri.’

Hij wachtte tot ze was gaan zitten en ging vervolgens zelf aan de andere kant van het bureau zitten. Dat was in ieder geval een bekend scenario. Hij aan de ene kant van het bureau en zij aan de andere. Haar houding was iets dat blijkbaar wel open stond voor verandering, want ze liet steeds meer zien van het onzekere meisje dat verborgen ging onder het harnas. Dat ze tussen de regels door kwam informeren of hij haar toevallig vergeten was betekende dat ze in ieder geval stapjes aan het ondernemen was om hem te vertrouwen. Niet dat Caine ervan overtuigd was dat het één van haar slimmere beslissingen was, maar als haar Impasi had hij zich in ieder geval aan bepaalde gedragsregels te houden en dat kon alleen in haar voordeel werken.

‘Ik ben onze afspraak niet vergeten, maar de komst van Impasi Kathelynn veranderd de zaken wel iets. Blijkbaar verkeerd zij in de veronderstelling dat haar komst betekend dat ik mij verplicht dien te voelen om met haar te overleggen omtrent de lopende strafwerktaken die ik reeds met jou uitvoer.’ Caine vouwde vingers in elkaar en leunde op zijn bureau terwijl hij overwoog hoe verder te gaan. Adrienne had hem op het hart gedrukt dat hij zich diende te gedragen wanneer hij het over het wezen had dat zij aangenomen had om geschiedenis te geven. Hij wilde het wel proberen, maar ergens had hij het gevoel dat Adrienne hoe dan ook niet erg gelukkig zou zijn met zijn woordkeuze. Zelfs als hij probeerde tactisch te zijn. ‘Op dit punt heb niet de wens, noch de interesse om mij in haar aanwezigheid te bevinden en dat maakt het moeilijk om onze lessen voort te zetten. Wanneer ik jou had verzocht om je te melden in mijn kantoor zou deze informatie gegarandeerd bij jouw nieuwe voogd terecht zijn gekomen. Het was een situatie waar ik nog geen oplossing voor had kunnen vinden, maar het heeft er alle schijn van dat je mij dit probleem zojuist uit handen heb genomen.’

Hij leunde achterover in zijn stoel en nam de tiener in zich op. Ze had zich tijdens de lessen relatief goed gehouden en deze keer zag ze er in ieder geval minder vermoeid uit dan de keer ervoor. Natuurlijk was de termijn de vorige keer aanzienlijk verder opgeschoven in vergelijking met deze keer. Dat niet alleen, de tiener had geweten wat ze kon verwachten en dat was tenslotte ook het doel geweest van de oefeningen. De vraag was op dit punt meer hoe verder te gaan. Als de volwassen Succubus inderdaad ervoor gekozen had om Tanar’ri als één van haar eigen op te nemen zou het voor hem veiliger zijn om de lessen af te breken. Niet dat hij zijn eigen veiligheid altijd voorop zette, maar een Succubus was altijd beschermend over haar jongen en Caine had Adrienne beloofd om geen problemen te veroorzaken. Hoe verleidelijk het ook mocht zijn.

‘Dus, nu je besloten hebt om jezelf te melden voor een strafles kunnen we net zo goed evalueren hoe de afgelopen periode is gegaan. De afgesproken tijd en de dagen die er extra overheen zijn gekomen. Hoe is het gegaan? Waar ben je tegenaan gelopen? Heb je jezelf nog gevoed met energie sinds de laatste keer dat je in mijn kantoor bent geweest?’ Hij keek nog steeds naar de donkerharige tiener. Als Garion wel weer zo dom was geweest om haar te voeden zou dat meteen een goed excuus zijn om die ook een keer goed onder handen te nemen. De jongeman leek overal een poot in te hebben op dit moment en wat zijn agenda ook mocht zijn, Caine was er zo al van overtuigd dat het hem niet aan zou staan. Op hetzelfde moment was hij er ook niet geheel van overtuigd dat hij een overtreding van Tanar’ri haar kant een tweede keer terzijde zou kunnen schuiven. De eerste keer had ze weinig keuze gehad, de termijn was aanzienlijk langer geworden en ze had haar eigen energieverbruik verkeerd ingeschat. Van die keer zou ze geleerd moeten hebben en een uitloop van een paar dagen zou niet tot problemen geleid moeten hebben. Steker nog, als ze slim was geweest had ze die mogelijkheid meegenomen in de energie die ze van hem genomen had. Maar speculeren had geen enkele waarde, hij zou haar antwoorden beter kunnen afwachten.

[Tanar'ri]

‘Ga zitten Tanar’ri.’ De jonge Succubus deed wat haar gezegd werd en keek toe hoe Caine plaats nam achter het bureau. ‘Ik ben onze afspraak niet vergeten, maar de komst van Impasi Kathelynn veranderd de zaken wel iets. Blijkbaar verkeerd zij in de veronderstelling dat haar komst betekend dat ik mij verplicht dien te voelen om met haar te overleggen omtrent de lopende strafwerktaken die ik reeds met jou uitvoer.’ Herkenbaar. Kathe had Tanar’ri ook gewaarschuwd dat ze uit de buurt moest blijven van weerwolven. Niet dat de tiener daarnaar luisterde, want ze zat nu toch in het kantoor van een weerwolf. De vrouw zou het ongetwijfeld afkeuren, zeker nu ze hoorde dat de man niet van plan was om met de volwassen Succubus te overleggen. ‘Wanneer ik jou had verzocht om je te melden in mijn kantoor zou deze informatie gegarandeerd bij jouw nieuwe voogd terecht zijn gekomen. Het was een situatie waar ik nog geen oplossing voor had kunnen vinden, maar het heeft er alle schijn van dat je mij dit probleem zojuist uit handen heb genomen.’ Haar gevoel werd nog een keer bevestigd, Kathelynn zou deze actie van Tanar’ri niet goedkeuren.

Heel kort overwoog de tiener of het toch niet verstandiger was om de ruimte te verlaten, maar ze bleef zitten. De vrouw mocht haar dan onder haar hoede hebben genomen, op dit moment had Tanar’ri meer vertrouwen in de weerwolf tegenover haar. Kathe had nog niet veel gedaan wat haar had overtuigd dat ze niet hetzelfde was als Lorycia. Misschien had Tanar’ri haar de kans ook nog niet gegeven? De donkerharige kon een zucht voorkomen en negeerde die gedachte. Daar zou ze later wel over nadenken, nu zat ze bij Caine in zijn kantoor en de man koos ervoor om het oorspronkelijke onderwerp weer op te pakken.

‘Dus, nu je besloten hebt om jezelf te melden voor een strafles kunnen we net zo goed evalueren hoe de afgelopen periode is gegaan. De afgesproken tijd en de dagen die er extra overheen zijn gekomen. Hoe is het gegaan? Waar ben je tegenaan gelopen? Heb je jezelf nog gevoed met energie sinds de laatste keer dat je in mijn kantoor bent geweest?’ Tanar’ri keek naar de blonde man tegenover haar en voelde de twijfels van eerder wegzakken. Sterker nog er verscheen een grijns op haar gezicht. ‘Ik heb me niet bij hoeven voeden sinds de laatste keer. En mijn energieverbruik was ook lager, ik had zelf nog over.’ Ze had de vorige keer meer energie genomen en dit was een stuk beter gegaan dan de eerste keer. Zelfs haar trainingen had ze kunnen uitvoeren, terwijl dit de vorige keer echt niet lukte. Ja ze was vermoeid, maar niet zo erg als de vorige keer. ‘Als ik al energie te kort kwam heb ik dat zoveel mogelijk op proberen te vangen met voeding of rust. Niet dat rust mijn ding is, maar ik ben er wel achter gekomen dat het effectief is.’ ze twijfelde kort. ‘Mag ik vragen waarom u niet samen wilt werken met Impasi Kathelynn?’ het zou haar situatie zoveel makkelijker maken als de twee personen die haar wilden helpen samen zouden werken.

[Caine]

Caine keek naar Tanar’r en kon zien dat ze trots was op het feit dat het haar gelukt was om de opdracht te volbrengen zonder te gaan spelen met de regels. Hij realiseerde zich heel goed dat het iets was dat haar ras eigen was. Een manier om om te kunnen gaan met de regels die op haar soortgenoten over zichzelf af hadden geroepen, maar het feit dat ze trots was betekende misschien ook wel dat er meer achter kon zitten. Zouden ze soms het idee hebben dat hun gedrag normaal was en dat een andere wijze van handelen een uitdaging was die moeilijk te behalen was?

‘Mag ik vragen waarom u niet samen wilt werken met Impasi Kathelynn?’
De lange man kantelde zijn hoofd iets en leunde achterover in zijn stoel. Dat was iets dat hem de afgelopen tijd vaker gevraagd werd. Helaas door iemand die haarfijn behoorde te begrijpen waarom hij niet met het verachtelijke wezen samen wilde werken. Een kleine versie zou hij kunnen hanteren, een volwassen Succubus was een uitdaging waar hij zich hedendaags nog niet aan wenste bloot te stellen. Alsnog was het makkelijker om Adrienne haar vraag te beantwoorden, zelfs al kon zij het niet vinden in de antwoorden waarvan hij haar voorzag. Het was iets dat ze op lange termijn zou moeten accepteren, want het was één van de weinige dingen waarvan hij met enige vorm van zekerheid kon zeggen dat hij niet van mening zou veranderen.

‘Ik ben niet iemand die goed samenwerkt met aanwezige persoonlijkheden en mijn aard staat het mij niet toe om een gemaakte uitdaging uit de weg te gaan,’ zei hij uiteindelijk en leunde naar voren op zijn bureau voordat hij verder ging. ‘Het is iets waar je zelf al kennis mee hebt kunnen maken Tanar’ri, zij het op kleinere schaal. Er zijn bepaalde grenzen die ik als Impasi niet kan overstappen en hoewel jouw nieuwe voogd wellicht één van mijn collega’s mag zijn, is zij slechts een vrouw. Ze heeft mij reeds laten zien dat ze er niet voor schuwt om haar mening meer dan duidelijk te maken en om te voorkomen dat ik contractueel opgenomen veiligheidsclausules verbreek is het op dit punt verstandiger dat zij en ik ons niet in elkanders gezelschap bevinden. Ik vind mijn positie als Impasi een prettige en voor zolang dat nog mogelijk is zou ik in staat willen zijn deze te behouden.’

Zo, dat klonk als een goede uitleg. En het was waar. Adrienne zou geen andere keuze hebben dan hem weg te sturen wanneer hij wel een flashback zou ervaren en uit zou halen naar de gevleugelde verleidster. Want dat was precies wat ze was. Eén blik op haar en het kreukvrije imago waarvan ze zich bediende en Caine had kunnen zien wat er schuil ging achter het front van de strenge gouvernante. De donkerharige vrouw was gevaarlijker voor hem dan dat anderen zou kunnen herkennen en om zowel zichzelf als haar te beschermen had hij binnen drie tellen het besluit genomen dat hij niets met haar te doen wilde hebben. Een beslissing die hij waarschijnlijk makkelijker kon maken door zijn eerdere ervaringen met het ras, maar de vrouw had haast bekend gevoeld. Iets dat hij absoluut niet op prijs kon stellen.

Caine zuchtte en wreef met een hand over zijn nek. Hij keek voor een moment naar Tanar’ri en stukjes van wat zijn Perinda hem had verteld over het kleine wezen voor hem kwam omhoog drijven. Ja, hij zou haar gerust moeten stellen. Inschatten op welke wijze hij dat moest doen was echter iets ingewikkelder, want ze was natuurlijk geen jonge Weerwolf. Zo had hij haar tot op heden wel behandeld, maar de afgelopen weken werd hem steeds weer onder de neus gewreven dat hij er niet vanuit mocht gaan dat iedereen net zo functioneerde als iemand van zijn eigen ras.

‘Nu is het niet zo dat ik je wil ontmoedigen om mij op te zoeken wanneer je dit wilt. Je zult altijd welkom zijn. Het is wel zo dat ik niet samen zal werken met de vrouw die jou nu begeleid om jouw raseigen inclinaties onder controle te krijgen. Natuurlijk ben je altijd welkom om met mij te delen hoe zij dit oppakt en hoe je dit ervaart. -hij trok een mondhoek op in een schuine grijns- Wellicht heb ik onverwacht ergens nog iets toe te voegen waar de vrouw niet aan gedacht heeft. Contact tussen haar en mijzelf gaat echter louter met Daitas Adrienne als tussenpersoon.’ Hij zweeg even en keek weer naar Tanar’ri. Er was nog iets dat hij moest bespreken, maar heel even kon hij zich niet herinneren was. De blonde man kantelde zijn hoofd iets, in een poging het weer naar boven te laten komen en zag ineens de trotse uitdrukking op de tiener haar gezicht weer voor zich. Hij moest haar daar zeker in bevestigen.

Met die gedachte in zijn achterhoofd reikte Caine over het bureau heen en pakte één van Tanar’ri haar handen. Voorzichtig plaatste hij zijn handpalm tegen die van haar en gaf lichte druk terwijl hij zei: ‘Ik ben wel trots op je dat je in staat bent om een weg te vinden met de regels die ik je gegeven heb. Het is belangrijk dat je zelf ontdekt wat de grenzen zijn en hoe je hiermee kun werken, in plaats van erdoor te gaan. Ik denk dat de meeste Eranezen hadden verwacht dat je er, zeker gezien de rebelse reputatie waarmee je door het leven wenste te gaan, veel langer over gedaan zou hebben. Goed gedaan Tanar’ri.’
Hij wachtte twee tellen en trok vervolgens zijn hand weer terug voordat hij vroeg: ‘Is er iets dat je verder nog zou willen weten, maar dat je bij voorkeur niet via jouw voogd zou willen laten verlopen?’

[Tanar'ri]

Er viel een stilte en Tanar’ri kreeg het gevoel dat ze de vraag beter niet had kunnen stellen. Ze wilde net haar mond openen om te zeggen dat de man de vraag kon negeren, toen zijn stemgeluid de ruimte vulde. ‘Ik ben niet iemand die goed samenwerkt met aanwezige persoonlijkheden en mijn aard staat het mij niet toe om een gemaakte uitdaging uit de weg te gaan,’ daar was de jonge tiener al heel snel achter gekomen. Het was zelfs een onderdeel van de reden dat ze nu strafwerk had. Niet haar slimste opmerking ooit, maar het resultaat was verassend geweest. Ze had er meer van geleerd dan ze op voorhand had willen leren. Nu was ze er dankbaar voor. Ergens begon de tiener zich te realiseren dat de weg die ze had bewandeld niet de juiste was voor het doel dat zij voor ogen had. Ja haar ego had een enorme deuk opgelopen, maar Caine was wel de persoon die haar uit werkelijke problemen heeft gehouden.

‘Ik vind mijn positie als Impasi een prettige en voor zolang dat nog mogelijk is zou ik in staat willen zijn deze te behouden.’ De donkerharige knikte. Het was een uitleg waar zij echter niets aan had. Maar de man was eerlijk in zijn antwoord en dat kon ze waarderen. Hij had de vraag niet hoeven beantwoorden. ‘Dank u Impasi.’ Ze bedankte hem voor zijn eerlijkheid. Het bleef voor alsnog raar om eerlijke antwoorden te krijgen, maar ze waardeerde het enorm. ‘Ik denk alleen niet dat Impasi Kathelynn het op prijs zal stellen als ik haar lessen met u zal delen, net als ik het idee heb dat u dat andersom ook niet erg prettig zal vinden. Ik heb u de eerste les beloofd geen woord te zeggen over de lessen, tot op heden ben ik ook niet van plan dat te doen.’ Waarom ze die afspraak naar boven haalde wist ze zelf ook niet echt.

Caine had ondertussen één van haar handen vastgepakt en zijn hand tegen de hare gedrukt. De handeling verbaasde de jongeling en haar blik bleef hangen op hun handen. De hand van Caine was groter dan de hare, niet geheel onlogisch. Zij was nog niet volledig uitgegroeid, maar zo groot als dat Caine was zou zij nooit worden. Net als de kracht die de man bezat, hij had haar al duidelijk gemaakt dat een weerwolf veel sterker was dan een Succubus. Het was iets waar ze voorheen nooit over nagedacht had. Nu wel en om die reden had ze haar trainingen aangepast. Echter was dit niet het doel van de handeling om haar nog een keer duidelijk te maken wie er sterker was. De woorden van de man verrasten haar.
‘Ik ben wel trots op je dat je in staat bent om een weg te vinden met de regels die ik je gegeven heb. Het is belangrijk dat je zelf ontdekt wat de grenzen zijn en hoe je hiermee kun werken, in plaats van erdoor te gaan. Ik denk dat de meeste Eranezen hadden verwacht dat je er, zeker gezien de rebelse reputatie waarmee je door het leven wenste te gaan, veel langer over gedaan zou hebben. Goed gedaan Tanar’ri.’ Verbaast keek ze van hun handen naar de man. Een oprecht compliment en de tiener was volledig uit het veld geslagen. Het duurde ook even voor ze zich realiseerde dat hij het werkelijk meende. ‘Dank u…denk ik?’ de woorden waren zacht en ietwat onzeker uitgesproken, terwijl Caine het contact weer verbrak. Ze staarde even naar haar hand, nadat ze deze had teruggetrokken. De laatste keer dat ze echt zo’n oprecht compliment had gehad kon ze zich niet herinneren, ze deed haar best maar vond niets in haar geheugen. Het was ook iets wat ze vroeger nooit kreeg. Lorycia was niet van de complimenten. Nee die kon alleen maar vertellen wat ze niet goed deed.

‘Is er iets dat je verder nog zou willen weten, maar dat je bij voorkeur niet via jouw voogd zou willen laten verlopen?’ traag gleed haar blik van haar hand naar de blonde man. Het duurde even voor zijn woorden tot haar doordrongen en langzaam schudde ze haar hoofd. ‘Nee,’ ze schraapte haar keel. ‘Ik geloof niet dat ik nog vragen heb.’ Als ze al vragen had gehad, was ze die nu vergeten. Misschien kwamen die vanzelf wel weer terug, maar op dit moment was ze te druk om het compliment te verwerken.

[Caine]

‘Dank u…denk ik?’
het was niet de eerste keer dat hij een leerling een compliment gaf. Dat was iets waar Caine over overtuigd was. Het was relatief om jongen te prijzen wanneer ze iets deden waar ze zelf trots op mochten zijn. Hij probeerde op die manier gedrag te stimuleren waar hij meer van wilde zien, maar nog niet eerder had iemand zo met zijn mond vol tanden gestaan als dat Tanar’ri dat deed. En dat terwijl ze normaal gesproken schuil leek te gaan achter een grote mond en een uitdagende houding. Zelf had Caine echt niet het idee dat hij iets nieuws had gedaan. Sterker nog, hij durfde te beweren dat hij Tanar’ri al een keer eerder een compliment had gegeven. Er was helemaal niets geks aan.

‘Nee,’ ze schraapte haar keel. ‘Ik geloof niet dat ik nog vragen heb.’
Caine knikte langzaam en wreef met een hand over zijn haren. Dat hij niet voorbereid was op de impromptu strafles was nog zacht uitgedrukt. Hij had in het geheel niet verwacht dat de tiener haar weg naar zijn kantoor zou vinden wanneer hij haar niet expliciet verzocht om zich te melden. En dan was het nog altijd de vraag of ze op zou komen dagen.

‘Onder normale omstandigheden zou ik op dit punt controleren of je al in staat bent om jezelf af te sluiten voor de verwachting van energie, maar ik denk niet dat het slim is om dat nu te doen. Je lijkt nogal in de war en ik heb mij mentaal niet voor kunnen bereiden,’ zei Caine na een moment. Hij had heel even overwogen om het wel te doen, maar het was echt niet slim. De voorgaande keren had hij zich voor kunnen bereiden en dat had hij nu overduidelijk niet. Handelen terwijl hij er niet geheel van overtuigd was dat hij het einde van de oefening zou redden zonder verkeerd te handelen was iets dat hij niet wilde. Niet voor zichzelf en op dit punt wellicht ook niet voor Tanar’ri.

De blonde man ademde diep in en uit en zweeg voor een moment. Consessies. ‘Wat ik voor wil stellen is het volgende: Volg een paar lessen bij Impasi Kathelynn en kijk hoe dat gaat. Mocht je tegen dingen aan lopen, willen praten of iets anders hebben dat je niet bij haar neer kunt leggen staat mijn deur altijd door je open. Is dat iets wat voor jou zou werken?’

[Tanar'ri]

Tanar’ri vond het niet erg dat Caine nu niet wilde testen of ze zichzelf onder controle had. Ze was teveel van haar stuk gebracht en zoals hij het uitlegde, was hij niet voorbereid. Ze staarde naar het bureau en de zucht van de blonde man tegenover haar, haalde haar uit haar gedachten. ‘Wat ik voor wil stellen is het volgende:’ ze verplaatste haar blik van het bureau naar de man tegenover haar. ‘Volg een paar lessen bij Impasi Kathelynn en kijk hoe dat gaat. Mocht je tegen dingen aan lopen, willen praten of iets anders hebben dat je niet bij haar neer kunt leggen staat mijn deur altijd door je open. Is dat iets wat voor jou zou werken?’

Tanar’ri wreef met haar handen over haar benen en dacht na over wat de man zojuist had voorgesteld. Slechts een paar weken geleden was ze met veel tegenzin en enorm veel weerstand naar zijn kantoor gekomen voor strafles. Ze had toen pas gemerkt hoe zwak zij was in vergelijking tot deze man. Het was de eerste keer dat ze zich werkelijk had beseft dat ze nog lang niet zo sterk was als ze zelf had gedacht. Het was een pijnlijk besef geweest en de herinneringen die daarbij los waren gekomen waren van diep gekomen. Gek genoeg was ze de man gaan vertrouwen. Nee vertrouwen was nog een groot woord, respecteren. Dat was het juiste woord. Ze kon dan ook niet begrijpen waarom Kathe zo tegen de man was. Het was ongetwijfeld iets wat ze nooit zou begrijpen. Het respect dat hij had verworven was de reden geweest dat ze naar zijn kantoor was gekomen, zonder dat ze ontboden was. Het was niet iets wat ze heel snel weer zou doen, maar het aanbod dat hij maakte kon ze niet weigeren. Het was fijn om terug te kunnen vallen op iemand die ze respecteerde als het nodig was.

‘Dat is iets wat voor mij zou werken Impasi. Al betwijfel ik of Impasi Kathelynn het goed zou keuren.’ Ze zuchtte kort en zette vervolgens een brede grijns op. Haar zelfingenomen houding keerde terug en ze kon het niet laten om nog een paar woorden toe te voegen aan haar antwoord. ‘Gelukkig voor mij ben ik niet verplicht om naar haar te luisteren en ben ik heel goed in staat om mijn eigen keuzes te maken.’ Ze schoof haar stoel naar achteren, zodat ze kon opstaan. ‘Dank u voor uw tijd Impasi en voor uw lessen. Als u mij nu wilt excuseren, ik heb nog wat lessen in te halen.’